Τα απολιθώματα δεν καταλήγουν υποχρεωτικά ούτε σε μουσεία

Η μόνη παρηγοριά που έχω διαβάζοντας τα νέα είναι ότι  δεν είμαστε η μόνη χώρα όπου οι υποστηρικτές της ελευθερίας προσφέρουν ως αντάλλαγμα τον θάνατο. Πάντως, πρέπει να είμαστε η μόνη όπου η αντιπολίτευση καταψηφίζει τις αμυντικές δαπάνες σε μία εποχή όπου η απόσταση πολέμου που την χωρίζει από τον αντίπαλό της είναι μία μάλλον λεπτή γραμμή.

Στις ΗΠΑ η τρέλα της (δήθεν) προσωπικής ελευθερίας – που τοποθετείται στο προσωπικό δικαίωμα της επιλογής – έφτασε μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο, όπου δικαστής διορισμένος από τον Tramp δέχτηκε το δικαίωμα των ιδιοκτητών οίκων ευγηρίας να μην εμβολιάζουν το προσωπικό τους. Το γεγονός ότι η αναλογία θανάτων στους οίκους αυτούς είναι η υψηλότερη, ουδόλως τον απασχόλησε.

Στην Ευρώπη οι αντι-εμβολιαστές διαδηλώνουν με φωτιές στους δρόμους και μάχες εκ του συστάδην με την αστυνομία. Στην Ελλάδα, χώρα όπου ην πονηριά ευδοκιμεί, στήνονται απίθανα εκτεταμένοι στην σύλληψη και στην εμβέλεια μηχανισμοί έκδοσης πλαστών πιστοποιητικών.

Σίγουρα πρόκειται για μία διεφθαρμένη ερμηνεία του « Ελευθερία ή Θάνατος». Διότι, με τον κορωνοϊό, η ελευθερία του ενός μεταφράζεται στον θάνατο του άλλου.

Δεν μπορώ να κατανοήσω πραγματικά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε να ψηφίσει τις αμυντικές δαπάνες. Εδώ ο Ερντογκάν ανησύχησε, του Αλέξη Τσίπρα δεν κούνησε ματόκλαδο;

Τρεις ερμηνείες στέκουν.

• Η συνέχιση της αντιπολιτευτικής τακτικής του «όχι σε όλα».
• Η μετατροπή του Αλέξη Τσίπρα σε σκληρό μονεταριστή, που θέλει δημοσιονομική ισορροπία με κάθε θυσία, συντασσόμενος με την Γερμανική σχολή (Σόιμπλε κλπ.).
• Η ταύτιση με τους προγόνους – δηλαδή με το ΚΚΕ.

Προσωπικά, θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε σύμφωνα με το DNA που έχει. Γεγονός που αποκαλύπτει την ισχύ των καθαρόαιμων αριστερών μέσα στο κόμμα. Στο όνομα της εξουσίας είχαν πολλά καταπιεί. Τώρα, που εξουσία δεν έχουν, φανερώνουν τα πραγματικά  τους πιστεύω.

Και τα δύο γεγονότα, οι απάτες για τον εμβολιασμό και η καταψήφιση των αμυντικών δαπανών, είναι στην ουσία προέκταση μίας διχαστικής, ανελεύθερης, εγωκεντρικής νοοτροπίας που ουδόλως ενδιαφέρεται για τα κοινά.

Η δημοκρατία έχει δύο πυλώνες, όπως έχω ξαναγράψει: την ατομική ελευθερία και το κράτος δικαίου. Κράτος δικαίου σημαίνει εφαρμογή των νόμων και αποδοχή των εκλογικών αποτελεσμάτων.

Δημοκρατία σημαίνει ότι μερικές φορές η μειοψηφία είναι υποχρεωμένη να υποτάσσεται στις αποφάσεις της πλειοψηφίας. Φανταστείτε τι θα είχε συμβεί αν η μεγάλη μειοψηφία που δεν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ το 2015 δεν δεχόταν το αποτέλεσμα των εκλογών και είχε βγει στους δρόμους.

Σήμερα, η μειοψηφία των αρνητών αρνείται το δικαίωμα στην ζωή των πολλών. Σήμερα, η μειοψηφία των αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ αρνείται στην Ελλάδα το δικαίωμα της εθνικής άμυνας.

Η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με έναν απρόβλεπτο γείτονα που δεν διστάζει να καταστρέψει ακόμη και την δική του οικονομία προκειμένου να εξυπηρετήσει την ιδεολογία του και ταυτόχρονα να παραμείνει στην εξουσία. Φαντάζομαι ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα απαντούσε στις Τουρκικές επιθέσεις ισχυριζόμενος ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα και στην μεταναστευτική κρίση, λέγοντας ότι οι μετανάστες λιάζονται στις πλατείες.

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει έναν ύπουλο εχθρό που συνεχώς μεταλλάσσεται, ανατρέποντας σχεδόν όλα τα δεδομένα. Αρκεί το γεγονός ότι η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα δεν μπορεί να συμφωνήσει για την μορφή, τις επιπτώσεις και την αντιμετώπιση της «όμικρον».

Είχα γράψει προ καιρού ότι η αβεβαιότητα θα μας χαρακτηρίζει από εδώ και εμπρός. Ότι επιστροφή στην κανονικότητα που είχαμε δεν υπάρχει πλέον. Η παγκόσμια κοινότητα έχει ήδη περάσει σε μία νέα εποχή. Απλά, για κάποιον καιρό, οι δύο πραγματικότητες θα συνυπάρχουν και θα συγκρούονται. Επειδή η φύση είναι αδυσώπητη, κενά δεν ανέχεται και οι αλλαγές της είναι νομοτελειακές, οι υπερασπιστές του παλιού θα καταλήξουν ως παλαιοντολογικά απολιθώματα—αλλά ούτε καν σε μουσείο.

Αυτή θα είναι τελικά η μοίρα και των πολέμιων της επιστήμης και των υπερασπιστών της άκριτης απόρριψης – όσων δεν βλέπουν και αρνούνται να προσαρμοστούν.

Διαβάστε επίσης

Αύξηση ανεργίας: Xρονικό προαναγγελθέντος θανάτου