Σκληρά λόγια της έκθεσης Πισσαρίδη για την δημόσια διοίκηση

Όποιος έκανε τον κόπο τούτες τις ημέρες να διαβάσει έστω αποσπάσματα από την Έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη δεν θα πρέπει να έχει εκπλαγεί με τα χάλια που αντιμετωπίζουν οι πολίτες στις συναλλαγές τους με τη δημόσια διοίκηση.

Όλοι γνωρίζουμε ότι το τελευταίο πράγμα που επιθυμεί ένας λογικός Έλληνας πολίτης είναι να μπλεχτεί με οποιονδήποτε τρόπο με την κρατική γραφειοκρατία. Εξαίρεση, βέβαια, αποτελούν οι χιλιάδες που σπεύδουν να ανταποκριθούν στην κάθε προκήρυξη δημόσιας θέσης. Καταρχάς ισχύει πάντα το ρητό «αν δεν μπορείς να τους νικήσεις πήγαινε μαζί τους». Στο τέλος-τέλος, όμως, είναι τόσα τα προνόμια που απολαμβάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, που η ροπή προς το δημόσιο είναι περίπου φυσιολογικοί.

Μία έρευνα του πάλαι ποτέ Εθνικού Συμβουλίου Ιδιωτικής Πρωτοβουλίας (ΕΣΙΠ) το 1984 αποκάλυψε ότι η κατάκτηση θέσης στο δημόσιο ήταν το όνειρο της συντριπτικής πλειοψηφίας των νέων στην ηλικία των 18-25 ετών.

Αναρωτιέμαι αν κάτι ουσιαστικό έχει αλλάξει

Το ΑΣΕΠ μπορεί να κάνει τις προσλήψεις κάπως …δύσκολες αλλά οι περισσότεροι τα καταφέρνουν. Η πολιτική επιρροή, εξάλλου, είναι ισχυρή. Όπως αναφέρει η έκθεση Πισσαρίδη στο θέμα αυτό η Ελλάδας κατατάσσεται στην 28^η θέση στο σύνολο 33 κρατών -μελών του ΟΟΣΑ. Ας είναι καλά οι πελατειακές σχέσεις.

Μετά την πρόσληψη, οι προαγωγές δεν ακολουθούν την αξιοκρατία αλλά την αρχαιότητα. Ο μισθός είναι εξασφαλισμένος, ακόμη κι όταν όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι πληρώνουν τα σπασμένα κρίσεων αποδεχόμενοι υποχρεωτικές μειώσεις σε αμοιβές, δώρα, επιδόματα. Κανείς δεν μπορεί να σε απολύσει. Ακόμη κι αν παραστρατήσεις τα αρμόδια συμβούλια κάπου θα σε καλύψουν.

Θα θυμίσω ότι επί υπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη στο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, είχαν βγει στην δημοσιότητα τερατώδεις ιστορίες για επίορκους υπαλλήλους που παρέμεναν την θέση τους. Για ψεύτικα πτυχία. Ακόμη και για υπαλλήλους που πληρώνονταν κι ας είχαν μερικά χρόνια να εμφανιστούν την υπηρεσία τους.

Με τον κορωνοϊό, η κατάσταση έχει ξεφύγει. Βεβαίως και οφείλουν οι δημόσιοι υπάλληλοι να προφυλαχτούν. Βεβαίως να εξυπηρετούνται οι πολίτες μετά από τηλεφωνικό ραντεβού. Φτάνει να λειτουργεί το τηλέφωνο. Κι αν λειτουργεί φτάνει να το απαντήσει κάποιος.

Η έκθεση Πισσαρίδη με σαφήνεια περιγράφει τις αγκυλώσεις της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Διεθνώς κρίνεται με αναφορά σε 12 κριτήρια. Η συνολική κατάταξη της είναι άθλια: 37^η στις 38 χώρες του ΟΟΣΑ. Προτελευταία!

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι επιμέρους κατατάξεις:

-Η ελληνική δημόσια διοίκηση παίρνει άριστα στον τομέα της κοινωνικής ένταξης.

-Είναι στον μέσο όρο στην διαχείριση κινδύνων και κρίσεων και στις δημόσιες προμήθειες.

-Κατατάσσεται χαμηλά στην διαμόρφωση δημόσιων πολιτικών, στην ακεραιότητα, στη φορολογική διοίκηση, στην διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού.

-Είναι ακόμη χαμηλότερα στην διαφάνεια, στην οικονομική διαχείριση και στον βαθμό ψηφιοποίησης

-Είναι κοντά στο μηδέν με αναφορά στις δεξιότητες

-Μηδενίζεται στην παραγωγή νόμων και ρυθμίσεων.

Όλα αυτά δεν είναι νέα.

Τώρα, όμως, με τον κορωνοϊό έρχονται σε πρώτο πλάνο.

Όλα αυτά και η ΑΔΕΔΥ έχει το θράσος να φοβερίζει απεργία, όταν τα μέλη της οικονομικά δεν συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης. Απεναντίας, πολλά βρίσκουν την κρίση ευκαιρία για λούφα.

Ακούει κανείς;