ΣΥΡΙΖΑ: Να μην αισθάνονται μοναξιά οι πολίτες!

Κανένας δεν θα τολμούσε ποτέ να κατηγορήσει τον Αλέξη Τσίπρα για έλλειψη θράσους. Το επέδειξε με πλήρη άνεση και πλατιά εμβέλεια στην προεκλογική εποχή του 2012-2015. Το απογείωσε με την άρνηση του να δεχτεί την εντολή των πολιτών όπως αυτή εκφράστηκε με το περίφημο δημοψήφισμα του 2015. Το συντήρησε σε όλη την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ακριβώς λόγω της συμπόρευσης και συνεργασίας με το ακροδεξιό (στην ουσία αντί-Ν.Δ.) μόρφωμα.

Δεν προξενεί έκπληξη, λοιπόν, η εκπληκτική στην σύλληψη φράση του στην αγορά της Καλλιθέας. Την παραθέτω αυτούσια:

Εύχομαι και ελπίζω, είμαι βέβαιος, με την κρίση του λαού ότι αυτό θα είναι το τελευταίο Πάσχα που το τραπέζι στο σπίτι θα είναι τόσο φτωχό, το τελευταίο Πάσχα που θα αισθάνονται τόσο μόνοι οι πολίτες απέναντι στις καθημερινές δυσκολίες και στην ακρίβεια».  

Αν η φράση αυτή δεν είναι με άλλα λόγια ίδια με το περίφημο, και ποτέ σταλμένο στην λήθη, «με ένα άρθρο και ένα νόμο», τότε τίποτα δεν θα την «φτάσει».

Τι μας λέει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Ανερυθρίαστα δηλώνει πως αν τον ψηφίσει ο λαός το επόμενο Πάσχα το τραπέζι δεν θα είναι φτωχό. Υπόσχεση χωρίς αντίκρισμα, εκτός κι αν έχει κατά νου δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Πως μπορεί να δίνει τέτοια υπόσχεση όταν τα πάντα στην παγκόσμια οικονομία είναι ρευστά; Όταν η ίδια η χώρα αντιμετωπίζει περίοδο σφιχτής δημοσιονομικής πολιτικής λόγω της εμμονής των ταγών της Ευρώπης σε ξεπερασμένους κανόνες; Εκτός κι αν σκοπεύει να επανέλθει στην σκληρή φορολόγηση της μεσαίας τάξης.

Το έχει αρνηθεί, βέβαια. Αλλά, η άρνηση του δεν σημαίνει τίποτα, βέβαια. Εξάλλου, αυτή είναι η πολιτική του Ευκλείδη Τσακαλώτου, βέβαια, που τώρα κυκλοφορεί με αυξημένη αυτοπεποίθηση.

Ενδιαφέρον προξενεί το δεύτερο μέρος της δήλωσης—«οι πολίτες δεν θα αισθάνονται τόσο μόνοι»!

Φαντάζομαι ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει σκοπό να συγκαλέσει ομαδική συνάθροιση για ψυχολογική υποστήριξη κατά της μοναξιάς. Ούτε ότι ο ίδιος θα πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι για να κρατά το χέρι όσων αισθάνονται μοναξιά.

Προφανώς, για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ η μοναξιά αντιμετωπίζεται με λεφτά. Θα δώσει λεφτά, λοιπόν, και ο πολίτης θα νοιώθει την ζεστή αναπνοή του κόμματος ως παρηγοριά.

Ούτε σ’ αυτό πρωτοτυπεί ο Αλέξης Τσίπρας. Ο ίδιος και το κόμμα του βλέπουν τα χρήματα ως την λύση κάθε προβλήματος. Αναρωτιέται κανείς γιατί δεν έλυσε, π.χ., το θέμα των εκκρεμών συντάξεων, όταν όλα λύνονται με λεφτά, περισσότερα λεφτά; Ή, τα χάλια της παιδείας μας; Ή, τα χάλια του ΕΟΠΠΥ;

Το θέμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία πρόταση ουσίας για την αντιμετώπιση των κρίσιμων προβλημάτων που έχει στον άμεσο δρόμο της η χώρα μας. Είναι εύκολο να κατασκευάζεις υποσχέσεις, ανέξοδο να τις μοιράζεις, ανώδυνο να τις διαφημίζεις. Κι αν  έχεις έπαρση, φυσιολογικό να τις συγχέεις με την πραγματικότητα.

Με τι δηλώσεις του αυτές, ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθαρίζει πως το παρελθόν δεν τον δίδαξε τίποτα, και ότι ο ίδιος γνωρίζει από τώρα την ήττα του. Διότι, αν πιστεύει ότι μπορεί να επαναλάβει το σενάριο της προηγούμενης διακυβέρνησης του, μολονότι αιθεροβάμων, θα ανακαλύψει ότι ο λαός δεν ξεχνά και αντιδρά.

Διαβάστε επίσης

Το ανέφικτο τρίλημμα της οικονομικής πολιτικής