Όταν ο Matteo Renzi έντυσε τα ρωμαϊκά αγάλματα

*Βρείτε μου μια παραλία γυμνιστών κι ελάτε να κάψουμε τα μαγιό  μας. Ελάτε να αποθεώσουμε τα σώματα, τα αντρικά, τα γυναικεία, τα γυμνασμένα, τα κουρασμένα. Ελάτε να τιμήσουμε το παρελθόν μας, το παρελθόν του δυτικού πολιτισμού, να τιμήσουμε τα γλυπτά της αρχαιότητας και τη ζωγραφική της Αναγέννησης. Ειλικρινά τώρα, εάν σήμερα δεν είχε τόσο κρύο, θα κατέβαινα στη Βαλαωρίτου χωρίς το σλιπ, τσίτσιδος. Θα έπειθα και φίλες μου, να περπατήσουμε πάνω κάτω τον πεζόδρομο χωρίς καν το φύλλο συκής. Όχι, δεν παρανόησα. Θύμωσα πάρα πολύ με τον Ματέο Ρέντσι. Ακούστε τι έγινε χθες στη Ρώμη:

*Ο Ιταλός πρωθυπουργός υποδέχτηκε τον πρόεδρο του Ιράν Χασάν Ρουχανί στο μουσείο Καπιτολίνι της Ρώμης. Εκεί εκτίθενται πλείστα ρωμαϊκά αγάλματα θεοτήτων και ηρώων, όπως τα γνωρίζουμε, μέσα στην αθώα γύμνια τους. Το γραφείο του ιταλού πρωθυπουργού έδωσε εντολή να κρυφτούν τα γυμνά πίσω από παραβάν. Οι δυο ηγέτες κάθισαν κάτω από το πελώριο άγαλμα του έφιππου Μάρκου Αυρηλίου ενώ τα υπόλοιπα αγάλματα, τα γυμνά, είχαν κρυφτεί.

Η απόφαση αυτή, να καλυφθούν τα γυμνά αγάλματα, θεωρείται πως ήταν μία ένδειξη σεβασμού για τον Ιρανό πρόεδρο, όπως ανέφερε το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων, Ansa. Για τον ίδιο λόγο δεν σερβιρίστηκε αλκοόλ στο επίσημο δείπνο.

*Είμαι πολύ περήφανος που κάποτε σε σπίτι φίλων βρέθηκα συνδαιτυμόνας ενός  αξιόλογου υπουργού Πολιτισμού, του Κώστα Τζαβάρα. Έκανε το ακριβώς αντίθετο, το 2013. Όταν πήγε στην Ντόχα για τα εγκαίνια της έκθεσης «Ολυμπιακοί Αγώνες: Παρελθόν – Παρόν» είδε ότι είχε σκεπαστεί με πανί ο Κούρος του Πτώου. Η διεύθυνση του μουσείου δεν ήθελε να εκτίθενται γυμνοί άνδρες για να μην σκανδαλίζονται οι γυναίκες του Κατάρ. Ξέρετε τι έκανε ο Τζαβάρας; Ζήτησε να επιστραφούν τα αγάλματα. Λογική αντίδραση από έναν άνθρωπο που σπούδασε στη Γαλλία και είναι οπαδός του Διαφωτισμού.

** Μαθαίνω ότι η οργάνωση «Ανθρώπινοι άνθρωποι» τελειώνει τις εργασίες στην οδό Μπουμπουλίνας, στην πολυκατοικία που παραχωρήθηκε στον Δήμο Αθηναίων για να φιλοξενεί άστεγους. Πολίτες άνοιξαν τις αποθήκες για να χαρίσουν καναπέδες και τραπέζια, ξενοδόχος χάρισαν πετσέτες και σεντόνια που περίσσεψαν από ανακαίνιση. Θα βρουν στέγη περίπου 70 άστεγοι. Ο Δήμος Αθηναίων θα πληρώνει τους λογαριασμούς. Σκεφτόμουν λοιπόν να διαθέσω κι εγώ κάποιο από τα ακίνητα που έχω και είναι ξενοίκιαστα. Βάρος μου είναι πια, με τα κοινόχρηστα και τον φόρο ιδιοκτησίας. Πλην όμως δεν υπάρχει το νομικό πλαίσιο για κάποιον σαν κι εμένα, έναν ιδιώτη δηλαδή, να προχωρήσει σε τέτοια πράξη.

*Δεν παριστάνω τον καλό και ομολογώ ότι στη ζωή μου δεν έκαναν αγαθοεργίες. Η μόνη βοήθεια που παρέχω συστηματικά είναι σε έναν έλληνα συμφοιτητή από το Μιλάνο, ο οποίος φυλακίστηκε για έγκλημα πάθους. Μου χτυπά μια φορά τον μήνα το κουδούνι και του δίνω περί τα 200 ευρώ. Η λογική λοιπόν με οδηγεί και όχι η ευαισθησία. Θα ήθελα να φιλοξενήσω άστεγους αλλά θα ήθελα και μια διασφάλιση, δηλαδή έναν νόμο. Θα ήθελα δηλαδή να δώσω ένα σπίτι ή και δυο για συγκεκριμένο χρόνο. Κατόπιν τι γίνεται; Αν θελήσω να το μεταβιβάσω σε κάποιο από τα ανίψια μου, θα είμαι άραγε καλυμμένος; Θα πληρώνω κανονικά τον ΕΝΦΙΑ ή μήπως θα έχω κάποια ελάφρυνση; Απορώ γιατί η κυβέρνηση δεν φροντίζει. Και απορώ που απορώ…