Σε όλες τις δημοσκοπήσεις το θέμα της ακρίβειας είναι αυτό που απασχολεί τους πολίτες περισσότερο από κάθε άλλο. Αναπόφευκτα η αντιπολίτευση, κυρίως το ΠΑΣΟΚ, το προβάλει διαρκώς σε συνδυασμό μάλιστα με το θέμα της διαφθοράς. Η επιλογή δεν είναι βέβαια, τυχαία, διότι αντικειμενικά η κυβέρνηση δεν έχει πολλές δυνατότητες να απαντήσει με τρόπο που να επηρεαστούν οι ψηφοφόροι.

Η ακρίβεια δεν λειτουργεί σε κενό. Επηρεάζεται από τις τιμολογιακές πολιτικές των ολιγοπωλιακών αγορών, τις αλυσίδες εφοδιασμού, τα χρηματιστήρια προϊόντων (π.χ., χαλκός), τις παγκόσμιες συνθήκες παραγωγής και ζήτησης (π.χ., καφές/κακάο), την τιμή της ενέργειας, τις περιφερειακές εξελίξεις κοκ. Αυτά είναι γνωστά αλλά δεν ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τον πολίτη που δεν βγάζει τον μήνα. Έτσι, η κυβέρνηση καταφεύγει στην πολιτική των επιδομάτων και η αντιπολίτευση εκμεταλλεύεται την εκ των πραγμάτων κυβερνητική αδυναμία να αντιμετωπίσει ένα σε μεγάλο βαθμό ουσιαστικά εισαγόμενο πρόβλημα. Προτάσεις όπως αυτή, π.χ., μείωσης του ΦΠΑ αν αναλυθούν χωρίς αναφορά στο ευρύτερο οικονομικό και λειτουργικό περιβάλλον, συχνά καταλήγουν σε αρνητικές δημοσιονομικές επιπτώσεις που συγκεκριμένα η χώρα μας δεν έχει την πολυτέλεια να υιοθετήσει—κι αυτό περιορίζει τις κυβερνητικές επιλογές.

Στο θέμα της διαφθοράς, δυστυχώς, η επίκληση στην διαχρονική της ύπαρξη, δεν απαλλάσσει την κυβέρνηση από την ευθύνη της δικής απραξίας στην περίοδο της δικής της εξουσίας. Οπότε κι εδώ η αντιπολίτευση θεωρητικά πατά σε γερές βάσεις. Το γιατί αυτό δεν μεταφράζεται σε δημοσκοπικά κέρδη για την ίδια είναι προφανώς άλλη ιστορία.

Στο στενό αυτό πλαίσιο, η κυβέρνηση έχει δύο όπλα, αποτελεσματικά με την έννοια της επήρειας τους στο εκλογικό σώμα. Το ένα έχει ήδη χρησιμοποιηθεί με τις φοροαπαλλαγές, δηλαδή τις εξαγγελίες στην ΔΕΘ 2025. Είναι «όπλο» δύσκολα κατανοητό, σε μερικές περιπτώσεις με μικρή σε άλλες με μεγαλύτερη θετική επίπτωση και, πάντως, η συνειδητοποίηση τους και η αποτίμηση τους ίσια-ίσα θα προλάβουν να επηρεάσουν τις εκλογές του 2027. Στο σημείο αυτό η ενημερωτική επικοινωνία με τον πολίτη θα έχει τον ρόλο της.

Το δεύτερο «όπλο» είναι αυτό που συχνά συνεισφέρει στις εκλογικές ήττες αλλά σπάνια καθορίζει εκλογικές νίκες στην περίοδο της μεταπολίτευσης: η εξωτερική πολιτική.  Εδώ, η όποια φθορά της κυβέρνησης προέρχεται από τα δεξιά της με την κατηγορία του ενδοτισμού, ενώ τα όποια κέρδη συνήθως δεν βρίσκουν ιδιαίτερη απήχηση στον χώρα της αριστεράς. Παρά ταύτα, η εξωτερική πολιτική παραμένει ένα εξαιρετικά ισχυρό χαρτί στο χέρι της κυβέρνησης, σημασία έχει πως θα χρησιμοποιήσει.

Η ενίσχυση της αμυντικής ισχύος, και μάλιστα με την βοήθεια Ευρωπαϊκών κεφαλαίων αποτελεί ένα θετικό σημείο που απαλύνει το κόστος του διλήμματος «βούτυρο ή όπλα». Από μόνο του, όμως, δεν επαρκεί για να απαντήσει στο ρητορικό ερώτημα του πολίτη «τι να τα κάνω τα Rafale όταν το καλώδιο κάθεται στην Κάσσο;» Η εκλογική επήρεια θα προκύψει, λοιπόν,  όταν με απτό τρόπο θα φανεί πως  οι δαπάνες για την άμυνα φέρνουν θετικό αποτέλεσμα.

Στην σύγχρονη έννοια της αμυντικής ισχύος εντάσσεται και η ενέργεια. Κι εδώ η κυβέρνηση κρατά γερό χαρτί, κι εδώ η επήρεια του μπορεί να μην φανεί έγκαιρα για να επηρεάσει τις εκλογές. Η επίτευξη ισορροπίας ανάμεσα στις μεγαλόσχημες υποσχέσεις και την πιθανότητα μη εκπλήρωσης των προσδοκιών είναι ένα δύσκολο εγχείρημα.  Μία απάντηση, ίσως, είναι να δείξει αμέσως η κυβέρνηση τις απόψεις της για την χρήση των μελλοντικών εσόδων, ειδικά διασφαλίζοντας πως δεν θα σπαταληθούν αλλά θα επενδυθούν – για να θέσουμε το θέμα απλά. Παραμένει το θέμα του κόστους της ενέργειας για τον πολίτη, η κυβέρνηση, όμως, έχει τρόπο να το μειώσει φτάνει να ξεφύγει από την κάπως υπερβολική απέχθεια προς τη μη κυβερνητική παρέμβαση.

Δύσκολα έχει απάντηση η κυβέρνηση στο θέμα της ακρίβειας, σχετικά πιο εύκολα απαντά στο θέμα της διαφθοράς αλλά το τελικό αποτέλεσμα στο εκλογικό σώμα εκτιμάται πως θα τείνει να είναι αρνητικό. Αντίθετα, στο θέμα της άμυνας, της ενέργειας και της στρατηγικής σημασίας της χώρας η κυβέρνηση έχει ισχυρά χαρτιά – τα πάντα θα εξαρτηθούν από τον τρόπο χρησιμοποίησης τους. Διότι, τελικά, οι εκλογές του 2027 δεν είναι ανάγκη να κριθούν σε ένα μόνο μέτωπο. Η ακρίβεια θα συνεχίσει να διαβρώνει την εμπιστοσύνη των πολιτών, αλλά η αίσθηση ασφάλειας —αμυντικής και ενεργειακής— μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά την τελική στάση τους. Αν η κυβέρνηση καταφέρει να αποδείξει ότι ο διεθνής της προσανατολισμός παράγει και χειροπιαστά οφέλη για την καθημερινότητα, τότε η εξωτερική πολιτική μπορεί να αποδειχθεί όχι απλώς συμπληρωματική, αλλά καταλυτική. Το στοίχημα θα είναι αν  θα το πετύχει εγκαίρως.