Ο εκλογικός νόμος δεν είναι ένα θέμα που απασχολεί την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας – άλλωστε, ελάχιστοι ασχολούνται με το που πηγαίνει η ψήφος τους: πηγαίνει στην διαμόρφωση μίας πλειοψηφίας που θα κυβερνήσει την χώρα για το προβλεπτό μέλλον; ή χάνεται στο καλάθι της χαμένης ψήφου;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε το μπόνους των 50 εδρών που δίνει ο εκλογικός νόμος – αλλά οι επόμενες εκλογές, αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, θα γίνουν με απλή αναλογική. Την ψήφισε ο Αλέξης Τσίπρας – και δεν βγάζει κυβέρνηση με τίποτα, εκτός αν το πρώτο κόμμα πλησιάσει το 50% – και υπάρχουν αρκετά κόμματα που δεν θα πιάσουν το όριο του 3%.

Γιατί ψήφισε την απλή αναλογική ο Τσίπρας; Ήταν παραδοσιακό αίτημα της Αριστεράς – και από τη στιγμή που με το μπόνους των 50 εδρών συγκυβερνάς με τον Πάνο Καμμένο, κάπως πρέπει να απαλύνεις τις τύψεις. Ταυτόχρονα, επειδή στα εκλογικά κανείς δεν είναι συναισθηματικός, είναι η μοναδική δυνατότητα που έχει το δεύτερο κόμμα να κάνει παιχνίδι εξουσίας: να, όπως στο Λουξεμβούργο – βγήκε πρώτο στις εκλογές το κόμμα του Γιούνκερ, αλλά το δεύτερο με το τρίτο κόμμα τα βρήκαν και συγκυβερνούν.

Όμως, δεν είναι αυτή η ελληνική περίπτωση – το Κίνημα Αλλαγής, που είναι το κόμμα που διαδέχθηκε το ΠΑΣΟΚ των ισχνών αγελάδων, δεν πρόκειται να παίξει τον ρόλο του Πάνου Καμμένου , ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι η χώρα δεν θα μπορεί να κυβερνηθεί και θα ξαναπάμε σε εκλογές. Και πόσο μάλλον να παίξει έναν τέτοιο ρόλο , όχι με το πρώτο κόμμα, αλλά με το δεύτερο, όπως είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Διότι η αλήθεια είναι ότι με τα σημερινά δεδομένα, δεν ασκεί το δεύτερο και το τρίτο κόμμα για να γίνει κυβέρνηση – μπορεί να χρειαστεί και το τρίτο και το τέταρτο και πάλι να μην φτάνουν…

Ο Τσίπρας προσπαθεί να παρουσιάσει ένα αφήγημα προοδευτικής κυβέρνησης με απλή αναλογική – που σημαίνει ότι το Κίνημα Αλλαγής θα έχει ανεβάσει τα εκλογικά του ποσοστά, αλλά όχι σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, οι ψηφοφόροι του ΚΙΝ.ΑΛ είναι μάλλον οι πιο αντί- ΣΥΡΙΖΑ στην χώρα , οπότε κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να συμβεί.

Γιατί λοιπόν το κάνει ο Αλέξης Τσίπρας; Πρώτον, το είχε κάνει το 2012, καλώντας το ΚΚΕ σε συγκυβέρνηση, ενώ γνώριζε ότι ο Περισσός τον έβλεπε και έβγαζε σπυράκια. Κέρδισε από εκείνη την κίνηση; Βεβαίως – εκεί που ήταν γύρω στο 6% στις δημοσκοπήσεις, αναδείχθηκε σε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης – και στη συνέχεια, ανέλαβε την ευθύνη της διακυβέρνησης.

Το θέμα είναι αν το ίδιο θαύμα μπορεί να γίνει δύο φορές – και η αλήθεια είναι ότι ακόμα και αν ψάξουμε στην Καινή Διαθήκη, δύσκολα θα βρούμε κάτι τέτοιο. Επομένως, το πιο πιθανό είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπει σε ένα άτυπο παζάρι με το ΚΙΝ.ΑΛ για τον εκλογικό νόμο – με τις διαφορές να είναι ελάχιστες. Και φυσικά, ακόμα κι αν η Φώφη Γεννηματά  στηρίξει τελικά τον εκλογικό νόμο του Μητσοτάκη, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα βρεθούν οι 200 ψήφοι. Όμως, πολιτικά κάτι θα σημαίνει ένα τέτοιο παζάρι…