“Τρίτη μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης η Ελλάδα στις δημόσιες δαπάνες. Οι κρατικές δαπάνες φτάνουν στο 55% του ΑΕΠ. Ανάγνωση πρώτη: με πρωτογενή πλεονάσματα αυτό σημαίνει ότι τα φορολογικά έσοδα είναι επίσης λίγο μεγαλύτερα από 55% του ΑΕΠ – αλλά όχι, «δεν είναι μεγάλη η φορολογία στην Ελλάδα».
Ανάγνωση δεύτερη: και με μηδενική φοροδιαφυγή, πάλι θα δίναμε πάνω από τα μισά απ’όσα παράγουμε στο κράτος, αλλά όχι «το πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή».
Ανάγνωση τρίτη: ναι, το ΑΕΠ μειώθηκε με την ύφεση, αλλά σε μια φτωχή χώρα που έχει χρεοκοπήσει, ο αριθμητής (τα έξοδα του κράτους) έπρεπε να έχει μειωθεί με τον ίδιο ρυθμό που μειώθηκε ο παρονομαστής (το τι παράγουμε), αλλά «όχι, δεν είναι μεγάλο το κράτος στην Ελλάδα, είναι αναποτελεσματικό».
Ανάγνωση τέταρτη: αυτό το 55% γίνεται πολύ μεγαλύτερο, αν σε αυτό προσθέσουμε και τις δημόσιες υπηρεσίες που πληρώνουμε – όσοι μπορούμε – δεύτερη φορά με συχνά αβάσταχτες ιδιωτικές δαπάνες, πχ για παιδεία, υγεία. Μη συγκρίνετε λοιπόν με την Φινλανδία, είναι αστείο.
Ανάγνωση πέμπτη: ένα μεγάλο ποσοστό από αυτό το 55% είναι ουσιαστικά αναδιανομή εισοδήματος, αλλά όχι στους αδύναμους. Και γι’αυτό άδικη.
Ανάγνωση έκτη: έχουμε πια περάσει αυτό το σημείο πέρα από το οποίο ο κύκλος γίνεται φαύλος. Για να συντηρηθεί αυτό το 55% θα στραγγαλίζεται το 45%, θα μεγαλώνει το πρώτο όσο θα εξανεμίζεται το δεύτερο, καθώς δεν θα περισσεύουν χρήματα για ιδιωτικές επενδύσεις, καθώς το παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας θα απαξιώνεται και καθώς η παραγωγικότητα θα πέφτει. Για να μην μιλήσουμε για το τι συμβαίνει στο ανθρώπινο κεφάλαιο.
Ανάγνωση έβδομη και τελευταία: παρομοιάζαμε πάντα την Ελλάδα με Τιτανικό που θα συγκρουστεί με παγόβουνο. Η εικόνα όμως ενός σκάφους που ξεσέρνει και κολλάει στα αβαθή για να σαπίσει εκεί ακινητοποιημένο, είναι ίσως πιο αντιπροσωπευτική.”
Κείμενο του κ. Γρηγόρη Φαρμάκη (Διευθύνων σύμβουλος στην εταιρεία Agilis SA)