Ήταν ο Κώστας Σημίτης ο καλύτερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης;

Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όπου στην Ελλάδα ένας πρώην πρωθυπουργός τιμάται εν ζωή. Και μάλιστα τιμάται και από αντίπαλους πολιτικούς χώρους. Ως εκ τούτου η εκδήλωση προς τιμήν του Κώστα Σημίτη, αποκτά μεγάλο ενδιαφέρον.

Ισως δε γεννά κι ένα ερώτημα που τα τελευταία 20 χρόνια υπάρχει στο μυαλό πολλών πολιτών. Ήταν ο Κώστας Σημίτης ο καλύτερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης;

Ένα ερώτημα δύσκολο ως προς την απάντησή του μιας και υπάρχει πολλή κριτική για τα χρόνια που κυβέρνησε τη χώρα και ταυτόχρονα θα πρέπει να γίνει σύγκριση με άλλους μεγάλους πολιτικούς, ηγέτες και πρωθυπουργούς, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Κάθε εποχή είναι διαφορετική και οι πολιτικές που ακολουθούνται από τους εκάστοτε πρωθυπουργούς, αναδεικνύουν και τη σημαντικότητά τους στη σύγχρονη πολιτική ιστορία.

Και ίσως είναι άτοπο να γίνονται συγκρίσεις και να βγαίνουν συμπεράσματα για το ποιος ήταν καλύτερος πρωθυπουργός.

Για παράδειγμα, στα ταραγμένα χρόνια μετά την πτώση της Χούντας ο Κ. Καραμανλής κράτησε όρθια τη χώρα και έβαλε τις βάσεις για τον εκδημοκρατισμό της.

Τη δεκαετία του ’80 ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ρεύμα της Αλλαγής, έβγαλαν από την αφάνεια εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, έκαναν μεγάλες τομές όπως η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, το ΕΣΥ, μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία κ.λπ.

Και τη δεκαετία του ’90 ο Κώστας Σημίτης ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας το 1996 και οδήγησε την Ελλάδα στην πρώτη ταχύτητα της Ευρώπης, συγκρούστηκε με τον λαϊκισμό και πέτυχε πολλά.

Ομοίως θα μπορούσε να αναφέρει κανείς τα θετικά των διακυβερνήσεων Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Κώστα Καραμανλή, του Γιώργου Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά στα χρόνια της κρίσης, του Αλέξη Τσίπρα και τώρα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Κάθε διακυβέρνηση έχει θετικά, αλλά έχει και αρνητικά και το ζήτημα είναι προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα.

Στην περίπτωση του Κώστα Σημίτη, ο οποίος τιμάται το βράδυ της Δευτέρας, με την παρουσία και του κ. Μητσοτάκη, πολλά μπορούν να ειπωθούν και να γραφτούν.

Κάθε μεγάλος πολιτικός είναι και αμφιλεγόμενος, όμως, η Ιστορία είναι αυτή που τον κρίνει καλύτερα.

Όμως, ο κ. Σημίτης είναι ο πολιτικός που αναγνωρίζεται από μεγάλη μερίδα του πολιτικού φάσματος ως μια σημαντική προσωπικότητα.

Ενας πολιτικός που προχώρησε σε σημαντικά έργα υποδομής μετατρέποντας τη χώρα από τριτοκοσμική σε σύγχρονη. Είχε την τύχη να διαχειριστεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες που του έδωσαν την ευκαιρία βεβαίως να προωθήσει αυτά τα μεγάλα έργα.

Ηταν ο πρωθυπουργός που με μαεστρικές κινήσεις (αμφιλεγόμενες πολλές φορές) έβαλε την Ελλάδα στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση και κατέστησε τη χώρα μας ισότιμο μέλος της ΕΕ.

Αυτός που συνέβαλε στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και εκείνος που προσέδωσε διεθνές κύρος στην Ελλάδα.

Επί πρωθυπουργίας του εξαρθρώθηκε η τρομοκρατική οργάνωση «17Ν» ενώ ήταν αυτός που δεν έδινε σημασία στο κόμμα και την κομματοκρατία αλλά μετέθετε την πολιτική στο κράτος.

Οι όροι «εκσυγχρονισμός» και «μεταρρυθμίσεις» έχουν ταυτιστεί με τον ίδιο, όπως και η μάχη κατά του λαϊκισμού από όλες τις πλευρές.

Ο Σημίτης πλήρωσε με προσωπικό κόστος συγκρούσεις όπως αυτές με την Εκκλησία για τις ταυτότητες ή ακόμη και την εμμονή που είχε να αλλάξει το Κράτος ή να προωθήσει μεταρρυθμίσεις όπως αυτή στο εργασιακό επί Γιαννίτση.

Οι εχθροί του, ωστόσο, τον χαρακτηρίζουν «τροχονόμο της διαπλοκής». Ότι άφησε κορυφαία στελέχη του να απομυζήσουν τον δημόσιο κορβανά.

Ότι εσκεμμένα ή επειδή δεν έδινε σημασία, επέτρεψε την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τον κατηγορούν για τη στάση του στην υπόθεση των Ιμίων, αλλά και για την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους.

Κατηγορείται για πολλά άλλα τα οποία βεβαίως και θα κριθούν από τους ιστορικούς του μέλλοντος.

Ο Κώστας Σημίτης είχε μια υποδειγματική ιδιωτική ζωή. Ποτέ του δεν την ενέπλεξε στην πολιτική, ποτέ του δεν προκάλεσε κανέναν, και ίσως ήταν ο μόνος που το έκανε με τόση επιτυχία.

Και ήταν υποδειγματικός και αφού αποχώρησε από την πολιτική. Δεν δημιούργησε προβλήματα, οι παρεμβάσεις του ήταν καίριες και στοχευμένες για την πολιτική κατάσταση της χώρας, αλλά και για το μέλλον της Κεντροαριστεράς.

«Κηλίδα» ασφαλώς, αλλά όχι για τον ίδιο, η διαγραφή του κ. Σημίτη από τον Γιώργο Παπανδρέου τον Ιούνιο του 2008 γιατί ο πρώτος είχε διαφωνήσει με την πρόταση διεξαγωγής δημοψηφίσματος επί της Συνθήκης της Λισαβόνας. Ο κ. Παπανδρέου, αργότερα είχε πει ότι ίσως έκανε λάθος με τη διαγραφή αυτή.

Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία ενός πολιτικού κρίνεται από τα θετικά που έκανε για τη χώρα, αλλά και από όσα δεν έκανε. Και ο Κώστας Σημίτης κρίνεται τώρα, εν ζωή, γι’ αυτά.

Η εκδήλωση, παρουσία και παραδοσιακών «εχθρών», όπως ο Κ. Μητσοτάκης, είναι μια ευκαιρία αναψηλάφησης της ιστορίας για τον πρώην πρωθυπουργό.

Διαβάστε επίσης:

Πόθεν έσχες: Δείτε τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών

Η μάχη των «τριών Κρητικών» για το πολιτικό Κέντρο και οι εκδηλώσεις για Γιαννάκου και Σημίτη

Ο Ερντογάν… αποφεύγει να δει τον Άντονι Μπλίνκεν