Η Μόρια, ο Χρυσοχοΐδης και η αμνησία του ΣΥΡΙΖΑ

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι στην πορεία του τυφώνα που λέγεται «μεταναστευτικό»: Η αύξηση των αφίξεων ήταν πολύ μεγάλη το προηγούμενο δίμηνο – πάνω από 100% – και δεν υπάρχει κανένα σημάδι ότι οι ροές θα μειωθούν σύντομα.

Όσα συνέβησαν στην Μόρια – πέρα από την τραγωδία με τον θάνατο μίας γυναίκας – είναι απολύτως ενδεικτικά του χάους που έχει δημιουργηθεί: Ακόμα και οι παρόντες στην φωτιά και στα επεισόδια που ακολούθησαν , δεν ήταν σε θέση να περιγράψουν με ακρίβεια το τι ακριβώς συνέβη.

Αυτό δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται – και δεν έχει να κάνει με την αντίληψη των ανθρώπων , οι οποίοι είτε εργάζονται εκεί, είτε κλήθηκαν να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν μπορεί να έχει καθαρή εικόνα του τι συμβαίνει στην Μόρια – διότι με την συγκέντρωση τόσων πολλών απελπισμένων ανθρώπων σε έναν χώρο, γίνονται τα πάντα και τα αντίθετά τους.

Η κυβέρνηση παρουσίασε το σχέδιό της – που προβλέπει την διασπορά προσφύγων και μεταναστών σε διαμερίσματα , ξενοδοχεία, αλλά και κλειστές δομές σε όλες τις περιφέρειες της χώρας , όπως και την σύντμηση των προθεσμιών για την παροχή ή μη ασύλου. Όμως, όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος – και το παρελθόν δείχνει ότι τα αποτελέσματα δεν ήταν ποτέ καλά.

Όπως είναι γνωστό, οι τοπικές αντιδράσεις είναι πάντοτε μεγάλες όταν μία περιοχή αναγκάζεται να δεχθεί πρόσφυγες και μετανάστες – και με την εικόνα της Μόριας στο υποσυνείδητο, θα γίνουν ακόμα μεγαλύτερες στο αμέσως επόμενο διάστημα: Οι περιφερειάρχες θα συμφωνούν με τον υπουργό – αλλά οι τοπικές κοινωνίες ανά την Ελλάδα έχουν κάθε λόγο να φοβούνται ότι θα έχουν την τύχη της Λέσβου, που είδε τον τουρισμό της να καταστρέφεται από το 2015 και μετά.

Είναι προφανές ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η αξιοπιστία: τα προηγούμενα χρόνια περίσσεψαν οι έπαινοι για την αλληλεγγύη των Ελλήνων – παρά τις μεμονωμένες περιπτώσεις που κάποιοι θέλησαν να κερδοσκοπήσουν με τους ανθρώπους που έρχονται με τις βάρκες από τις τουρκικές ακτές – αλλά τα νησιά του βορειονατολικού Αιγαίου έχουν υποστεί μεγάλη ζημιά σε όλα τα επίπεδα. Καμία δέσμευση από εκείνες που είχε αναλάβει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν τηρήθηκε – και βεβαίως, αυτό έχει πλέον πανελλαδική επίπτωση.

Επομένως, το στοίχημα του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη γίνεται ακόμα πιο δύσκολο – και προφανώς , οι του ΣΥΡΙΖΑ θα περιμένουν με το δάκτυλο στην σκανδάλη την τήρηση του χρονοδιαγράμματος που έθεσε ο υπουργός Προστασίας του πολίτη. Όπως επίσης θα χρησιμοποιήσουν την προσπάθεια επίσπευσης των διαδικασιών για το άσυλο ως ένα επιχείρημα για να μιλήσουν για σκλήρυνση της πολιτικής της χώρας.

Η αλήθεια είναι ότι το μεταναστευτικό δεν προσφέρεται για αντιπολίτευση – πόσο μάλλον από εκείνους που είχαν την ευθύνη για τη κάθε Μόρια πριν από 83 ημέρες. Κανονικά, τα κόμματα θα έπρεπε να συνεργάζονται σε αυτόν τον τομέα – όπως θα έπρεπε να συνεργάζονται και στα οικονομικά, από τη στιγμή που πλην ΚΚΕ , όσοι είχαν συνεχή παρουσία στη Βουλή έχουν ψηφίσει είτε όλα , είτε κάποια Μνημόνια. Όμως, ανέλαβαν το κόστος όλοι μαζί μόνον τον Αύγουστο του 2015, όταν η χώρα αντιμετώπιζε τον άμεσο κίνδυνο της έξωσης από το ευρώ – ενώ τώρα, το κόστος θα κληθεί να το αναλάβει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης…