• Άρθρα

    Άρθρο παρέμβαση της Στέλλας Κίτσιου: Brain Drain 

    • Της Στέλλας Κίτσιου

    Στέλλα Κιτσίου: Υποψήφια κοινοτική σύμβουλος 2ης δημοτικής κοινότητας (Παγκράτι) 


    Η κρίση που έχει επικρατήσει στη χώρα μας τα τελευταία 10 χρόνια έχει προκαλέσει ραγδαία επιδείνωση του φαινομένου της ανεργίας και έχει επηρεάσει χωρίς εξαιρέσεις κάθε επαγγελματικό κλάδο. Ωστόσο η κοινωνική ομάδα που αναμφίβολα έχει δεχτεί το μεγαλύτερο πλήγμα της ανεργίας είμαστε εμείς οι νέοι πτυχιούχοι. 

    Με συνέπεια να δημιουργείται το πλέον σύνηθες φαινόμενο στην εποχή μας που είναι η μετεγκατάσταση των νέων και κυρίως των πτυχιούχων σε ξένες χώρες , ένα φαινόμενο που στη βιβλιογραφία είναι γνωστό ως «brain drain» (=διαρροή εγκεφάλων). 

    Το πρόβλημα αυτό του νέου μεταναστευτικού ρεύματος έχει λάβει πλέον τεράστιες διαστάσεις και ανησυχεί, αφενός επειδή πρόκειται για διαρροή των προσοντούχων μορφωμένων νέων μας και όχι ανειδίκευτων και αφετέρου επειδή πρόκειται για διαρροή και απώλεια νέων ανθρώπων, του σημαντικότερου δηλαδή παραγωγικού δυναμικού της χώρας. 

    Οι λόγοι που οδηγούμαστε εμείς οι νέοι στην απόφαση να εγκαταλείψουμε τη χώρα μας είναι ποικίλοι και πολυάριθμοι. 

    Η πολιτική κατάσταση στη χώρα, η έλλειψη αξιοκρατίας και η πολιτική διαφθορά στην ελληνική κοινωνία αποτελούν τις βασικές αιτίες του φαινομένου αυτού. 

    Η μετανάστευση μας στο εξωτερικό οφείλεται επίσης σε εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό σε κοινωνικούς παράγοντες ,την κακοδαιμονία της Ελλάδας, την αναχρονιστική νοοτροπία της ελληνικής οικογένειας και το συνεχόμενο ψυχαναγκασμό προς τα παιδιά για φοίτηση μόνο σε «σχολές υψηλού κοινωνικού κύρους».

    Την υποτιμητική και απαξίωση πολλών υποσχόμενων κλάδων εργασίας, στην κακή διάρθρωση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος καθώς και στην ελλειμματική –ή και ανύπαρκτη- επένδυση της ελληνικής Πολιτείας στον ερευνητικό τομέα. 

    Από την άλλη πλευρά οι ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες φαντάζουν όλο και πιο ελκυστικές στα μάτια των Ελλήνων όχι μόνο ως προς τις ευκαιρίες που απλόχερα υπόσχονται σε νέα μυαλά με όρεξη για δουλεία, αλλά και σε θέματα κουλτούρας και παιδείας . 

    Όλοι οι παραπάνω λόγοι επιδρούν σημαντικά στην αύξηση του ποσοστού των νέων ανθρώπων που αποφασίζουν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Ο κυριότερος ωστόσο παράγοντας που οδήγησε σε διαρροή επιστημονικού δυναμικού από την Ελλάδα στο εξωτερικό παραμένει ο οικονομικός παράγοντας και κυρίως οι περιορισμένες δυνατότητες για επαγγελματική αποκατάσταση. 

    Στην Ελλάδα η ζήτηση για πτυχιούχους είναι απειροελάχιστη (διότι όλοι απαιτούν συγκεκριμένη εμπειρία), ενώ ταυτόχρονα οι συνθήκες εργασίας για τους Έλληνες εργαζόμενους είναι πολύ χειρότερες σε σχέση με τους εργαζομένους του εξωτερικού, οι οποίοι σπουδάζοντας ξέρουν ότι θα έχουν προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης. 

    Οι προαναφερθέντες λόγοι που προκαλούν τη μετανάστευση μας σε άλλες χώρες επιφέρουν σημαντικές συνέπειες τόσο στην Ελλάδα όσο και στις χώρες υποδοχής. 

    Υπό αυτές τις συνθήκες είναι κατανοητό ότι η διαρροή εργατικού και επιστημονικού δυναμικού μπορεί να έχει μόνο αρνητικά αποτελέσματα για την χώρα μας. 

    Καταρχάς, οι ειδικευμένοι μετανάστες, από τη στιγμή που φεύγουν από τη χώρα τους, παύουν να προσφέρουν σε αυτήν.

    Κατά συνέπεια χάνεται κάθε προοπτική που θα είχε η χώρα ακόμα και να βγει ενδεχομένως από την κρίση μέσα από τη δραστηριοποίηση ατόμων που τώρα «χαρίζουμε» αφειδώς στο εξωτερικό χαρίζοντας πέρα από προσοντούχους και πολλά υποσχόμενους νέους ανθρώπους , κάθε φρέσκια ιδέα τους, κάθε παραγωγική τους ενέργεια. 

    Έχει δικαίωμα μια χώρα να προσφέρει μόνο «κλειστές πόρτες» σε εμάς τους νέους; 

    Είναι μόνο ατομική υπόθεση και ευθύνη η επαγγελματική αποκατάσταση; 

    Ζούμε τελικά στην εποχή της ρίψης ευθυνών ολοκληρωτικά σε τρίτους και της επιλογής της “εύκολης λύσης” για εγκατάλειψη του τόπου μας; 

    Εγώ σίγουρα όχι… Εγώ ανήκω σ ‘εκείνους που επέλεξαν συνειδητά να μείνουν εδώ και να παλέψουν. 

    Στέλλα Κίτσιου: Υποψήφια κοινοτική σύμβουλος 2ης δημοτικής κοινότητας (Παγκράτι) 

    Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην καρδιά της Αθήνας από γονείς Βορειοηπειρώτες, φοίτησα στο 118ο Δημοτικό Αθηνών, έπειτα συνέχισα στο 37ο Γυμνάσιο Αθηνών και τέλος αποφοίτησα από το 7ο Λύκειο Αθηνών.

    Από την ηλικία των 6 ετών ασχολούμαι με τον αθλητισμό, συμμετείχα στην ομάδα καλαθοσφαίρισης Α.Ο Παγκρατίου όπου διδάχτηκα από πολύ νεαρή ηλικία την σημαντικότητα του ομαδικού πνεύματος, της πειθαρχίας και της σκληρής δουλειάς .

    Σήμερα συνεχίζω τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής στο τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων ενώ παράλληλα εργάζομαι. 



    ΣΧΟΛΙΑ