Ήταν νύχτα, μαύρη νύχτα κι άγρια, όταν η Νυξ η μαυροφτέρουγη, κόρη του Χάους γέννησε – από μόνη της, άνευ συζύγου – την Νέμεση, την θεά που θα τιμωρούσε έκτοτε όσους υπέπιπταν στο αμάρτημα της ύβρεως. Διότι τους ασεβείς, τους αλαζόνες και τους χαμερπείς ουδόλως εκτιμούσαν οι αρχαίοι και για την τιμωρία τους δεν εμπιστεύονταν τους κοινούς θνητούς…

Κάτι χιλιετίες πέρασαν έκτοτε -από τότε που ο Ησίοδος μας τα είπε αυτά, δηλαδή- αλλά φυσικά τα ανθρώπινα παραπτώματα καλά κρατούν. Πάρτε παράδειγμα τον Τσίπρα, όνομα και πρόσωπο συνώνυμο της έπαρσης, της παραπλάνησης και της εξαπάτησης, που αν για κάτι θα τον θυμούνται στα χρόνια που θα ΄ρθουν, άξιο να επαίρεται κι ο ίδιος επ΄ αυτού είναι γιατί έκανε την kolotοumba διεθνή όρο. Διότι υπό μία έννοια έδωσε κι αυτός κάτι στην ανθρωπότητα, δεν είναι μικρό πράγμα…

1

Μικρό, ποταπό και άθλιο είναι να αποδίδεις στους αντιπάλους σου, τις δικές σου βρωμιές και να ζητάς την ιερή αγανάκτηση της …Νέμεσης για να τους τιμωρήσει. Αλλά το άτομο ως γνωστόν, είναι μανούλα στην στρεψοδικία. Κορυφαίο εκείνο το εσχάτως λεχθέν «Εγώ δεν έχω να ξεπλυθώ από κάτι…», καθ΄ όσον η λίστα ατελείωτη, από πού ν΄ αρχίσεις και πού να τελειώσεις… Ευτυχής όμως, θα πρέπει να είναι, που η θεά δεν ζει πια ανάμεσά μας. Κρατώντας έναν πήχυ κι ένα χαλινάρι μετρούσε λέει, τους ανθρώπους κι έβαζε φρένο στην αχαλίνωτη ασυδοσία και τον εγωισμό τους… Φοβερή τύπισσα, αμείλικτη. Καλύτερα να μην ξέρει λοιπόν, τι ποινή θα του επιφύλασσε…

Βεβαίως σήμερα πλην της θείας δίκης υπάρχει και η ανθρώπινη, διότι πού να τρέχουμε τώρα στον Όλυμπο ή όπου αλλού κατοικοεδρεύει η θεά. Όσα rebranding ως εκ τούτου κι αν επιχειρήσει ο εν λόγω, μόνον όσοι έχουν μνήμη χρυσόψαρου μπορεί να ξεχάσουν τα κατορθώματά του…

Από την άλλη όμως, είναι και θέμα ακροατηρίου. Εθελούσια τύφλωση, ασθένεια ανίατη. Αλλά όπως έλεγε ο Πλάτωνας «Αιτία ελομένου, θεός αναίτιος» (Η ευθύνη ανήκει σ΄ αυτόν που επιλέγει, ο θεός δεν είναι υπαίτιος).

Από κάτι τέτοια ορμώμενος και ο συγκυβερνήτης του Τσίπρα και συνυπαίτιος των πέτρινων χρόνων μας, απειλεί ότι θα κατεβεί εκ νέου στον πολιτικό στίβο, διότι –άλλο καημό έχει αυτός – δεν μπορεί ν΄ αφήσει τον Σαμαρά να κάνει κόμμα «για να εξαπατήσει και πάλι τον ελληνικό λαό».

Σκέψη υψηλού φρονήματος, δεν το συζητώ, διότι ο άνθρωπος είναι πρόθυμος να θυσιαστεί για το γενικό καλό, ασχέτως αν κάποιοι κακεντρεχείς έσπευσαν να τον λοιδορήσουν, ότι βαρέθηκε τα ταξίδια, τα πλούτη και τις διασκεδάσεις -όλο τα ίδια και τα ίδια πια- και πεθύμησε λίγη δράση βρε αδερφέ, λίγη πολιτική αδρεναλίνη.

Όπως όταν έκοβε βόλτες στη χώρα ντυμένος, πτέραρχος, ναύαρχος και στρατηγός ανά περίπτωση σαν να ΄χαμε κάθε λίγο Τριώδιο, περπατούσε πάνω σε κόκκινα χαλιά, στρωμένα στα βότσαλα της Σαλαμίνας για να τιμήσει την επέτειο της ναυμαχίας, μηδέ εξαιρουμένης της Αλίκης στο Ναυτικό ή όταν φωτογραφιζόταν έμπλεος ανοησίας δίπλα σε νεκρό, υπό εξαφάνιση καρχαρία…

Γελοιότητες. Μόνο σε κάτι μπανανίες του πλανήτη συμβαίνουν αυτά εξ ου και διασκεδαστικά εκ των υστέρων, του τύπου, τι ζήσαμε κι εμείς με το ψεκασμένο κολλητάρι του Τσίπρα, τον οποίο παρεμπιπτόντως αποθεώνει ως τον «Καραμανλή της Αριστεράς». (Τον Κωνσταντίνο εννοεί βεβαίως.)

Τι κόμμα όμως, θα κάνουν πάλι μαζί οι δυο τους, άγνωστο, καθ΄ όσον μία σύγχυση ιδεολογικού προσανατολισμού την έχει ο ιμιτασιόν «Καραμανλής», άρτι αναχωρήσας από την Αριστερά -μην βλέπετε που δεν το λέμε- αναζητώντας έναν «δημοκρατικό καπιταλισμό» κατά την δήλωσή του, η οποία και έχει προκαλέσει μεγίστη αμηχανία στους συντρόφους. Τι είναι αυτό, σου λένε παρακρουσμένοι ψάχνοντας στις υποσημειώσεις του Μαρξ, αλλά αδύνατον να βγει αποτέλεσμα. Ίσως στα προσεχώς.

Ο άλλος Καραμανλής όμως – ο απόμαχος για να συνεννοούμαστε – έκανε την μεγάλη κίνηση. «Όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα κι ο θεός ο ίδιος δεν με σταματά…», που λέει και το τραγούδι, οπότε έτοιμο το site του πρώην πρωθυπουργού, κομματάκι ξύλινο, κομματάκι χοντροκομμένο, κομματάκι παλιομοδίτικο αλλά δεν θα περίμενε και κανείς μοντερνιές και καλλιτεχνίες. Είναι κι οι οπαδοί σκληροπυρηνικοί, μην τους ταράξει με άγνωστα πράγματα.

Με απογοήτευσε βεβαίως. Έλεγα τι σθένος είναι τούτο, τι εγκράτεια κι αποφασιστικότητα απέναντι στις σύγχρονες σειρήνες της τεχνολογίας, τι αυτοπεποίθηση και πίστη στην ευαρέσκεια της Ιστορίας στο πρόσωπό του! Πλην όμως επικράτησαν ως φαίνεται ρεαλιστικότερες σκέψεις, διότι την υστεροφημία την δουλεύεις από πριν, δεν την αφήνεις στους άλλους…

Στο μεταξύ όσο γράφω αυτά η τηλεόραση παίζει …ταξίδι στον χρόνο. Προς τα πίσω. Στην καλύτερη περιμένω να βγει στα διαλλείματα ο Ανδρέας με την Δήμητρα για να με χαιρετήσουν από την σκάλα του αεροπλάνου, στην χειρότερη -έχει και τέτοια- να πέσει μαύρο με τον εθνικό ύμνο και την γαλανόλευκη να κυματίζει προοιωνίζοντας μια νέα μέρα παπαδοπουλική… Τι απέραντη θλίψη και βαρεμάρα…

Διαβάστε επίσης:

Πάρος: Ελληνίδα τουρίστρια πλήρωσε 17,5 ευρώ τη χωριάτικη σαλάτα – Της χρέωσαν ξεχωριστά το λάδι 2,5 ευρώ

Labubu: Τι είναι αυτή η μόδα με το «αθώο τέρας» που κατέκτησε τον κόσμο των brands και του κοινού

Αποκάλυψη για τα φάρμακα για την παχυσαρκία: Θα χορηγούνται με pass – Πότε θα «κόβεται» ο ασθενής, τι ορίζει το νέο πρωτόκολλο