Κόμματα: Σχιζοφρενικός, ταπεινωμένος Σύριζα, υπό διάλυση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι σε αναζήτηση ρόλου, ΕΚ σε σύγχυση, ΚΚΕ εγκλωβισμένο στο Σταλινικό παρελθόν και ΧΑ με το δυναμισμό της ακρότητας.
Οικονομία: συνεχιζόμενη ύφεση, μόνιμα υψηλή ανεργία, υποβαθμισμένος ή καταστραμμένος παραγωγικός ιστός, επισφαλής δημοσιονομική ισορροπία, απαγορευτικά επιτόκια, επιβαλλόμενη ασφυκτική νομισματική πολιτική.
Τράπεζες: σε διαρκή διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης και αναδιάρθρωσης, αδυνατούν να συνεισφέρουν στην (όποια) ανάπτυξη.
Επιχειρήσεις: υπερφορολογημένες, ζημιογόνες στην πλειοψηφία τους, χωρίς επενδυτικά σχέδια, σε στάδιο ομαδικής φυγής σε άλλες χώρες.
Εργαζόμενοι: απλήρωτοι ή με μισθούς πείνας, άνεργοι ή σε μαύρη εργασία.
Συνδικάτα: σε μαύρη αντίδραση, με ηγεσία που ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό της και τους υποστηρικτές της, εγκαταλείποντας τις εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους.
Νοικοκυριά: υπερφορολογημένα, ένας συντηρεί (τρόπος του λέγειν) πολλούς, προοπτική ανακούφισης δεν υπάρχει.
Συνταξιούχοι: σε απόλυτη απόγνωση.
Θεσμοί και ανεξάρτητες αρχές: σε απραξία και διαδικασία (νέας) κομματικοποίησης.
Υγεία: λίγοι και απλήρωτοι γιατροί και νοσηλευτές, με συσσωρευμένες απαιτήσεις οι προμηθευτές, υποβαθμισμένα κτίρια και εξοπλισμός, χωρίς ουσιαστική περίθαλψη οι πολίτες.
Ασφαλιστικό: ανεπανόρθωτα πτωχευμένο, αδυνατεί να προσφέρει έστω την ελάχιστη εγγύηση ακόμη και σ’ αυτούς που εργάστηκαν σκληρά μέχρι τα 65 τους.
Διοίκηση: ανεπαρκής, γραφειοκρατική, κομματικοποιημένη, διεφθαρμένη, εμπόδιο στα πάντα.
Παιδεία: υποβαθμισμένη, σε πλήρη αναντιστοιχία με τις ανάγκες της οικονομίας, παραδομένη στα κόμματα και στους αιώνιους φοιτητές, γιατί οι καλοί δραπετεύουν όπως – όπως στο εξωτερικό.
Εξωτερική πολιτική: μαθητευόμενοι μάγοι
Πολιτισμός: Όνειρα Θερινής Νυχτός – αν το επιτρέψει κι αυτό η Αρχαιολογική Υπηρεσία.
Κυβέρνηση: Ψάχνει να βρει, δεν βρίσκει και δεν θα βρει έτσι όπως πάει, τον μπούσουλα, ανάμεσα στον ρεαλισμό και την ιδεοληψία.
Αυτό είναι το σκηνικό της …σύγχρονης Ελλάδας. Με δεκάδες μεγάλα και χιλιάδες μικρά προβλήματα να συσσωρεύονται χωρίς λύση – ή έστω προοπτική λύσης. Με τους δανειστές μας σε απόγνωση –κι ας λένε καλά λόγια δημόσια, ώστε να μην χαλάσει πιο πολύ η σούπα. Με πολλούς υπουργούς και τα περισσότερα στελέχη να μην ξέρουν που πάνε τα τέσσερα. Στο τέλος-τέλος, όμως …
Κοινωνία: ο εχθρός είμαστε εμείς.
