Menalo Trail: Περπατάμε Βαλτεσινίκο – Λαγκάδια! (video)

Το 8ο τμήμα του Menalo Trail με μήκος 15km ξεκινά από υψόμετρο 1260m και τελειώνει στα ξακουστά Λαγκάδια.

Το Menalo Trail είναι μια διαδρομή 75km χωρισμένη σε 8 τμήματα. Διασχίζει ένα μεγάλο μέρος του Δυτικού Μαινάλου, ξεκινώντας από τη Στεμνίτσα με κατεύθυνση τη Δημητσάνα (12.6km), από εκεί κατευθύνεται στο Ζυγοβίτσι (4.2km) και από εκεί στην Ελάτη (15.3km) το οποίο περπατήσαμε πρόσφατα.

Για το κομμάτι από την Ελάτη στη Βυτίνα (8.5km) μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Από τη Βυτίνα στη Νυμφασία (5.9km) το έχουμε περπατήσει. Από τη Νυμφασία στα Μαγούλιανα (9.3km) επίσης έχουμε καταγράψει τη διαδρομή. Τα δυο τελευταία μέρη είναι προς το Βαλτεσινίκο (6.7km) και τα Λαγκάδια (13.9km).

Εμείς βέβαια χρειαστήκαμε 15km για να ολοκληρώσουμε αυτό το τελευταίο μέρος του μονοπατιού, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο από τα έξι που έχουμε διασχίσει ως σήμερα. Το Menalo Trail διασχίζει ένα μεγάλο κομμάτι του ορεινού όγκου του Μαινάλου και πολλά σημεία μοναδικής ομορφιάς, άρρηκτα συνδεδεμένα με την ιστορία της Ελλάδος. 

Πρόκειται για μονοπάτια αρχαία, που οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν για να πάνε από το ένα χωριό στο άλλο όταν δεν υπήρχαν δρόμοι και αυτοκίνητα. Μονοπάτια που διαμόρφωσε η ανάγκη, η μορφολογία του εδάφους, οι δρόμοι του νερού, η βαρύτητα, οι κατολισθήσεις.

Σε προηγούμενα εγχειρήματα πάντα με έδρα το Λεβίδι έχουμε περπατήσει από την Ελάτη προς τη Βυτίνα, από τη Βυτίνα στη Νυμφασία και από τη Νυμφασία στα Μαγούλιανα από εκεί στο Βαλτεσινίκο. Τώρα πήγαμε από τον τόπο που πήρε την ιστορική του νίκη ο στρατηγός Βαλτέσιος στα ξακουστά Λαγκάδια. 

 

Τα Λαγκάδια είναι διάσημο κεφαλοχώρι της περιοχής, τουριστικά ανεπτυγμένο. Βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο του οδικού άξονα που ενώνει την Τρίπολη με τον Πύργο στις νότιες πλαγιές του Δυτικού Μαινάλου σε υψόμετρο 966m. Από εδώ κατάγονται οι πιο ικανοί χτίστες της Πελοποννήσου.

Οι Λαγκαδιανοί μάστορες (μπουλούκια) ήταν ξακουστοί για τα πετρόκτιστα κτίσματά τους, αυτό έφερε πλούτο και ανάπτυξη στην περιοχή. Ακόμη και σήμερα τα Λαγκάδια χτισμένα σε μια απότομη πλαγιά ξεχωρίζουν για τα εντυπωσιακά τους κτίσματα, ένα εκ των οποίων είναι το Γυμνάσιο (δωρεά Δημητρακόπουλου). Επίσης υπάρχουν εντυπωσιακά λιθόχτιστα 4οροφα σπίτια.

Σημαντικό ρόλο στην ιστορία του χωριού διαδραμάτισε η οικογένεια Δεληγιάννη, προύχοντες της περιοχής. Το χωριό που είναι παραδοσιακός οικισμός σήμερα ζει από την κτηνοτροφία, τη γεωργία και τον τουρισμό. Αποτελεί δημοτική ενότητα του δήμου Γορτυνίας. 

Εμείς ξεκινήσαμε από το Λεβίδι και μετά από λίγα χιλιόμετρα αφήσαμε ένα αυτοκίνητο στο Βαλτεσινίκο απ’ όπου και η αφετηρία μας. Μας πήρε 6 ώρες για να διανύσουμε τα 15km με δυο στάσεις 10min. Είχαμε μαζί μας νερό, φρούτα, ενεργειακές μπάρες. Είναι μια απαιτητική διαδρομή για ανθρώπους με καλή φυσική κατάσταση.

Δεν ενδείκνυνται για οικογένειες με παιδιά ούτε για ανθρώπους που δεν έχουν περπατήσει πολλές φορές 15 km τους τελευταίους μήνες. Απολαύσαμε τα κελαηδήματα των πουλιών, είδαμε ίχνη αγριογούρουνων, λαγών, ακούσαμε τα τσακάλια, είδαμε αετούς και γεράκια. Αν δεν είστε σίγουροι για την αντοχή σας προτιμήστε ένα άλλο κομμάτι του Menalo Trail, αυτό είναι το πιο δύσκολο. Αλλά ταυτόχρονα, μοναδικό! 

Μας έκανε μεγάλη εντύπωση ότι συναντήσαμε άλλα 5 ζευγάρια περιπατητών, όλοι αλλοδαποί: Γερμανοί, Πολωνοί, Βέλγοι. Ξεκίνησαν από την πατρίδα τους να περπατήσουν τα ιστορικά μονοπάτια του Μαινάλου. Καθώς ο χειμώνας τράβηξε φέτος και το μονοπάτι μένει σταθερά πάνω από τα 1000m η περιοχή ήταν ολάνθιστη και οι εικόνες που είδαμε εντυπωσιακές.

Ξεκινήσαμε από την πλατεία στο Βαλτεσινίκο, ανηφορίζοντας μια ζόρικη πλαγιά όπου βρίσκεται το εντυπωσιακό πετρόχτιστο σχολείο. Από κει βγήκαμε πάνω από το χωριό στον περιφερειακό δρόμο και μπήκαμε στο δάσος έχοντας δεξιά μας ανοιχτής θέα όλων των βόρειων υψίπεδων του Μαινάλου. Η ανηφόρα συνεχίστηκε Κερδίζουμε ύψος από μονοπάτι και τσιμεντόδρομο μέχρι το Κάστρο Βαλτεσινίκου.

Από εκεί βγαίνουμε από το δάσος και σε ξέφωτα με ωραία θέα κατηφορίζουμε ως το εκκλησάκι Αγία Τριάδα. Από εκεί το ελατοδάσος κυριαρχεί για αρκετή ώρα. Εναλλαγές με ξέφωτα, ολάνθιστα και σημεία με ανεμπόδιστο ορίζοντα. Πολλές πινακίδες μας κατευθύνουν προς την πηγή στης Γριάς το Λιθάρι.

Από εκεί φτάνουμε στην Κρύα Βρύση, μεγάλη πηγή όπου υπάρχουν έντονα σημάδια ανθρώπινης δραστηριότητας. Από εκεί ξανά ανηφόρα έντονη ως τη θέση Ελατάκος. Μπαίνουμε στο μεγάλο οροπέδιο Γκριλάς, όπου  υπάρχουν πολλά οριοθετημένα χωράφια με καρυδιές, αλώνια και πετρόχτιστα καλύβια. 

Στο τελείωμα του δρόμου στην άκρη του ξέφωτου βλέπεις στο βάθος τα Λαγκάδια. Ουφ φτάσαμε λες, αλλά φευ. Η περιοχή αμμώδης είναι πολύ απότομη, δεν μπορείς να πας προς τα εκεί που βλέπεις.

Αντίθετα πρέπει να πας με το μονοπάτι που εκ των πραγμάτων αναγκάζεται να ακολουθήσει μια περιφερειακή πορεία με πιο ήπιες κλίσεις.

Περνά πίσω από μια πλαγιά, χάνεις τα Λαγκάδια και τα ξαναβλέπεις ώρα μετά. Εδώ η ψυχολογία λέει «χαθήκαμε» η λογική όμως ακολουθεί τις πράσινες πινακίδες που είναι παντού. 

Εν τέλει μετά από 330min περπάτημα φτάνουμε στο χωματόδρομο πάνω από τα Λαγκάδια. Το μονοπάτι περνά περάσουμε κάτω από το νερόμυλο, εμείς πάμε από την πάνω πλευρά και μπαίνουμε στο χωριό από τα μαντριά:

«Πώς θα κατεβούμε στην πλατεία;» Τα 250 περίπου σκαλιά καθόδου δοκιμάζουν τους τετρακέφαλους μας και τα εγκεφαλικά μας κύτταρα. Μείναμε ώρα στα Λαγκάδια, φάγαμε, ήπιαμε καφέ, μέχρι και μπακλαβά (τοπικό) είχε το μενού. Μετά από τόσες ώρες περπάτημα, προβλέπεται. Δεν είναι εύκολο μονοπάτι, δεν είναι οικογενειακή διαδρομή, αλλά να πάτε. Αν δεν είστε προπονημένοι, ξεκινήστε προπόνηση. Ζήσαμε 6 ώρες στον παράδεισο, τι λέτε θέλετε και εσείς;

Διαβάστε επίσης: