Menalo Trail: Περπατάμε Στεμνίτσα – Δημητσάνα (video)! | Ρεπορτάζ και ειδήσεις για την Οικονομία, τις Επιχειρήσεις, το Χρηματιστήριο, την Πολιτική

Το 1ο τμήμα του Menalo Trail με μήκος 13.5km ξεκινά από υψόμετρο 1083m και κατηφορίζει στο φαράγγι του Λούσιου.

Σήμα κατατεθέν του Menalo Trail είναι τα τρεχούμενα νερά. Πρόκειται για μια διαδρομή 75km χωρισμένη σε 8 τμήματα. Διασχίζει ένα μεγάλο μέρος του Δυτικού Μαινάλου, ξεκινώντας από τη Στεμνίτσα με κατεύθυνση τη Δημητσάνα (13.6km) το οποίο και περπατήσαμε χτες. Από εκεί κατευθύνεται στο Ζυγοβίτσι (4.2km) είναι το μόνο από τα 8 τμήματα που απομένει για να ολοκληρώσουμε το μονοπάτι. Από το Ζυγοβίστι το μονοπάτι κατευθύνεται στην Ελάτη (15.3km) εδώ μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα.

Από την Ελάτη το μονοπάτι κατευθύνεται προς την κοσμική Βυτίνα (8.5km) ακολουθώντας τις όχθες του Μυλάοντα. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε σχετικά. Από την Βυτίνα στη Νυμφασία (5.9km) εδώ αν θέλετε μπορείτε να δείτε περισσότερα. Από τη Νυμφασία στα Μαγούλιανα (9.3km) επίσης έχουμε καταγράψει τη διαδρομή, εδώ μπορείτε να διαβάσετε σχετικά. Τα δυο τελευταία μέρη είναι προς το Βαλτεσινίκο (6.7km) και από εκεί στα Λαγκάδια (13.8km).

Το μονοπάτι είναι σωστά σηματοδοτημένο με κόκκινη πινακίδα.

Το Menalo Trail διασχίζει ένα μεγάλο κομμάτι του ορεινού όγκου του Μαινάλου και πολλά σημεία μοναδικής ομορφιάς, άρρηκτα συνδεδεμένα με την ιστορία της Ελλάδος. Πρόκειται για μονοπάτια αρχαία, που οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν για να πάνε από το ένα χωριό στο άλλο όταν δεν υπήρχαν δρόμοι και αυτοκίνητα.

Στο βάρος φαίνεται η κοιλάδα του Αλφειού, το εργοστάσιο της ΔΕΗ και η τριγωνική κορυφή του Ταϋγέτου.

Μονοπάτια που διαμόρφωσε η ανάγκη, η μορφολογία του εδάφους, οι δρόμοι του νερού, η βαρύτητα, οι κατολισθήσεις. Όλα μας τα εγχειρήματα έχουν σαν έδρα το Λεβίδι απ’ όπου ξεκινάμε. Χτες ήμασταν τρεις καθώς είχα παρέα τον Άγγελο και τον Παναγιώτη. Πήγαμε ως τη Δημητσάνα με το αυτοκίνητο, εκεί μας περίμενε ο Νίκος που μας μετέφερε με το ταξί του στη Στεμνίτσα απ’ όπου ξεκινήσαμε.

Η Στεμνίτσα είναι η αφετηρία του Menalo Trail και επωφελείται σημαντικά απ’ αυτό γιατί χιλιάδες επισκέπτες έρχονται απ’ όλο τον κόσμο να περπατήσουν στα μονοπάτια της. Ο εμπνευστής και δημιουργός του Menalo Trail ο λογιστής Γιάννης Λαγός έχει έτοιμα άλλα 1000km μονοπατιών στην Πελοπόννησο. Τον συναντήσαμε τυχαία στη μονή Φιλοσόφου, περπατούσε το μονοπάτι παρέα με Άγγλους δημοσιογράφους, καλεσμένους του, ώστε να προβάλουν τον τόπο: «Μακάρι να είχαμε στήριξη από την Περιφέρεια Πελοποννήσου για να αναδείξουμε τις ομορφιές όλων των περιοχών από την Κορινθία ως τη Μεσσηνία» εξέφρασε το παράπονό του.

Από τη Στεμνίτσα το χωριό των χρυσοχόων και έδρα της Α’ Πελοποννησιακής Γερουσίας του 1821 το μονοπάτι κατηφορίζει προς τη μονή Προδρόμου. μέσα από μια ζώνη παλιών καλλιεργειών, με κέντρο τη Βρύση Καμάρι. Η μονή Προδρόμου και η μονή Φιλοσόφου είναι δυο ακούραστοι φρουροί της κοιλάδας του Λούσιου. Ο Λούσιος, αφού περάσει δυτικά της Δημητσάνας, όπου υπάρχει το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, διασχίζει ένα εντυπωσιακό φαράγγι μήκους 15 χιλιομέτρων και πλάτους περίπου 2 χιλιομέτρων, προτού καταλήξει στον Αλφειό, κοντά στην Καρύταινα.

Στις δύο πλευρές του φαραγγιού βρίσκονται οι δύο ιστορικές μονές. Το φαράγγι είναι περιοχή ενιαίου αρχαιολογικού χώρου και προστατεύεται από το υπουργείο Πολιτισμού. Φτάνοντας στη μονή Προδρόμου, δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις την πίστη και τη δύναμη του ανθρώπου που ζει κρεμασμένος στο βράχο.

Το μονοπάτι από εκεί κινείται κατηφορικά ως την κοίτη του ποταμού και διέρχεται από την τσιμεντένια γέφυρα Φιλοσόφου, σε ένα επιβλητικό σημείο όπου η κοίτη στενεύει και τα νερά αγριεύουν. Εκεί τελειώνει η κατηφόρα και αρχίζουν τα ζόρια. Ανηφορίζουμε μέχρι την Μονή Φιλοσόφου περνάμε μέσα από το μοναστήρι βγαίνουμε από πάνω και ακολουθούμε τα πλαϊνά του φαραγγιού, τη δυτική όχθη ως το Γεφύρι της Μονόπορης.

Το μονοπάτι αλλάζει όχθη με τη βοήθεια του γεφυριού και μας φέρνει ανηφορικά κοντά στο Παλιοχώρι, το οποίο παρακάμπτουμε για να κατευθυνθούμε προς το Μουσείο Υδροκίνησης. Αν και μπορούμε να περάσουμε μέσα από τον προαύλιο χώρο η σήμανση μας δίνει τη δυνατότητα να κινηθούμε επικυκλικά προς τους νερόμυλους, μπαρουτόμυλους και τις νεροτριβές που έχτισαν τη φήμη και τον πλούτο της περιοχής. Οι ντόπιοι εκμεταλλεύτηκαν τη ροή του νερού και τη δυναμική του ενέργεια για να δημιουργήσουν πλούτο. Μάλιστα αντί για χαρτί στα φυσέκια, χρησιμοποιούσαν σπάρτα που είναι γεμάτα η περιοχή.

Φτάνοντας στη Δημητσάνα η κόπωση είναι έντονη το μονοπάτι αυτό είναι δύσκολο, δεν προσφέρεται για ανθρώπους με μέτρια φυσική κατάσταση ή οικογένειες με παιδιά. Χρειάζεται να είστε κατάλληλα προετοιμασμένοι για να το διανύσετε, οπωσδήποτε προγραμματίστε κάποιες στάσεις ενδιάμεσα: Ενεργειακές μπάρες, φρούτα, ξηροί καρποί βοηθούν να συνεχίσεις χωρίς να μείνεις από ενέργεια. Αξίζει τον κόπο στον τερματισμό να χαζέψετε λίγο στα γραφικά περάσματα της ιστορικής Δημητσάνας της μπαρουταποθήκης του Έθνους, που βρίσκετε σε υψόμετρο 946m. Πρόκειται για παραδοσιακό οικισμό του Δήμου Γορτυνίας που έχει αξιοποιηθεί τουριστικά τα τελευταία χρόνια.