Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2011 και η κύρια ιδέα πίσω από το concept παρέμεινε η ίδια έκτοτε: μεταβάλλοντας την μετωπική επιφάνεια του πίσω φτερού, από το τιμόνι, ο οδηγός μπορεί να κερδίσει επιπλέον ταχύτητα σε ευθεία γραμμή για να πλησιάσει πιο κοντά στο προπορευόμενο μονοθέσιο ώστε να προσπεράσει. Στον αγώνα, το DRS είναι διαθέσιμο όταν ένας οδηγός βρίσκεται σε χρονική απόσταση ενός δευτερολέπτου από το μονοθέσιο που προπορεύεται και ενεργοποιείται σε συγκεκριμένες περιοχές της πίστας που ορίζονται ως ζώνες DRS – συνήθως σε μεγάλες ευθείες ή σε τμήματα τέρμα γκάζι.
Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ελεύθερα στις ίδιες ζώνες στις ελεύθερες και στις κατατακτήριες δοκιμές. Η χρονική απόσταση μεταξύ των μονοθέσιων μετριέται σε ένα ειδικό σημείο στην πίστα πριν από τις ζώνες DRS, γνωστό ως σημείο ανίχνευσης. Μερικές φορές, ένα μόνο σημείο ανίχνευσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό της διαθεσιμότητας DRS σε δυο ζώνες – εάν αυτές βρίσκονται κοντά η μία στην άλλη. Κατά τη διάρκεια του αγώνα όταν ένας οδηγός βρίσκεται σε χρονική απόσταση μικρότερη του ενός δευτερολέπτου από το προπορευόμενο μονοθέσιο όταν διέρχεται από τη ζώνη ανίχνευσης, το DRS είναι διαθέσιμο γι’ αυτόν στα επόμενα σημεία ενεργοποίησης. Ειδοποιείται από ένα φως στο τιμόνι ή από ένα μπιπ στα αυτιά του. Για να ενεργοποιήσει το DRS σε αυτό το σημείο, ο οδηγός πατά ένα κουμπί στο τιμόνι του που ανοίγει ένα πτερύγιο στο πίσω φτερό.
Το πίσω φτερό έχει σχεδιαστεί για να δημιουργεί πίεση προς τα κάτω, αυτή επιτρέπει μεγαλύτερη ταχύτητα στις στροφές. Όμως στην ευθεία η μεγάλη μετωπική επιφάνειά του παράγει αεροδυναμική αντίσταση που περιορίζει την τελική ταχύτητα. Το άνοιγμα του πτερυγίου DRS μειώνει αυτήν την αντίσταση, επιτρέποντας μεγαλύτερη τελική ταχύτητα. Αυτό μπορεί να βοηθήσει ένα μονοθέσιο που ακολουθεί να πλησιάσει αυτό που προηγείται – το οποίο με την σειρά του μπορεί και να έχει διαθέσιμο DRS για υπεράσπιση εάν βρίσκεται επίσης μέσα σε ένα δευτερόλεπτο από ένα άλλο προπορευόμενο, πιο μπροστά, μονοθέσιο. Όταν πολλά διαδοχικά μονοθέσια έχουν διαθέσιμο DRS, έχουμε «τρένο DRS», όπου το συνηθισμένο πλεονέκτημα αναιρείται και οι αποστάσεις παραμένουν σταθερές για πολλούς γύρους.
Το πτερύγιο DRS κλείνει όταν ο οδηγός σηκώσει το πόδι από το γκάζι ή πατήσει το πεντάλ του φρένου. Μπορεί επίσης να απενεργοποιηθεί πατώντας το κουμπί για δεύτερη φορά: αυτό το κάνουν για να αποφύγουν την αστάθεια στο φρενάρισμα χωρίς την πλήρη πίεση του πίσω φτερού. Υπάρχουν μερικές περιπτώσεις όπου το DRS δεν είναι διαθέσιμο ακόμη και όταν δύο μονοθέσιο κινούνται αρκετά κοντά. Αυτό συμβαίνει στους πρώτους δύο γύρους μετά την εκκίνηση του αγώνα ή μετά από μια επανεκκίνηση. Ο αλυτάρχης του αγώνα μπορεί επίσης να απενεργοποιήσει το DRS όποτε το θεωρεί απαραίτητο για λόγους ασφαλείας, αν μια πίστα είναι βρεγμένη ή όταν έχει σημειωθεί ένα περιστατικό με κίτρινη σημαία ή όταν υπάρχουν συντρίμμια στην πίστα.
Διαβάστε επίσης:
To Fox News πληρώνει 787,5 εκατ. ευρώ στην Dominion του ελληνοκαναδού Τζον Πούλος για τους ισχυρισμούς περί «νοθείας» στις εκλογές
