Παρακολουθώ με ιδιαίτερη προσοχή όσα λέγονται και γράφονται για το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα. Και μιας και μεθαύριο θα έχουμε την επίσημη παρουσίασή του, κατά την οποία ενδεχομένως να περιγράψει και το πολιτικό μανιφέστο του… Reload Alexis, θα ήθελα να σταθώ σε ένα σημείο από την «Ιθάκη» του.

Αυτό που αφορά στην τραγωδία στο Μάτι και στις… 7 ολόκληρες σελίδες που αφιερώνει για τη μεγαλύτερη τραγωδία της Μεταπολίτευσης.

Για μια τραγωδία που συνέβη ενώ κυβερνούσε αυτός και ο… Πανάρας Καμμένος, κάτι που ξεχνούν οι όψιμοι Τσιπρικοί από τα Lidl και τα πληρωμένα πιστολάκια.

Προφανώς και δεν έχει σημασία ο αριθμός των σελίδων που αφιερώνει, αν και κατά την ταπεινή μου γνώμη, ολόκληρο βιβλίο θα έπρεπε να έχει γράψει ο πρώην πρωθυπουργός για να περιγράψει τα εγκληματικά λάθη της κυβέρνησής του, τα ψέματα που ειπώθηκαν χωρίς ντροπή, τις ευθύνες που δεν αναλήφθηκαν ποτέ, όπως και τόσο πόσο συντετριμμένος ήταν αυτός, ένας… Αριστερός, σε σχέση με όλους εκείνους που δεν… συντρίβονται διότι δεν είναι του ιδίου φυράματος του κ. Τσίπρα.

Γιατί εμένα στα νιάτα μου με έμαθαν ότι Αριστερά είναι ανάληψη ευθύνης, συντριβή στο κακό και στο λάθος, σκύψιμο του κεφαλιού από ντροπή και τελικά παραίτηση.

Γιατί μόνο με παραίτηση και ανάληψη ευθύνης μπορεί να ξεχωρίσεις από τους άλλους.

Αλλά ο Τσίπρας ποτέ δεν ήταν Αριστερός με την πραγματική έννοια του όρου. Δεν σε κάνει Αριστερό, προοδευτικό κι ευαίσθητο το να διαβάσεις το Κεφάλαιο του Μαρξ ή άλλα 4-5 βιβλία από αυτά που κυκλοφορούσαν με την οκά στις ΚΟΒΕΣ και στα γραφεία των καθοδηγητών της πλάκας.

Αλλά ας πάμε στην «Ιθάκη» και στην… προσωπική συντριβή που ένιωσε ο Τσίπρας για την τραγωδία στο Μάτι.

Κι ας πάμε και στην ανάληψη ευθύνης και στη «συγγνώμη» που κάποιοι βλέπουν στο βιβλίο του. Μόνο που αυτοί οι κάποιοι δεν είναι ούτε συγγενείς θυμάτων, ούτε εγκαυματίες, ούτε όσοι έζησαν από την πρώτη στιγμή την τραγωδία.

Οσοι ήταν εκεί επί μέρες όταν ο Αλέξης απέφευγε να πάει και περίμενε να πέσει η οργή, στέλνοντας – αν θυμάστε καλά- τον Πάνο Καμμένο να κατηγορεί τους κατοίκους για το έγκλημα και να κινδυνεύει να φάει το ξύλο της χρονιάς του.

Δεν θα θυμηθώ την ντροπιαστική σύσκεψη στο Κέντρο Επιχειρήσεων, έχουν γραφτεί πολλά για εκείνη τη νύχτα του προσωπικού εξευτελισμού ενός πρωθυπουργού που είχε πάει ταξίδι στο εξωτερικό κι άργησε να επιστρέψει γιατί πέταγε στεφάνια σε κάποιο ποταμό.

Ούτε θα θυμηθώ το γεγονός ότι γνώριζαν για τους νεκρούς αλλά ο Τσίπρας έλεγε για τα αεροπλάνα που πετούσαν στην Κινέττα.

Αυτό που θέλω να θυμηθώ για να θυμίσω και στους αναγνώστες πόσο πολύ συντετριμμένος ήταν ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα των γελωτοποιών που κυβερνούσαν ήταν δύο περιστατικά.

Το πρώτο η έκτακτη συνέντευξη τύπου που στήθηκε την επόμενη ημέρα με εντολή Τσίπρα και ενορχηστρωτή τον «13-0» Νίκο Παππά. Εκεί όπου ακόμη και ο Ιονέσκο θα έμενε έκπληκτος με τα όσα άκουγε στο θέατρο που στήθηκε.

Εκεί όπου προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι εμπρηστές έβαλαν τη φωτιά και έκαψαν τόσο κόσμο, κι αυτό το έκαναν γιατί ήθελαν να ρίξουν την λαοπρόβλητη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η οποία αντιστάθηκε στους δανειστές.

Θυμάμαι τον Τζανακόπουλο και τον Τόσκα να μη βλέπουν ευθύνες και να λένε ότι θα έκαναν ξανά τα ίδια… θα έκαιγαν δηλαδή άλλους 104 νεκρούς λόγω της ανεπάρκειάς τους.

Και θυμάμαι να μη λένε κουβέντα γιατί η Αστυνομία έστειλε τον κόσμο μέσα στο Μάτι και κάηκε.

Γιατί άφησε η κυβέρνηση να τον κόσμο να πνίγεται και να περιμένει να σωθεί από τα ψαροκάικα αλλοδαπών.

Γιατί δεν υπήρχε κανένα σχέδιο εκκένωσης, γιατί δεν ειδοποιήθηκε κανείς και πολλοί πέθαναν στον ύπνο.

Γιατί γενικότερα δεν υπήρχε κράτος με αποκλειστική ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα.

Παραιτήθηκε; Ποτέ. Εκανε ουσιαστική αυτοκριτική; Ποτέ; Αναβάθμισε τον υπαρχηγό της Πυροσβεστικής (όπως και αργότερα η ΝΔ με τον Τσουβάλα); Ναι.

Κι έρχεται τώρα με το βιβλίο του να μας πει ότι αισθάνεται προσωπική συντριβή;

Αλλά ας πάμε και σε αυτό.

Πόσο κρατάει άραγε η προσωπική συντριβή ενός πρωθυπουργού; Ενός ηγέτη μιας χώρας; Ενός… Αριστερού ευαίσθητου που είναι πάντα με τον… Ανθρωπο;

Κρατά το πολύ ένα μήνα; Ή θα έπρεπε να κρατά μια ολόκληρη ζωή; Να ξυπνάς μέσα στη νύχτα με λυγμούς και να αναρωτιέσαι «τι έκανα; Τι δεν έκανα; Πώς τους άφησα να πεθάνουν;»

Γιατί απ’ ότι θυμάμαι, και επιμελώς κρύβουν οι «μπροστινοί» του Τσίπρα, τα «νεροπιστολάκια» και κάτι αμόρφωτοι τάχαμου «διαμορφωτές της κοινής γνώμης», ένα μήνα μετά, ίσως και λιγότερο, ο Αλέξης Τσίπρας βολτάριζε με το κότερο της εφοπλίστριας Κατερίνας Παναγοπούλου, την οποία είχε ορίσει άμισθη σύμβουλό του.

Απ’ ότι θυμάμαι στο κότερο που έκανε διακοπές στα καταγάλανα νερά του Ιονίου και κοντά στην πραγματική Ιθάκη, όχι την fake, το να καπνίζεις πούρα στις πολυτελείς θαλαμηγούς γιατί (όπως είπε η εφοπλίστρια) ήσουν κουρασμένος και χρειαζόσουν διακοπές, αυτό δε δείχνει σίγουρα «προσωπική συντριβή».

Αναισθησία δείχνει, έλλειψη ανθρωπιάς δείχνει, αδιαφορία για τον συνάνθρωπο δείχνει, απουσία ενσυναίσθησης δείχνει.

Οσοι λοιπόν προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας συνετρίβη και ζήτησε με τον τρόπο του συγγνώμη για το Μάτι, ας αναλογιστούν ότι με αυτά που λένε και γράφουν πραγματικά ντρέπεται και η ντροπή.

Όπως ντρέπεται και με όλους τους πολιτικούς που κάνουν το ίδιο. Δεξιούς, Αριστερούς, Κεντρώους, που ευθύνονται για ένα έγκλημα (Μάτι, Μάνδρα, Τέμπη) αλλά ποιούν την νήσσαν.

Ο Αλέξης Τσίπρας εκείνες τις τραγικές ημέρες του Ματιού έκανε την πάπια, όπως συνήθιζε να την κάνει σε όλη του την πολιτική καριέρα. Ούτε με τους δανειστές τα έβαλε, ούτε με το διαλυμένο κράτος που πράγματι παρέλαβε, ούτε με τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες, ούτε με την ελίτ αυτού του τόπου που κατήγγειλε όταν ήταν στην «επαναστατική φάση» του.

Καμιά συντριβή λοιπόν, ούτε για το Μάτι, ούτε για το τρίτο Μνημόνιο, ούτε γιατί «αναγκάστηκε» να συνεργαστεί με τον ομοφοβικό ακροδεξιό, ούτε γιατί είχε (και σήμερα έχει ακόμη περισσότερους) φίλους επιχειρηματίες που τον «συνδράμουν» σε κάθε του βήμα. Και που τον προετοιμάζουν για «εθνοσωτήρα», με την ευγενική χορηγία βεβαίως της σημερινής κυβέρνησης που παραπαίει από τα σκάνδαλα και τις προκλητικές συμπεριφορές.

Και για το τέλος θα θυμίσω αυτό που έγραψε μια δυνατή γυναίκα που έζησε το Μάτι όσο λίγοι. Η Κατερίνα Μαλά, με τη δημοσίευση του βιβλίου του Τσίπρα ανέφερε: «Ο κύριος Τσίπρας νομίζει πως στο Μάτι μπορεί να αναφέρεται με ύφος μυθιστοριογράφου βιβλίων τύπου Αρλεκιν αλλά με δραματικό τέλος.

Το Μάτι όμως δεν είναι μυθιστόρημα. Το Μάτι είναι ιστορία. Το Μάτι είναι στοιχεία. Το Μάτι είναι αποδείξεις. Το Μάτι είναι Αλήθεια. Το Μάτι είναι, αγώνας επιβίωσης, επιχειρησιακή ανευθυνότητα, συγκάλυψη και Θάνατος. Δεν δέχεται τίποτα λιγότερο. Αυτή την Αλήθεια, ο Αλέξης δεν την ακουμπάει. Την αφήνει έξω από τις λιγοστές σελίδες που επέλεξε να αφιερώσει στην Ιθάκη του στο πιο πολύνεκρο έγκλημα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας».

Αλλά μάλλον θα ανήκει κι αυτή στους «εχθρούς» της Αριστεράς (του Τσίπρα και των δουλικών του), θα είναι «μενουμευρωπαία» και «βάστα Σόιμπλε».