Λίνα Μενδώνη: Η γλώσσα που μας έδωσαν ελληνική – Ομιλία στα αγγλικά μόνον με ελληνικές λέξεις

Μιλώντας αγγλικά αλλά  χρησιμοποιώντας  μόνον ελληνικές λέξεις ακολουθώντας έτσι, το παράδειγμα του Ξενοφώντα Ζολώτα, το 1959 και της ομιλίας του τότε, στην Ουάσινγκτον  σε συνέδριο της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη επιφύλαξε μια έκπληξη στους παρευρισκόμενους στην εκδήλωση, που οργάνωσε η Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία της UNESCO στο πλαίσιο των εργασιών της 43ης Γενικής Συνόδου του  διεθνούς οργανισμού στη Σαμαρκάνδη.

Η ανακήρυξη Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας από την  UNESCO, που ορίσθηκε για τις 9  Φεβρουαρίου, ημέρα του θανάτου του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου  Σολωμού (1857), ήταν η αφορμή γι΄ αυτήν την εκδήλωση, κατά την οποία η υπουργός έκλεισε την ομιλία της δίνοντας ένα απτό παράδειγμα, μέσω της χρήσης ελληνικών δανείων στην αγγλική, του πλούτου και της δυναμικής της ελληνικής γλώσσας, της  αδιαμφισβήτητης συμβολής της στην παγκόσμια επιστημονική ορολογία και της δυνατότητάς της να διαπερνά βασικές έννοιες της επιστήμης και της τεχνολογίας. Γεγονός που χαιρετίσθηκε ιδιαίτερα από το πολυπληθές ακροατήριο από υπουργούς και δεκάδες πρέσβεις-μόνιμους αντιπροσώπους στην UNESCO.

  «Ομιλείται και γράφεται ακατάπαυστα, σχεδόν τέσσερεις χιλιετίες αποτελώντας την παλαιότερη ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, με γραπτά τεκμήρια. Έχει οικουμενική ακτινοβολία και με τη μακραίωνη ιστορία της και την αδιαμφισβήτητη επίδρασή της στη γένεση και την εξάπλωση του δυτικού πολιτισμού  αποτέλεσε και αποτελεί κατ’ εξοχήν όχημα επαφής και διάδρασης των πολιτισμών της ανθρωπότητας», όπως είπε στην βασική ομιλία της εξάλλου η υπουργός για τη ελληνική γλώσσα.

Ο οικουμενικός δυναμισμός της ελληνικής

Αναφερόμενη στην συνέχεια στην επίδρασή της  θύμισε, ότι η ελληνική υπήρξε η γλώσσα των ομηρικών επών, των ελεγειών του Πινδάρου, των τραγωδιών του Ευριπίδη και των κωμωδιών του Αριστοφάνη, η γλώσσα της ιστοριογραφίας του Θουκυδίδη, της οντολογίας και της γνωσιοθεωρίας του Πλάτωνα, της λογικής και της μεταφυσικής του Αριστοτέλη. Αλλά και η γλώσσα της αθηναϊκής δημοκρατίας και των θεσμών της, όπως και του βασιλείου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η γλώσσα των Ευαγγελιστών και το όχημα του κηρύγματος του Αποστόλου Παύλου για να επιβληθεί στη συνέχεια ως η γλώσσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και να περάσει στους λογίους της Αναγέννησης. 

«Στο πέρασμα των αιώνων, η ελληνική αναπόφευκτα εξελίχθηκε για να καταλήξει στην κοινή νεοελληνική, η οποία τροφοδοτείται διαρκώς και γόνιμα, από τις παλαιότερες μορφές της», πρόσθεσε η υπουργός. «Δεν μιλούμε ασφαλώς, τη γλώσσα του Ομήρου, ούτε του Σοφοκλή. Όμως, η αττική διάλεκτος, που εξελίχθηκε στην ελληνιστική γλώσσα, τη lingua franca της εποχής της αποτελεί τη βάση της νεοελληνικής. Ο οικουμενικός δυναμισμός της ελληνικής συνιστά άλλωστε, απτή ιστορική πραγματικότητα».

Θεματοφύλακες οικουμενικής  απήχησης

 Και όλα αυτά, γιατί «Η ακτινοβολία της ελληνικής  έγκειται στην εδραίωσή της ως ιδανικού οχήματος για την έκφραση και την ενσάρκωση των προϊόντων της ανθρώπινης διάνοιας.

Στις επιστήμες, τα γράμματα και τις κατακτήσεις της τεχνικής, η ελληνική γλώσσα έχει κυρίαρχη θέση, καθώς δάνεισε όχι μόνο όρους και λέξεις, αλλά στάθηκε υπόβαθρο για τη βέλτιστη οργάνωση και συστηματοποίηση ιδεών, υποθέσεων και θεωριών, αλλά και εργαλείο για την επαλήθευσή τους και την πρακτική εφαρμογή τους» κατέληξε η κυρία Μενδώνη δίνοντας το σημερινό στίγμα:

«Οι σημερινοί Έλληνες», όπως είπε «είμαστε υπερήφανοι για τη γλώσσα ‘‘«που μας έδωσαν ελληνική’’, όπως έχει γράψει ο νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης. Είμαστε υπερήφανοι, γιατί η ελληνική γλώσσα δεν μας ανήκει αποκλειστικά ως μητρική μας γλώσσα. Είμαστε οι θεματοφύλακες της οικουμενικής της απήχησης». 

Διαβάστε επίσης

Ένα λουλουδένιο χρυσό δαχτυλίδι χιλιετιών για το Μουσείο Γκέτι

Ό, τι λείπει: Αυτά τα αριστουργήματα δεν υπάρχουν στο Μεγάλο Αιγυπτιακό Μουσείο

«Έχω ένα κομμάτι του Παρθενώνα» – Τιμητική εκδήλωση για τον Χιλιανό που επέστρεψε θραύσμα από την Ακρόπολη