Μια γκαλερί για τον σχεδιαστή των ονείρων Κριστιάν Ντιόρ

Η στριφτή λευκή σκάλα με τις μινιατούρες δημιουργιών του οίκου

Μια αστραφτερή λευκή σκάλα μέσα στο εμβληματικό κτίριο της Avenue Montaigne, αριθμός 30 στο Παρίσι, καθώς ανεβαίνει προς τα πάνω περνά μέσα από ένα ουράνιο τόξο, φτιαγμένο από μινιατούρες φορεμάτων και αξεσουάρ.

Είναι η σκάλα που οδηγεί στην αποθέωση! Στη «Galerie Dior» του ομώνυμου οίκου, που είναι αφιερωμένη στον ιδρυτή του Κριστιάν Ντιόρ και στους έξι διαδόχους του ως τη σημερινή πρώτη γυναίκα, δημιουργική διευθύντρια, τη Μαρία Γκράτσια Κιούρι.

Είναι γνωστό άλλωστε, ότι ο Κριστιάν Ντιόρ υπήρξε γκαλερίστας, πριν αρχίσει την καριέρα του στο χώρο της μόδας, έτσι τώρα μια γκαλερί αναδεικνύει την αξεπέραστη έμπνευση του σχεδιαστή, που άλλαξε τη μόδα, φέρνοντας έναν φρέσκο αέρα αισιοδοξίας και κομψότητας μετά την οδυνηρή περίοδο του πολέμου.

Μετά από μια εκτεταμένη ανακαίνιση δύο ετών λοιπόν, ο οίκος Dior άνοιξε ξανά την επανασχεδιασμένη ναυαρχίδα του στο ιδιόκτητο κτίριο του 1865, χτισμένο από τον γιο του Ναπολέοντα Α’ στο 8ο Διαμέρισμα του Παρισιού. Ένα εντυπωσιακό κτίσμα, συνώνυμο της διάσημης φίρμας από την ίδρυσή της τον Δεκέμβριο του 1946. Άλλωστε δύο μήνες μετά, τον Φεβρουάριο του 1947, ο δημιουργός του οίκου είχε προκαλέσει παγκόσμια αίσθηση στη μόδα με το περίφημο «New Look», τα φορέματα με φαρδιές φούστες και στενή μέση, με τονισμό της θηλυκότητας και με μια νοσταλγική διάθεση, που αναβίωνε όμως τη γαλλική υψηλή ραπτική, παρηκμασμένη εκείνη την εποχή, λόγω του πολέμου.

Η ανάδειξη της ιστορία του οίκου στη Galerie Dior — ***Η ανάδειξη της ιστορία του οίκου στην Galerie Dior***

Η τέχνη ως αφετηρία

Υπό την επίβλεψη του διάσημου επίσης, αρχιτέκτονα μόδας Πίτερ Μαρίνο, ο οποίος συνεργάζεται με τον οίκο για περισσότερα από 25 χρόνια, ο ανανεωμένος χώρος των 10.000 τετραγωνικών είναι όλος ο κόσμος του Ντιόρ! Εκτός από τις γυναικείες και ανδρικές μπουτίκ, στο κτίριο περιλαμβάνονται το ατελιέ, τα σαλόνια υψηλής ραπτικής, τρεις κήποι, ένα εστιατόριο, ένα ζαχαροπλαστείο και ένα ιδιωτικό διαμέρισμα για VIP πελάτες.

Αλλά το στολίδι του στέμματος είναι η «Galerie Dior» με δεκατρείς αίθουσες, προσβάσιμη μέσω μιας ξεχωριστής εισόδου. Γιατί η τέχνη υπήρξε η αφετηρία του Κριστιάν Ντιόρ (1905 -1957), που ήταν συνιδρυτής της Galerie Jacques Bonjean του Παρισιού το 1928 ενώ από το 1931 συνδέθηκε με την Galerie Pierre Colle, η οποία πραγματοποίησε δύο εκθέσεις του Σαλβατόρ Νταλί. Συγκεκριμένα ήταν η αίθουσα όπου εκτέθηκε ένα από τα διασημότερα έργα του και πιο αναγνωρίσιμα του σουρεαλισμού «Η εμμονή της μνήμης». Ενώ επίσης παρουσίαζε άλλους μεγάλους καλλιτέχνες όπως ο Πικάσο, ο Μαν Ρέι, ο Χουάν Μιρό και ο Μαξ Ερνστ.

Η εξέλιξη της ιστορίας

Η επιτυχημένη αναδρομική έκθεση «Κριστιάν Ντιορ: Ο σχεδιαστής των ονείρων» ολοκληρώθηκε πρόσφατα στο Μουσείο του Μπρούκλιν, αφού προηγουμένως είχε κάνει στάση στο Λονδίνο, τη Σαγκάη, ενώ φυσικά είχε παρουσιαστεί και στο Παρίσι.

Υπάρχει όμως, όπως λέει η επιμελήτρια και σκηνογράφος, τόσο της έκθεσης όσο και της γκαλερί, Ναταλί Κρινιέρ πολύ ακόμη υλικό για ανάδειξη. Από τις υπέροχες και ελαφρώς «παλαβές» φαντασιώσεις της εποχής του Τζον Γκαλιάνο, όπως για παράδειγμα η εμπνευσμένη από την Αίγυπτο κολεξιόν της άνοιξης του 2003 ή το κομψό παραλήρημα του φθινοπώρου του 2004, ως τη σύντομη, υπερλουλουδάτη θητεία του Ραφ Σάιμονς και τέλος στη Μαρία Γκράτσια Κιούρι και το δικό της έργο.

Η Μαρία Γκράτσια Κιούρι, δημιουργική διευθύντρια του οίκου Ντιορ — ***Η Μαρία Γκράτσια Κιούρι, δημιουργική διευθύντρια του οίκου Ντιόρ***

«Πρόκειται για έναν οίκο μόδας με παρελθόν, παρόν και μέλλον», λέει η Κρινιέρ. «Το πιο όμορφο πράγμα όταν γράφεις μια ιστορία είναι να την βλέπεις να εξελίσσεται, όπως και η ζωή».

Πράγματι στη σύντομη σχετικά ζωή του και στην ακόμη μικρότερη καριέρα του ο Κριστιάν Ντιόρ είχε δημιουργήσει έναν θρύλο.

Όταν ξεκίνησε τον οίκο που ήταν διακοσμημένος στα αγαπημένα του χρώματα, το λευκό και το γκρι απασχολούσε 85 άτομα. Το 1949 όμως τα τρία τέταρτα των εξαγωγών της Γαλλίας έφεραν το όνομά του ενώ είχε συμβάλλει τα μέγιστα και στην επανάκαμψη της κλωστοϋφαντουργίας. Και το 1957 που πέθανε, ο οίκος κέρδιζε περισσότερα από 20 εκατομμύρια δολάρια ετησίως.