• Άρθρα

    Το δύσκολο στοίχημα της Φώφης έχει πολύ καλή απόδοση

    Στέφανος Τζανάκης. Αρθρογράφος


    Η Φώφη Γεννηματά πέρασε ένα «γκρίζο» δίμηνο , έχοντας να αντιμετωπίσει μία υπόκωφη εσωκομματική αμφισβήτηση – με ορισμένα στελέχη να «παίζουν» για κάποιες ημέρες με την «επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ» και άλλα να κάνουν ασκήσεις θετικής αποδοχής μίας «πλατιάς απεύθυνσης» από την πλευρά Τσίπρα. Η συνάντηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν το τέλος αυτής της παράξενης περιόδου. 

    Η κίνηση της Γεννηματά να ξεφύγει από την αντιπολίτευση του «όχι σε όλα» του πρώτου μετεκλογικού τριμήνου , έκανε τη διαφορά: σε συνδυασμό με τα «θέλω» των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης σε σχέση με την διευκόλυνση της ψήφου των αποδήμων, έβαλε τον ΣΥΡΙΖΑ στη γωνία. 

    Το Κίνημα Αλλαγής ξεκίνησε μετά από τις εκλογές έναν αντιπολιτευτικό ανταγωνισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ . Τα δύο κόμματα συναγωνίζονταν ποιο θα προλάβαινε πρώτο να αντιπαρατεθεί με την πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

    Στην πραγματικότητα, ήταν ένας αγώνας χαμένος από τα αποδυτήρια για το ΚΙΝΑΛ – και μάλιστα πάνω στον πολύμηνο «μήνα του μέλιτος» της ελληνικής κοινωνίας με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. 

    Οι δημοσκοπήσεις λένε πάντα την αλήθεια, αν δεν θέλει κάποιος να τις εργαλειοποιήσει – και μέχρι στιγμής, καταγράφουν τα ευήκοα ώτα των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ στα όσα εξαγγέλλει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

    Δεν θα μπορούσε επομένως η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ να συνεχίσει κόντρα στο ρεύμα των πολιτών που σχεδόν διπλασίασαν το ποσοστό του σε σχέση με το 2015. 

    Αλλά δεν ήταν μόνον αυτό: εμφανιζόμενο το ΚΙΝΑΛ ως ένας κεντροαριστερός ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να ανταγωνιστεί τον Αλέξη Τσίπρα ως προς την αντιπολιτευτική γραμμή.

    Μόνον ένα κόμμα στα «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να προσδοκά κέρδη από το κόμμα του κ. Τσίπρα , με μία κυβέρνηση της κεντροδεξιάς – και ο Γιάνης Βαρουφάκης έδειξε ότι μπορεί να παίξει το παιχνίδι. 

    Από την πρώτη μέρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η μοίρα του ΚΙΝΑΛ ήταν να λειτουργήσει ως ένας μοχλός πίεσης προς την συμπολίτευση, θέτοντας όρους ώστε να βρίσκονται συναινέσεις στα μείζονα θέματα.

    Άρχισε να το κάνει με την ψήφο των ομογενών – και έδειξε ότι θα το επιδιώξει και με την προεδρική εκλογή.

    Δεν απομένει παρά να το πράξει και με τα μεγάλα ζητήματα της κυβερνητικής πολιτικής. 

    Πέρα από τα ζητήματα τακτικής, είναι προφανές ότι βασικός αντίπαλος του Κινήματος Αλλαγής ήταν και παραμένει ο ΣΥΡΙΖΑ – και όχι η Νέα Δημοκρατία: μπορεί ένα κομμάτι παραδοσιακών ψηφοφόρων του να κατευθύνθηκε εκλογικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά η αναπόφευκτη φθορά της εξουσίας ενδέχεται να τους επαναπατρίσει.

    Αντίθετα, η μεγάλη μάζα των παλαιών  ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ παρέμεινε στην ψήφο υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ – κάτι που καταγράφηκε στα ποσοστά που εξασφάλισε ο Αλέξης Τσίπρας μετά από μία μεγάλη ήττα στις ευρωεκλογές. 

    Οι άπιστοι Θωμάδες

    Το μεγάλο στοίχημα της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ σε σχέση με αυτούς τους ψηφοφόρους δεν είναι να τους προσελκύσει μέσω μίας ολοκληρωτικής αντιπολίτευσης προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη – αλλά να τους προσεγγίσει μέσα από την διασφάλιση ενός σημαντικού ρόλου στην πολιτική σκηνή. 

    Ο Αλέξης Τσίπρας παίζει τον ρόλο του μονομάχου της αντιπολίτευσης – και πείθει τους ήδη πεισμένους ότι πρέπει να φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η Φώφη Γεννηματά πρέπει να πείσει τους άπιστους Θωμάδες ότι το 8,1% μπορεί να κάνει και συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Ένα δύσκολο στοίχημα , αλλά με πολύ καλή απόδοση για όποιον ποντάρει… 



    ΣΧΟΛΙΑ