Τα λαμπρά μάρμαρα και ο αξιοθρήνητος ΣΥΡΙΖΑ

Δεν είναι λυπηρό. Είναι αξιοθρήνητο. Ο τρόπος με τον οποίο προσέγγισαν το θέμα των μαρμάρων του Παρθενώνα –αποδεικνύει για πολλοστή φορά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του δεν έχει κανένα σύστημα αξιών που να καθοδηγεί τα αφηγήματά του και τις πράξεις του. Λέγετε με οπορτουνισμό.

Η παρέμβαση του, να ζητήσει δημόσια πληροφόρηση για τις διαπραγματεύσεις που (ίσως) γίνονται, δείχνει ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η πιθανή εκμετάλλευση κάθε, μα κάθε, ευκαιρίας με τρόπο που κατά την γνώμη του, θα τον φέρει κοντύτερα στην αποκαθήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Ν.Δ.

Αν με τις πράξεις του χαντακώσει, και μάλιστα ανεπανόρθωτα, την επιστροφή των μαρμάρων ουδόλως τον ενδιαφέρει. Φαντάζομαι, εξάλλου, ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ η τέχνη με την έννοια της κουλτούρας, εξαντλείται στα Σταλινικής έμπνευσης κτίρια και μνημεία του Σοβιετικού καθεστώτος.

Η στάση δεν προξενεί απορία. Ως λαός είμαστε εθισμένοι στον μαξιμαλισμό – όσον κι αν είναι μη ρεαλιστικός. Πάντα βλέπουμε εαυτούς ως ηρωικώς μαχόμενοι κατά βαρβάρων, πέφτοντας νεκροί στο πεδίο των μαχών. Είμαστε χειρότεροι και από τον Meursault του Camus όσον αφορά την επαφή μας με την πραγματικότητα, την ενσυναίσθηση για το περιβάλλον μας. Και όποιος διαφωνεί ας σκεφτεί ότι από την δεκαετία του 1950 απορρίπτουμε κάθε πρόταση επίλυσης του Κυπριακού διότι ζητάμε κάτι το καλύτερο, κι ας είναι η κάθε μία από τις νέες προτάσεις σαφώς χειρότερη από την προηγούμενη.

Η λογική της επιστροφής των μαρμάρων χωρίς όρους, προϋποθέσεις και διαπραγματεύσεις μπορεί να θεωρηθεί ως μία μορφή cancel culture. Σ’ αυτήν την λογική βάση, κάθε μεγάλο μουσείο στον κόσμο θα όφειλε άμεσα και χωρίς συζήτηση να επιστρέψει την πολύ μεγάλη πλειοψηφία των εκθεμάτων του. Σε ποιόν ακριβώς, πότε και που είναι προς…συζήτηση!

Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω την Ελγίνεια βάρβαρη κλοπή αλλά να αναδείξω ένα απλό γεγονός: το πώς βρέθηκαν τα εκθέματα στο κάθε μουσείο είναι ένα θέμα που σήμερα πλέον δεν έχει μεγάλη σημασία – ακριβώς όπως η αποκαθήλωση του ανδριάντα του στρατηγού Lee δεν έχει καμία επιρροή στα ιστορικά γεγονότα του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου. Ο πόλεμος σκιών εξυπηρετεί μόνο τους φανατικούς, κοντόφθαλμους, εγωκεντρικούς και ανιστόρητους.

Κι ας μην βιαστούμε να φορέσουμε τον μανδύα του ηθικού πλεονεκτήματος στο συγκεκριμένο θέμα, διότι όλοι συλλήβδην ανήκουμε στο Χριστιανικό πολιτισμό που στον 3ο και 4ο αιώνα προέβη στην μεγαλύτερη πολιτιστική καταστροφή όλων των αιώνων, της σύγχρονης ιστορίας, και βύθισε την ανθρωπότητα σε 1000 χρόνια όπου η πίστη αυτόματα υπερίσχυε της έρευνας και της λογικής.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του, σημασία δεν έχει αν τελικά με τον άλφα ή με τον βήτα τρόπο θα υπάρξει επανένωση των μαρμάρων αλλά, θεωρητικά, να τα πάρουμε πίσω και τους Βρετανούς να ζητούν συγνώμη (ίσως και να… αναλάμβαναν ένα μέρος από το δημόσιο χρέος μας). Πρακτικά, η επιδίωξη του είναι να μην γίνει η επιστροφή επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία – κατά την Συριζαία λογική – θα έδινε στον Πρωθυπουργό πεδίο πολιτικής εκμετάλλευσης.

Ακούω και διαβάζω πολλές τοποθετήσεις που υποστηρίζουν ότι το θέμα είναι «εθνικό» — οπότε, υπονοείται, υπεράνω κομμάτων. Αναρωτιέμαι αν είναι αυτός ακριβώς ο τόνος που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ με τις δημόσιες τοποθετήσεις του αρχηγού του; Αναρωτιέμαι αν η Ν.Δ, υποσχεθεί ότι δεν θα μπει στον μονοπάτι της κομματικοποίησης, τι εγγύηση υπάρχει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα απόσχει; Αναρωτιέμαι, στο κάτω-κάτω, από πότε μία κυβέρνηση δεν «πρέπει» να υπερηφανευτεί για επιτυχία της, επειδή το θέμα είναι… εθνικό; Δηλαδή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν πρέπει να τονίζει και να υπενθυμίζει ότι αυτή οχύρωσε την χώρα απέναντι στις απειλές της Turkiye !(συγνώμη αλλά έτσι θέλει ο Erdogan);

Ας έρθουμε στα συγκαλά μας. Πιστεύει, κανείς πως αν ήταν στη θέση του Μητσοτάκη σήμερα, ο Τσίπρας δεν θα εκμεταλλευόταν την πιθανή επιστροφή; Εδώ έστησε σκηνικό με πανό για το Θεσσαλονικιό μετρό και έδωσε δακρύβρεκτη παράσταση για τους νεκρούς στο Μάτι. Στα μάρμαρα θα σκόνταφτε;

Ελπίζω, οι συζητήσεις να γίνονται—ένδειξη ότι οι Άγγλοι σταμάτησαν να μας λένε F… Off. Ελπίζω, η Τσίπρια παρέμβαση να μην έχει κάνει ανεπανόρθωτο κακό. Και ελπίζω να δω τα μάρμαρα να εκτίθενται στο λαμπρό Μουσείο της Ακρόπολης, με όποιους όρους κι αν θα έχουμε πετύχει. Στο τέλος-τέλος η κατοχή μετρά.

Διαβάστε επίσης

Θα δουλεύουμε για μία έξυπνη μηχανή ή θα έχουμε έξυπνους ανθρώπους γύρω από μία μηχανή;