Σκάνδαλο ή σκευωρία δεν έχει σημασία – Όλα ήταν μια τεράστια αποτυχία

Καταφέραμε μια σοβαρή υπόθεση να την ευτελίσουμε σε ένα δημαγωγικό ερώτημα που συνδέει δυο ασύνδετες έννοιες με ένα διαζευκτικό και αυθαίρετο «ή».

Γιατί πρέπει να είναι ή σκάνδαλο ή σκευωρία; Το ένα αποκλείει το άλλο;

Γιατί δεν μπορεί να είναι και σκάνδαλο και σκευωρία;

Ή και τίποτα από τα δύο εάν είχαμε διερευνήσει σε βάθος και τις ευθύνες της ίδιας της Novartis, κάτι που ακόμα δεν έχει γίνει.

Παρακολουθήσαμε όλα αυτά τα χρόνια ένα ματς που έγινε ντέρμπι ένα βράδυ όταν  ο αρμόδιος υπουργός μας ανακοίνωσε: ‘καθίστε αναπαυτικά στις πολυθρόνες σας για να παρακολουθήσετε το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο της μεταπολίτευσης’

Αρμόδιος ήταν, πρώην δικαστικός, φαινομενικά σοβαρός, μας έπεισε πως θα έχουμε ντέρμπι.

Το παιχνίδι ξεκίνησε  με εμπνευσμένα ονόματα που σαν να είχαν ζωντανέψει από μυθιστόρημα του Σαμαράκη  «Μάξιμος  Σαράφης και Αικατερίνη Κελέση».

Στη συνέχεια ανέβηκε και άλλο το επίπεδο με την ύπαρξη προστατευμένων μαρτύρων, με κουκούλες και άλλα πρωτόγνωρα.

Σαν να παρακολουθούσαμε γκανγκστερική ταινία… Θα προλάβαιναν οι μάρτυρες να καταθέσουν τα σημαντικά στοιχεία που εφέρετο να έχουν για να αξίζουν την προστασία;

Πήραμε και μια μπύρα γιατί οι προσδοκίες του ντέρμπι είχαν ανέβει δραματικά…

Στη συνέχεια είδαμε τους παίχτες.

Champions League επιπέδου συμμετέχοντες, πρώην πρωθυπουργοί, διοικητές κεντρικών τραπεζών, υπουργοί, βουλευτές.

Η πρώτη υποψία απογοήτευσης εμφανίστηκε όταν ακούσαμε ότι θα παίξει μπάλα και ο Παναγιώτης Πικραμένος!!

Μιλάμε για τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας που διετέλεσε υπηρεσιακός πρωθυπουργός για 35 ημέρες για να διενεργήσει βουλευτικές εκλογές σε μια περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη για την χώρα (Ιούνιος 2012)

Όταν τον εντάσσεις στο γήπεδο των υπόπτων για σοβαρά αδικήματα βαράνε όλες οι καμπάνες δυνατά. Πιο δυνατά δεν γίνεται,  ειδικά εάν συνειδητοποιήσουμε πως η κατηγορία ήταν πως  ένας εν ενεργεία δικαστικός σε ένα μόλις μήνα υπηρεσιακής πρωθυπουργίας πρόλαβε να διαπλακεί, να συνεργαστεί, να πράξει υπέρ κάποιων και στο τέλος και να δωροδοκηθεί…

Κι όλα αυτά μέσα σε ένα μήνα.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποτέ εάν στην πραγματικότητα υπήρξε σκευωρία, αλλά όσον αφορά στη συμμετοχή του Παναγιώτη Πικραμένου ο σκευωρός ή ο υπεύθυνος που τον ενέπλεξε,  υπήρξε τελείως άστοχος, ανεπίκαιρος, και τουλάχιστον απροσάρμοστος με την πολιτική πραγματικότητα, ειδικά μετά την ομιλία του τελευταίου  στην βουλή.

Ένας αγέρωχος δικαστικός, με παράστημα, να δακρύζει και να μην μπορεί να καταλάβει που έμπλεξε.

Ήμουν σίγουρος πως θα τον απάλλασσαν, θα τον διαχώριζαν, ειδικά εάν κάποιος διάβαζε πως παραπεμπόταν για μια αναφορά 8 γραμμών, πως κάποια άκουσε για κάποιον ότι κάποια στιγμή κάτι έδωσε στον υπηρεσιακό πρωθυπουργό.

Όχι, μπήκε και αυτός στο γήπεδο μαζί με τους υπόλοιπους.

Ξεκίνησε το ντέρμπι, ήπιαμε μια μπύρα , ήπιαμε και δεύτερη, παραγγείλαμε ξαναπαραγγείλαμε, τίποτα.

Καμιά  φάση, κανένα γκολ. Ούτε οι κουκούλες έκαναν την διαφορά,  μηδέν αδιάσειστα στοιχεία, δεν ήρθαν πράκτορες από την Αμερική.

Στο τέλος τίποτα δεν μπόρεσε να στοιχειοθετηθεί.

Και έτσι άρχισαν να φεύγουν οι παίχτες ένας ένας από το Κολοσσαίο , από την αρένα, άθιχτοι και ανέπαφοι.

Προτελευταίος έφυγε και ο Άδωνις Γεωργιάδης , αφού έσπασε μάλλον το παγκόσμιο ρεκόρ διάρκειας ελέγχου του από την Δικαιοσύνη.  Ανέγγιχτος και αυτός.

Έμεινε στο γήπεδο μόνο ο κ. Λοβέρδος αλλά έχουμε  όλοι βαρεθεί από το άνοστο παιχνίδι και έχουμε κλείσει την τηλεόραση.

Δεν γνωρίζω ειλικρινά για ποια αδικήματα θα διωχθεί εάν θα διωχθεί ο κύριος Λοβέρδος, αλλά και δεν με νοιάζει.

Το σημαντικό ήταν πως το μεγαλύτερο ντέρμπι που προαναγγέλθηκε εκείνο το βράδυ από τον κ. Παπαγγελόπουλο ήταν φιάσκο.

Όσον αφορά το  δεύτερο ημίχρονο που παρακολουθήσαμε και αφορούσε τους διοργανωτές αυτού του ματς, εάν ήταν σκευωροί ή όχι, έληξε με το όχι.

Έγιναν και κάποιες φάσεις στο δεύτερο ημίχρονο, μπήκε ένα γκολ με μια παραπομπή, αλλά δεν ήταν σε καμία περίπτωση κάτι που θα θυμόμαστε.

Αυτό που μας μένει είναι μια στυφή γεύση για ένα δικαστικό σύστημα που παραπέμπει με ελαφρά στοιχεία, αποτυγχάνει φυσιολογικά να στοιχειοθετήσει κατηγορίες και στο τέλος απαλλάσσει.

Στη συνέχεια  καλείται το ίδιο το δικαστικό σύστημα να κρίνει εάν όλα έγιναν σωστά ενώ εκ του αποτελέσματος για όλους εκτός Λοβέρδου δεν προέκυψαν κατηγορίες.

Και το δικαστικό σύστημα αξιολογώντας τον εαυτό του αποφασίζει πως τα περισσότερα ήταν καλώς καμωμένα.

Δεν μας προσφέρει καμία αισιοδοξία  η ιστορία της Novartis, πως ξεκίνησε, πως προβλήθηκε και πως η δικαιοσύνη διαχειρίστηκε συνολικά την υπόθεση.

Επιπρόσθετα δεν μπορεί να θεωρείται επιτυχία η παραπομπή ενός μέλους του υπουργικού συμβουλίου στο ειδικό δικαστήριο για κακούργημα.

Ακόμα και όταν περιμένεις να χάσεις με 10-0 και χάνεις μόνο με δυο γκολ, η αποφυγή του διασυρμού δεν συνιστά νίκη σε καμία περίπτωση.

Εμείς θα πρέπει πάντα να παλεύουμε για τις νίκες.

Γιατί οι ήττες δεν χωρίζονται σε τιμητικές και μη. Είναι πάντα ήττες. Και στην περίπτωση της Novartis έχουμε ηττηθεί όλοι μας.

Διαβάστε επίσης

Εσύ έχεις μαζέψει σκουπίδια των άλλων;