Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε που στέλεχος εφημερίδας του Οργανισμού Λαμπράκη παρότρυνε πολιτικούς συντάκτες: «Να πας να γνωρίσεις τον διευθυντή της diaNEOsis, πήγαινε όσο είναι καιρός, μετά δεν θα μπορείς να τον πλησιάσεις, θα ανέβει γρήγορα». Περιέγραφε έναν έξυπνο άνθρωπο με πολύ καλές σπουδές που πατάει γερά στη γη. Συγκεκριμένα πατάει με το ένα πόδι στη γη της Πατησίων και με το άλλο στην όχθη του ποταμού Τσαρλς της Μασαχουσέτης εκεί όπου έκανε τα μεταπτυχιακά του (στον πληθυντικό τα μεταπτυχιακά για όποιον δεν το πρόσεξε).

Να λοιπόν που η προφητεία εκπληρώνεται και σήμερα ο Κυριάκος Πιερρακάκης είναι υποψήφιος για πρόεδρος του Eurogroup. Χρειάζεται έντεκα ψήφους για να κερδίσει την ψηφοφορία που τα διεθνή μέσα χαρακτηρίζουν πιθανή «εθνική εξιλέωση» για την Ελλάδα.

Ο ίδιος έχει εξομολογηθεί πως στο σπίτι του υπήρχαν διαφορετικές πολιτικές ταυτότητες. «Ο ένας παππούς και η μία γιαγιά ήταν Νέα Δημοκρατία (παλιότερα ΕΡΕ), ενώ ο άλλος παππούς και η άλλη γιαγιά ήταν Ένωση Κέντρου και μετέπειτα ΠΑΣΟΚ». Η συνύπαρξη αυτή αποτέλεσε πεδίο ζωντανών συζητήσεων και συγκρούσεων. «Θυμάμαι ακόμη εκείνα τα οικογενειακά τραπέζια την Κυριακή το 1989 στις μεγάλες αντιπαραθέσεις. Και έπαιξε για μένα πολύ μεγάλο ρόλο το πώς άνθρωποι που αγαπούσα πάρα πολύ είχαν τόσο διακριτές πολιτικές απόψεις μεταξύ τους». Αν λοιπόν βρέθηκε από το ένα κόμμα στο άλλο είναι σαν να μετακινήθηκε από τη μία πλευρά του τραπεζιού στην άλλη.

Από μικρός κατάλαβε πως «είχε πολύ πιο μεγάλη διάσταση και μεγαλύτερο ενδιαφέρον η σύνθεση σε κάποια πράγματα». Αυτή η «οικογενειακή διάσταση» του έμαθε να σκέφτεται με ευρύτητα και να εκτιμά τον συνδυασμό ιδεών. Δεν είναι τυχαίο ότι αργότερα επέλεξε να υπηρετήσει ως στέλεχος σε διαφορετικά πεδία: τεχνολογία, πολιτική, εκπαίδευση, οικονομία. Σε όποια θέση μπορούσε να φανεί χρήσιμος. Η σύνθεση και η διασταύρωση γνώσεων και εμπειριών είναι το χαρακτηριστικό όλης του της πορείας.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1983 και μεγαλωμένος στα Κάτω Πατήσια, αποφοίτησε το 2001 από το Λεόντειο Λύκειο Πατησίων. Ας επαινέσουμε εδώ το πνεύμα της Καθολικής Εκκλησίας και των Μαριανών Αδελφών που διοικούν το ελληνογαλλικό σχολείο. Θεωρούν ότι η εκπαίδευση πρέπει να καλλιεργεί υπευθυνότητα την αλληλεγγύη και τον σεβασμό.

Στη συνέχεια επέλεξε να σπουδάσει Πληροφορική στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 2005. Όμως δεν έμεινε εκεί. Με το βλέμμα στο διεθνές περιβάλλον και στην πολυπλοκότητα των σύγχρονων κοινωνιών κατεύθυνε τις σπουδές του σε πεδία που συνδυάζουν τεχνολογία και δημόσια πολιτική. Έφυγε λοιπόν για την Αμερική.

Έχει διηγηθεί πως όταν ταξίδευε για τις σπουδές του, ένας συγγενής τού έδωσε μια φωτογραφία. Τον παππού του με τα αδέλφια του, ξυπόλητα, στην Αρεόπολη του 1934. Είπε ότι η εικόνα αυτή τού θύμισε το τεράστιο άλμα που έκανε η οικογένεια από την ακραία φτώχεια έως τη δική του δυνατότητα να σπουδάσει. Ο μπαμπάς του έγινε χειρουργός, η μαμά του είναι δικηγόρος οπότε μεγάλωσε σε ένα τυπικό upper middle class σπιτικό (βάζουμε και μια αγγλικούρα για να δείξουμε το πνεύμα…).

Το 2007 έλαβε μεταπτυχιακό (M.Sc.) στη Δημόσια Πολιτική από το Harvard Kennedy School και το 2009 Master of Science στην Τεχνολογική Πολιτική από το Massachusetts Institute of Technology (MIT). Στα καλύτερα φοίτησε δηλαδή. Άνοιξε τα μάτια του, διεύρυνε τους ορίζοντες αλλά παρέμεινε σεμνός. Δεν έχει καμία σχέση με τους πολιτικούς εκείνους που περπατάνε με το ύφος του Μωυσή που ανοίγει την Ερυθρά θάλασσα.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάστηκε ως Διευθυντής Έρευνας στον μη κερδοσκοπικό οργανισμό diANEOsis όπου συντόνισε έρευνες για οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Χωρίς να είναι πασοκικός, ο οργανισμός αυτός συχνά συνδέεται με τον «εκσυγχρονιστικό» χώρο δηλαδή τον κύκλο ιδεών της εποχής Σημίτη. Για αυτό και υπάρχει η άποψη ότι ο Πιερρακάκης έφυγε από το ΠΑΣΟΚ για να πάει στη Νέα Δημοκρατία. Αυτό δεν είναι ακριβές αλλά ούτε και λάθος.

Η εμπειρία του στην ανάλυση και η τεχνοκρατική προσέγγιση θα αποδειχτούν καθοριστικές για την είσοδό του στην πολιτική σκηνή και την ικανότητά του να προωθεί μεταρρυθμιστικές πολιτικές με αποτελέσματα. Η παρουσία της diANEOsis, ενός think tank που συνδυάζει έρευνα, προτάσεις πολιτικής και κοινωνική ευθύνη, έδωσε στον Πιερρακάκη την ευκαιρία να δει από «μέσα» τα προβλήματα και τις δυνατότητες της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Μελέτησε την ανάγκη για παραγωγική ανασυγκρότηση, για αξιοποίηση ταλέντων, για σύγχρονη διακυβέρνηση.

Με αυτή τη σκευή βρήκε το κατάλληλο έδαφος να προκόψει όταν μετά την εκλογή της κυβέρνησης το 2019 ο συνονόματος πρωθυπουργός τον διόρισε Υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Ο ίδιος έχει δηλώσει πως όταν ανέλαβε χρειάστηκε να ανασυνθέσει διάσπαρτα τμήματα του κράτους. Υποδομές πληροφορικής και υπηρεσίες ενώθηκαν σε ένα ενιαίο υπουργείο. Όπως περιέγραψε «σχεδιάσαμε πριν από τις εκλογές αυτό που θα γίνει μετά. Το Digital Transformation Bible, με πάνω από 440 έργα που θα υλοποιηθούν έως το 2025».

Η θητεία του στο υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης (2019 – 2023) θεωρείται σταθμός για τον δημόσιο τομέα στην Ελλάδα. Κεντρικό έργο ήταν η δημιουργία της πλατφόρμας gov.gr, της πύλης που συγκεντρώνει εκατοντάδες δημόσιες υπηρεσίες καθιστώντας το κράτος πιο προσβάσιμο, πιο γρήγορο, πιο φιλικό στον πολίτη. Μέσα σε μόλις λίγα χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες συναλλαγές που πριν απαιτούσαν ουρές, χαρτούρα και ταλαιπωρία, μεταφέρθηκαν online. Ανάμεσα στις πιο σημαντικές και πρακτικές πρωτοβουλίες ήταν το Gov.gr Wallet, εφαρμογή που επιτρέπει την ψηφιοποίηση της ταυτότητας, του διπλώματος και άλλων εγγράφων. Επίσης το MyHealth έφερε την ψηφιακή υγεία πιο κοντά στους πολίτες κάνοντας διαθέσιμα ηλεκτρονικά ιατρικά πιστοποιητικά συνταγές και ιστορικά νοσηλείας.

Όπως έχει πει ο ίδιος, στόχος του ήταν να αλλάξει την κουλτούρα της γραφειοκρατίας. «Σκεφτόμαστε με όρους του πολίτη, με όρους life event, όχι με όρους διεκπεραίωσης εγγράφων». Αυτή η μεταστροφή από κράτος ως γραφειοκρατία σε κράτος ως υπηρεσία είναι, ίσως, το πιο σημαντικό αποτύπωμα της θητείας του.

Το 2023 μετά την εκλογή του στη Βουλή (Α’ Αθηνών) ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού. Η θητεία του εκεί χαρακτηρίστηκε από ένα φιλόδοξο πρόγραμμα ψηφιακών μεταρρυθμίσεων. Θεσμοθετήθηκε η δυνατότητα λειτουργίας παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα, ανοίγοντας την πόρτα σε διεθνείς συνεργασίες. Με αυτό δεν συμφωνούν όλοι, αλλά παραμένει μια σημαντική μεταρρύθμιση που πολλοί θέλησαν και κανείς δεν τόλμησε.

Σε επίπεδο υποδομών έγιναν μαζικές αναβαθμίσεις. Διαδραστικοί πίνακες σε χιλιάδες σχολεία, προσλήψεις εκπαιδευτικών, προσπάθεια για πιο αποτελεσματική και σύγχρονη διδασκαλία. Με αυτές του τις πρωτοβουλίες έδειξε πως η ψηφιοποίηση δεν αφορά μόνο τη διοίκηση αλλά και την εκπαίδευση. Επένδυσε στη νέα γενιά, στις δυνατότητες, στην προσαρμοστικότητα.

Τον Μάρτιο του 2025 μετά τον ανασχηματισμό ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών αναδεικνυόμενος ως ο νέος «τσάρος της οικονομίας». Η ανάθεση αυτή αντανακλά την εμπιστοσύνη που έχει σχηματιστεί στην ικανότητά του να διαχειριστεί πολύπλοκα ζητήματα, να συνδυάζει οικονομική πολιτική με τεχνολογία και μεταρρυθμίσεις να στηρίζει την ανάπτυξη με όρους βιωσιμότητας και διαφάνειας. Από τη νέα του θέση ήθελε να προωθήσει μεταρρυθμίσεις στη δημόσια οικονομική διοίκηση, να βελτιώσει τη λειτουργία του κράτους, να ενισχύσει την επιχειρηματικότητα και να επιδιώξει οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη. Η μετάβασή του στην οικονομία μοιάζει φυσική εξέλιξη.

Η παραπάνω πορεία δείχνει πως δεν είναι ένας πολιτικός που κινείται με βάση την κομματική ταυτότητα ή τις ιδεολογικές αγκυλώσεις του παρελθόντος. Αντίθετα έχει μέσα του την «πολυφωνία» των παππούδων του. Με τη δική του διαδρομή επέλεξε να είναι «τεχνοκράτης με κοινωνικό βλέμμα», ένας μεταρρυθμιστής που καταλαβαίνει ότι οι υπηρεσίες, η παιδεία, η οικονομία, δεν είναι αφηρημένα συστήματα. Είναι κομμάτια της καθημερινής ζωής των ανθρώπων.

Η ζωή του Κυριάκου Πιερρακάκη από τα οικογενειακά τραπέζια με διαφορετικές πολιτικές απόψεις ως την κορυφή της πολιτικής και της οικονομικής εξουσίας, είναι απόδειξη ότι η σύνθεση είναι δύναμη. Να λοιπόν που σήμερα είναι υποψήφιος για πρόεδρος του Eurogroup. Όποιος πρόλαβε, τον γνώρισε πριν δέκα χρόνια και μπορεί να στείλει ευχές για καλή επιτυχία στο κινητό του.

So far so good και ευχόμαστε μια ντουζίνα ψήφους.