Το μήνυμα απευθύνθηκε στο σύνολο του πολιτικού κόσμου. Όταν το 60% δεν πάει να ψηφίσει η αποδοκιμασία είναι καθολική. Οι πολίτες δήλωσαν ότι όλα τα κόμματα τους έχουν απογοητεύσει. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω, μάλιστα, μία πιο χυδαία λέξη, ως προς το ακριβές περιεχόμενο του μηνύματος που έστειλαν.  Με σαφήνεια μπορεί να λεχθεί, πάντως, ότι η σύγκρουση των αρχηγών άφησε τους πολίτες αδιάφορους.  Ουσιαστικά, τους γύρισαν την πλάτη.

Η ώριμη ελληνική κοινωνία δεν ενδιαφέρεται για την οξύτητα. Επιτέλους, ενδιαφέρεται για το περιεχόμενο.

Όλοι οι αρχηγοί εκτίμησαν λάθος την κατάσταση. Ο Κασσελάκης με τις έωλες υποσχέσεις, το life style, τις προσωπικές επιθέσεις, την ακραία οξύτητα. Ο Ανδρουλάκης που έβαλε τον πήχη ψηλά, χωρίς να υπάρχει λόγος και, το κυριότερο χωρίς σαφή ιδεολογική θέση. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης που σήκωσε το γάντι που του πέταξαν οι αντίπαλοι. Δεν είχε ανάγκη καμίας επιβεβαίωσης. Το θέμα ήταν η Ευρώπη και σ’ αυτό το γήπεδο όφειλε να είχε παίξει — δεν ασκώ κριτική μετά από τα γεγονότα, το είχε υπογραμμίσει τουλάχιστον τρεις φορές πριν τις ευρωεκλογές.

Η περίφημη τριγωνοποίηση δεν δούλεψε πολύ καλά τούτη την φορά, με άλλα λόγια. Είναι ίσως σαφές ότι η ελληνική κοινωνία βρήκε το αριστερό σκέλος πολύ μακρύ για τα γούστα της. Ίσως, όμως, να μην είναι το θέμα «αριστερό-δεξιό» αλλά απογυμνωμένο ιδεολογικά, επικεντρωμένο πρακτικά. Πολύ απλά, ίσως, το βαθύτερο, ουσιαστικότερο, μήνυμα να λέει ότι οι πολίτες θέλουν πρακτικές λύσεις στα χρόνια προβλήματα: του συστήματος υγείας, των μεταφορών, της ασφάλειας, της διαφθοράς.

Η πολιτική σταθερότητα της χώρας δεν παίχτηκε – η κυβέρνηση έχει τρία χρόνια για αποδείξει πως είναι επάξια του 41%. Τα δύο κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για να ξεφύγουν το πρώτο από το DNA των άκριτων υποσχέσεων που το στέλνει με σιγουριά στα εκλογικά τάρταρα, το δεύτερο από την ιδεολογική σύγχυση που ερμηνεύεται και ως τακτικισμός. Η Ελληνική Λύση για να συνειδητοποιήσει ότι η αποδοχή της δεν ερμηνεύεται υποχρεωτικά ως συντηρητισμός αλλά ως ανέξοδη διαμαρτυρία.

Ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι άκουσε το μήνυμα και μετά τις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Προφανώς, η ανταπόκριση του κρίθηκε ως ανεπαρκής. Με απλά λόγια, οι πολίτες θέλουν να δουν κόμμα και κυβέρνηση ,όπως αυτήν της εποχής της πανδημίας. Δηλαδή, θέλουν να δουν αποτελεσματικές πράξεις, επαρκή διαχείριση, σταθερό πολιτικό τιμόνι, πάταξη των φαινομένων (και είναι πολλά) της ασυδοσίας, της ατιμωρησίας, της έλλειψης κοινωνικής ευαισθησίας. Κορυφαίο είναι το θέμα της αισχροκέρδειας, από κοντά ακολουθεί το θέμα της ανασφάλειας—φυσικής και οικονομικής.

Τρία χρόνια για να πιάσει ο πολιτικός κόσμος τον σφυγμό της κοινωνίας. Μίας κοινωνίας που έχει φύγει μπροστά και οι πολιτικοί μας εθελοτυφλούν.

Διαβάστε επίσης

Ο Στέφανος Κασσελάκης ως το «μεγάλο ψέμα»