Ο πετυχημένος επιχειρηματίας

Την περασμένη εβδομάδα διαπίστωσα «ιδίοις όμμασι» το πώς ένας «επιχειρηματίας» μπορεί να τη βγάλει «καθαρή», ενώ σε άλλες χώρες, προφανώς πιο αναπτυγμένες από την Ελλάδα, οι εποπτεύουσες αρχές θα τον είχαν στείλει σιδεροδέσμιο σε κάποια φυλακή για παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας, αφήνοντας απλήρωτους περί τους 50 εργαζόμενους, τα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία.

Λίγο πριν τεθεί σε εκκαθάριση η εταιρεία του, δηλαδή έναν χρόνο πριν, εμφάνιζε κέρδη προ φόρων περίπου 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Μαζί με τις παλιές ζημιές, το καθαρό αποτέλεσμα της επίμαχης χρονιάς, ήταν προφανώς ζημιά. Παρά ταύτα, η ίδια εταιρεία εμφάνιζε τζίρο πάνω από 2,5 εκατ. ευρώ. Η εταιρεία, η οποία δραστηριοποιείτο στον χώρο του Τύπου, δεν είχε δάνεια, παρά μόνο είχε δοθεί ως ενέχυρο ο τίτλος του μέσου για να πάρει δάνειο ο ίδιος ο επιχειρηματίας, για προσωπική του χρήση. Προφανώς για να χρηματοδοτήσει δικές τους άλλες δραστηριότητες που δεν είχαν καμία σχέση με το αντικείμενο του Τύπου.

Στο δια ταύτα. Η Πολιτεία κινητοποιήθηκε μέσω του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ). Αφήνοντας απλήρωτους μισθούς τουλάχιστον έξι μηνών, αποζημιώσεις απ’ όσους είχαν οδηγηθεί στην απόλυση, στη μέση, επιδόματα και διάφορες άλλες παροχές προς τους εργαζόμενούς του, ο επιχειρηματίας αποφάσισε να μην έρθει σε συμβιβασμό με τους πρώην υπαλλήλους του, δίδοντάς τους κάτι, έστω κάτι, αλλά προτίμησε να εκφυλιστούν τα δικαιώματά τους στο δικαστήριο με την πάροδο των ετών. Πρώτη δίκη, στη συνέχεια εφετείο, ενδεχομένως Άρειος Πάγος στο μέλλον, ποιος ξέρει. Κι αν το συνολικό του χρέος προς τους εργαζόμενους ξεπερνούσε τις 500 χιλιάδες ευρώ, δεν επέλεξε καν τον ηθικό δρόμο του συμβιβασμού, «παιδιά να τα βρούμε κάπου στη μέση».

Ο δρόμος της Δικαιοσύνης, ως επιλογή, είναι ένας δύσκολος δρόμος. Ειδικά για τον αδύναμο. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα αποφασίσει η Θέμιδα, ακόμα κι αν έχεις το δίκιο με το μέρος σου. Έτσι λοιπόν, όπως εξελίχθηκε η διαδικασία με την παρέλευση ορισμένων ετών, ο «επιχειρηματίας» «καθάρισε» με τον τρόπο του. Επεβλήθη ποινή της τάξης των 50 – 60 χιλιάδων ευρώ, στον δεύτερο βαθμό. Από εκεί που θα πλήρωνε 500 χιλιάρικα σε δεδουλευμένα, τη βγάζει με το 1/10. Πολύ απλά, κύριος. Παίκτης! Οι εργαζόμενοι βεβαίως, εξακολουθούν να γκρινιάζουν και επιβεβαιώνεται ο κανόνας ότι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό.

Αυτή είναι η εργατική νομοθεσία της χώρας, αυτοί είναι οι επιχειρηματίες, αυτοί είναι και οι εργαζόμενοι…