• Άρθρα

    Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το Blair House και οι αναμνήσεις Τραμπ από την επίσκεψη Τσίπρα

    Στέφανος Τζανάκης. Αρθρογράφος


    Τον Οκτώβριο του 2017, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ήδη δύο χρόνια πρωθυπουργός στην δεύτερη φάση του ΣΥΡΙΖΑ – χωρίς δηλαδή τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον  Παναγιώτη Λαφαζάνη και τους υπολοίπους του «Αριστερού Ρεύματος»: Τότε ήταν που βρέθηκε μπροστά στο τζάκι του Λευκού Οίκου, για μία συνάντηση με τον Ντόναλντ Τραμπ…

    Ήταν μία εποχή καθόλου καλή για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις – αλλά το πιο σημαντικό που προέκυψε από εκείνη την επίσκεψη , πέραν των επαίνων του Τραμπ για τις προσπάθειες εξόδου της Ελλάδας από την κρίση, ήταν η συμφωνία για την αναβάθμιση των F-16. Εκείνη την εποχή, η Τουρκία έπαιζε με την προμήθεια S-400 από τη Ρωσία – και επρόκειτο να παραλάβει τα πρώτα της F-35 μετά από μερικούς μήνες. Τώρα, ξέρουμε ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί , αλλά αυτό δεν ήταν μεταξύ των κερδών του Αλέξη Τσίπρα στην Ουάσιγκτον. Για την ακρίβεια, δύο και κάτι χρόνια μετά, τα κέρδη ακόμα αναζητούνται…

    Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει συμπληρώσει έξι μήνες στην πρωθυπουργία: Συνάντησε τον Ντόναλντ Τραμπ, αναπαύθηκε στο Blair House, τον προεδρικό ξενώνα των ΗΠΑ – και άκουσε από το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα ότι όλα ήταν ένα φιάσκο. Ήταν; Προς το παρόν, τίποτε δεν έχει πέσει στην αυλή μας – αλλά προφανώς, όλα θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα της επίσκεψης ,  το οποίο δεν έχει αποκρυσταλωθεί ακόμα…

    Το 2020 δεν έχει μεγάλη σχέση με το 2017: Η κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο είναι θολή, η Τουρκία τα έχει ήδη βρει στην Συρία με την Ρωσία με την ανοχή του Τραμπ – και προσπαθεί τώρα να κάνει το ίδιο και στη Λιβύη, με την αναγνωρισμένη κυβέρνηση της οποίας έκανε πρόσφατα μία λεόντειο συμφωνία καθορισμού θαλάσσιων ζωνών, με την οποία η Άγκυρα τα παίρνει όλα έναντι στρατιωτικής βοήθειας στον φύλαρχο που διοικεί την Τρίπολη…

    Από την άλλη πλευρά, ο Τραμπ δεν κρύβει την «συμπάθειά» του προς τον Ερντογάν , παρά το γεγονός ότι η αμερικανική γραφειοκρατία παραμένει σταθερά απέναντί του. Και με την έννοια αυτή, δεν είναι καθόλου καθησυχαστική η «διαρροή» από τον Λευκό Οίκο ότι η υπερδύναμη σχεδιάζει μία πολιτική διαμεσολάβησης για μείωση της έντασης στο Αιγαίο. Το ερώτημα είναι με ποιους όρους θα καθίσουν οι δύο χώρες στο τραπέζι, όταν το γκάζι της έντασης το πατάει ο Ερντογάν.

    Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε την κίνησή του στον Λευκό Οίκο – και όχι μπροστά στις κάμερες: Ο ίδιος και η ελληνική αντιπροσωπεία ξεκαθάρισαν στον πλανητάρχη ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να επιτρέψει έρευνες από την Τουρκία νοτίως της Κρήτης.

    Ως προς αυτό, οι εκδοχές είναι δύο, δηλαδή μία, μιας και ο Ερντογάν δύσκολα θα διαψεύσει τον εαυτό του: Ότι κάποια στιγμή θα το επιχειρήσει – και όλη αυτή η υπόθεση θα καταλήξει σε μία διαπραγμάτευση. Τι χρειάζεται σε αυτές τις περιπτώσεις; Ένας μεσολαβητής – πρόκειται για τον παραδοσιακό ρόλο των ΗΠΑ μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας.

    Το 1996, η Ελλάδα δεν είχε ενημερώσει για τις προθέσεις της – και παρά το γεγονός ότι ο Κώστας Σημίτης ζήτησε την ανακατάληψη της μικρής Ίμια, το βάρος δόθηκε στην αποκλιμάκωση. Τότε, η Ελλάδα δεν είχε καθίσει στο τραπέζι της διμερούς διαπραγμάτευσης – παρότι οι Τούρκοι έπαιξαν για χρόνια το παιχνίδι των «γκρίζων ζωνών». Τώρα;



    ΣΧΟΛΙΑ