Τον λυπήθηκα τον Νίκο Φίλη. Κανονικά πρέπει να βάλω δυο άρθρα, τον Νίκο τον Φίλη, έτσι μιλούν οι συριζαίοι. Θα μπορούσα να βάλω και τρία άρθρα, τον σύντροφο τον Νίκο τον Φίλη. Αυτός ο πλεονασμός, τον- τον- τον ακούγεται στα αυτιά μου ως έκφραση αγραμματοσύνης όμως δεν είναι. Μαθαίνω ότι ο Φίλης είναι πολύ μορφωμένος παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να πάρει το πτυχίο της Νομικής. Μου το έλεγε η φίλη μου η Δωροθέα, αρσακειάδα και παλαιό μέλος του Ρήγα Φεραίου. Μου έλεγε λοιπόν ότι πέρα από την κατάρτιση σε πολιτικά κείμενα ο υπουργός έχει ευρύ πεδίο γνώσης.

Να σας πω όμως γιατί τον λυπήθηκα. Δεν τον αφήνουν να οργανώσει διάλογο για την παιδεία. Δεν τον αφήνουν οι ομάδες που εξέθρεψε το ίδιο του το κόμμα. Οι ομάδες που με βίαιο τρόπο διέκοπταν επί δεκαετίες  κάθε προσπάθεια διαλόγου.

Μου τα περιέγραψε η Δωροθέα που κινείται στον ακαδημαϊκό χώρο, δηλαδή έχει κάνει διδακτορικό και παραδίδει μαθήματα σε πανεπιστήμιο χωρίς όμως να ανήκει στο κανονικό διδακτικό προσωπικό. Η αμοιβή της καλύπτει τα έξοδα για αεροπορικά εισιτήρια. Παραμένει κομψή, όπως όλα τα κορίτσια της ανανεωτικής Αριστεράς. Κρατά ταγάρι του Alexander McQueen και φορά υποδήματα που μοιάζουν με φραντζολάκια. Τα βλέπω εδώ και χρόνια σε βιτρίνα στην οδό Λυκαβηττού και είναι μάρκας «ζω στο Ψυχικό, το Παλαιό παρακαλώ αλλά είμαι κατά βάθος χίπισσα».

Θα αφήσω τον υπουργό τον ίδιο να σας περιγράψει τα γεγονότα. Σας μεταφέρω αυτούσια αυτά που είπε: «Με αυθαίρετο και αυταρχικό τρόπο, μικρές ομάδες παρεμπόδισαν, για δεύτερη φορά μέσα σε μια βδομάδα, την πραγματοποίηση εκδήλωσης στο πλαίσιο του Εθνικού και Κοινωνικού διαλόγου για την αναβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Ποιούς εξυπηρετούν; Θα επιμείνουμε. Είναι δημοκρατική αξίωση. Ο διάλογος θα συνεχιστεί στη Βουλή, στα σχολεία, στις γειτονιές. Θα γίνει με τη συμμετοχή τω εκπαιδευτικών, των νέων, με ενεργό το ενδιαφέρον της κοινωνίας. Τα πολιτικά κόμματα δεν πρέπει να εμπλέξουν την εκπαίδευση στην πολιτική αντιπαράθεση. Η συνεννόηση για την Παιδεία είναι αναγκαία.»

Τον λυπάμαι επειδή καλείται να τιθασεύει το τέρας που εξέθρεψε επί δεκαετίες η παράταξή του. Από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80 τα μέλη και τα στελέχη του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησαν αυτήν την νοοτροπία της αγένειας, του φασισμού, της αλητείας. Νομίζω ότι είναι καιρός να ξεκινήσει μια σοβαρή συζήτηση για την διαγραφή των φοιτητών που παρακωλύουν τις διαδικασίες.

Δεν τολμώ να συγκρίνω με το πανεπιστήμιο στο Μιλάνο όπου σπούδασα το πάλαι ποτέ. Τέτοιες καταστάσεις δεν ήταν απλά αδιανόητες, ήταν πέρα από κάθε φαντασία, πέρα από κάθε πρόβλεψη. Που ακούστηκε να μπαίνει ο φοιτητής σε συνέλευση καθηγητών και να απαγορεύει τη συζήτηση; Νομίζω ότι η ελληνική εθελοτυφλεί. Δεν έδωσε ποτέ την αρμόζουσα σημασία στις παρεκτροπές. Τώρα η ελληνική κοινωνία τα λούζεται.