• Άρθρα

    «Με το καλό ή με το άγριο»: το προσωπείο έπεσε

    Αντώνης Κεφαλάς

    Αντώνης Κεφαλάς


    Σε πρωινή εκπομπή βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ρωτήθηκε τι ακριβώς εννοούσε ο Χρήστος Σπρίτζης όταν εκστόμισε την φράση του τίτλου. Απάντησε δεν έδινε, αλλά μετά από πίεση του δημοσιογράφου τοποθετήθηκε λέγοντας ότι οι παράνομοι πρέπει να φοβούνται.

    Με απλή λογική πρόκειται για καταγέλαστη απάντηση – διότι οι παράνομοι δεν φοβούνται. Μπαίνοντας στην παρανομία το μόνο που σε απασχολεί είναι να μην συλληφθείς – διότι αυτό ανατρέπει τα σχέδια σου. Η σύνδεση της έννοιας του φόβου με την παρανομία είναι αστεία.

    Στην ουσία, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να περάσει ένα πολιτικό μήνυμα, σε πλήρη αρμονία με την γραμμή του αρχηγού: με τον Μητσοτάκη οι παράνομοι δεν φοβούνται. Πρόκειται, βέβαια, για ένα άθλιο κατασκεύασμα, στην ίδια πολιτική γραμμή με το σύνθημα «Δημοκρατία ή Νέα Δημοκρατία» που σκόπιμα συγχέει την έννοια της ασφάλειας με την έννοια της δημοκρατίας.

    Παρασυρόμενος, ίσως, από την ακραία γραμμή που έχει υιοθετήσει ο Αλέξης Τσίπρας και ενθαρρυμένος από την παρουσία του Παύλου Πολλάκη, ο Σπίρτζης που μαζί με τον Ραγκούση αποτελούν τα τσιράκια του, έσπευσε να πει την αλήθεια: την επόμενη φορά θα είναι αλλιώς.

    Είναι γνωστό ότι η αυτοκριτική που έκανε το κόμμα αφού έχασε την εξουσία εστιάστηκε σ’ ένα θέμα μόνο: την ήπια συμπεριφορά του απέναντι στους θεσμούς της δημοκρατίας. Ναι, έκανε προσπάθεια να τους θέσει υπό έλεγχο – οι ιστορίες Παππά για τα ΜΜΕ και Παπαγγελόπουλου – Τουλουπάκη για την δικαιοσύνη είναι σε Ειδικό Δικαστήριο – αλλά η αυτοκριτική ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία.

    Μεταφραζόμενο σε όρους της αριστεράς, αυτό σημαίνει ότι δεν ήλεγξε τους ανεξάρτητους θεσμούς, τα ΜΜΕ, την δικαιοσύνη, την λειτουργία του Κοινοβουλίου, τις δημόσιες υπηρεσίες, την στελέχωση των δημοσίων επιχειρήσεων – πάντως όχι στον βαθμό που θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι έχει την εξουσία στα χέρια του.

    Η θέση αυτή αποδεικνύει πόσο βαθύτατα αντιδημοκρατικός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ταγοί του. Στην φιλελεύθερη δημοκρατία υπάρχουν αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν «Checks and Balances” – κάθε εξουσία και λειτουργία τελεί υπό έλεγχο.

    Η προσωπείο της δημοκρατικής αριστεράς που φορά ο ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από το σχίσμα της Β΄ Διεθνούς όπου η μία πλευρά τάχθηκε υπέρ του ανοιχτού αγώνα κατά της δημοκρατίας και η άλλη υπέρ της εκ των έσω υπονόμευσης της. Ο ΣΥΡΙΖΑ αν και προέρχεται από το σκληροπυρηνικό ΚΚΕ, αναγνωρίζοντας τα εμπόδια του ανοιχτού αγώνα και έχοντας κατά νου το πετυχημένο πείραμα της ΕΔΑ, έχει υιοθετήσει την πλευρά της εκ των έσω υπονόμευσης.

    Το ενδιαφέρον είναι ότι μετά την ήττα του 2019 ξεκίνησαν να λένε την αλήθεια. Ο Πολλάκης ήταν ο πρώτος—ο… αψύς Κρητικός δεν μάσησε τα λόγια του. Η σύζυγος του Αλέξη Τσίπρα ακολούθησε. Από εκεί και πέρα άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου: Τζανακόπουλος, ξανά ο Πολλάκης, Ραγκούσης, Σπρίτζης.

    Μέρος απελπισία, μέρος ιδεοληψία, μέρος πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ κρίνοντας εξ’ ιδίων τα αλλότρια, εύκολα κατηγορεί τον Μητσοτάκη ως εχθρό της δημοκρατίας. Το ψέμα το στηρίζει, την σύγχυση στα μάτια των πολιτών την ενθαρρύνει, την υπονόμευση των θεσμών την επιδιώκει, τον Τραμπισμό με χαρά τον αντιγράφει.

    Στην Ελλάδα του 2023 εχθρός της δημοκρατίας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

    Διαβάστε επίσης

    2023: Έτος κορυφαίας αβεβαιότητας



    ΣΧΟΛΙΑ