Η φοβική σιωπή μερικών νεοδημοκρατών

Ο καυγάς Μαρκόπουλου-Πολλάκη στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας ήταν βέβαια αναμενόμενος. Η εκπληκτική αναίδεια και ο άξεστος, προσβλητικός λόγος του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει αδιάφορο τον βουλευτή της Ν.Δ. που δεν διστάζει να λέει τα πράγματα με το όνομα τους. Ευχής έργον θα ήταν και άλλοι βουλευτές της κυβερνώσας  παράταξης να επιδείκνυαν το σθένος στην υπεράσπιση των λόγων και έργων της κυβέρνησης.

Έχω γράψει πολλές φορές για την στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ να επισημαίνει ένα θέμα που θεωρεί πως θα του φέρει ψήφους και να προσπαθεί να το εκμεταλλευτεί με κάθε τρόπο. Στην μεθόδευση του η αλήθεια δεν υπεισέρχεται. Η μία υπερβολή διαδέχεται την άλλη, το ένα ψέμα ακολουθεί το άλλο, η μία διαστρέβλωση έρχεται μετά την άλλη. Η λογική είναι απλή και πηγάζει από την ναζιστική Γερμανία: με την επανάληψη κάτι θα κολλήσει, κάτι θα μείνει. Την ίδια λογική, εξάλλου, είχαν ακολουθήσει όλα τα κομμουνιστικά καθεστώτα – και ο Πούτιν σήμερα.

Η απάντηση δεν είναι μόνο να αφήνεις την αλήθεια να λάμψει. Όταν η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί, όπως σήμερα, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φτάσει στο ακραίο ψέμα να μιλά για κίνδυνο της δημοκρατίας λόγω των υποκλοπών, απαιτείται να υπάρχει στιβαρή απάντηση – κυριολεκτικά να μην αφήνεται βελόνα να πέσει.

Πολλοί βουλευτές της Ν.Δ., όμως, έχουν κυριολεκτικά λουφάξει. Διακατέχονται από σύμπλεγμα κατωτερότητας απέναντι στην αριστερή ιδεολογία που δήθεν θέλει τα πάντα στο φως, όταν αυτή έχει ιστορικό παρελθόν γεμάτο από μυστικές συναντήσεις, εσωτερικές εκκαθαρίσεις, δογματικούς θανάτους, ιδεολογικά βασανιστήρια. Αυτή η αριστερά που σήμερα κόπτεται για την δημοκρατία μεθόδευσε χωρίς αιδώ τον πολιτικό και ηθικό θάνατο δέκα αντιπάλων της, την χειραγώγηση των ΜΜΕ και την υπονόμευση της δικαιοσύνης.

Οι της Ν.Δ. φαίνεται να πιστεύουν πως όταν συζητούνται θέματα προσωπικής ελευθερίας δεν έχουν…δικαίωμα δια να ομιλούν! Σε όλη την υφήλιο γίνονται υποκλοπές, αλλά, ξαφνικά, οι σιωπούντες της Ν.Δ. αισθάνονται ντροπή, ως παρθένες. Αφήνουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τα τσιράκια του ξεφωνίζουν ανενόχλητα και δεν έχουν το θάρρος να στηρίξουν την κυβέρνηση τους. Δεν τους αρκούν οι δηλώσεις του πρωθυπουργού, ούτε οι κατηγορηματικές βεβαιώσεις Δημητριάδη. Προτιμούν, διότι αυτό συνάγεται, φοβικά να συντάσσονται σιωπηλά με τις ακρότητες του ΣΥΡΙΖΑ παρά να βγουν να υπερασπιστούν την κυβέρνηση και τις μυστικές υπηρεσίες – όσο κι αν αυτές έχουν κάνει λάθη ή είναι και αναποτελεσματικές.

Σχεδόν δεν βρέθηκε βουλευτής να φωνάξει ότι αν είναι ο παρακολουθούμενος να ειδοποιείται άμεσα για την παρακολούθηση του, το θέμα ξεπερνά και τα όρια του γελοίου – για να μην μιλήσουμε ότι τότε δεν έχει νόημα η παρακολούθηση. Κι όμως. Ο κ. Τσίπρας και ο κ. Ανδρουλάκης ανερυθρίαστα το υποστηρίζουν. Λες και δεν υπάρχει πολιτικός που δεν έχει λειτουργήσει σε βάρος της χώρας του, στρατευμένος στο αντίπαλο δέος.

Λάθη έγιναν. Κανένα και τίποτα δεν ξεπερνά αυτά που καταλογίζει η αντιπολίτευση. Το παιγνίδι της είναι σαφές: προσπαθεί να κλέψει τις εντυπώσεις για να φέρει την χώρα σε κατάσταση πολιτικής ομηρίας. Κι αυτό σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή όπου το παγκόσμιο περιβάλλον είναι άνω-κάτω, με την οικονομική κρίση να ελλοχεύει, την γεωπολιτική να έχει ξεσπάσει, την κλιματική να επιταχύνεται και την Τουρκία να καλεί σε πανισλαμική  στρατιά κατά της Ελλάδας.

Η κυβέρνηση είχε το θάρρος να αναγνωρίσει τα λάθη και να λάβει άμεσα μέτρα για να τα διορθώσει. Το συμφέρον της αντιπολίτευσης είναι να το υποτιμά. Ας φροντίσουν οι σιωπούντες της Ν.Δ, να μην την βοηθήσουν ακόμη περισσότερο  με την σιωπή τους. Κανένα ηθικό πλεονέκτημα δεν έχει η αριστερά. Ας σταματήσουν να κατέχονται από σύμπλεγμα κατωτερότητας.

Διαβάστε επίσης

Από τα δεξιά κριτική της κεντροαριστεράς κατά της κυβέρνησης