H επικινδυνότητα του Κασσελακικού Τραμπισμού

Επιτέλους η εικόνα άρχισε να ξεκαθαρίζει: Περιστοιχιζόμενος από έναν επαγγελματία υβριστή, έναν πρώην υπουργό χωρίς ηθικούς φραγμούς και πολλά κομματικά στελέχη που ελπίζουν να βρουν στον ήλιο μοίρα, ο Στέφανος Κασσελάκης διεξάγει αντιπολιτευτικό αγώνα που καθημερινά πλέον δείχνει πως έχει ασπαστεί την στρατηγική Trump.

Μπροστάρης για τον Αλέξη Τσίπρα ασκείται σε νέες μεθόδους για την κατάκτηση της εξουσίας.

Η επικινδυνότητα του θα εξαρτηθεί από τις αντιδράσεις και την πορεία της Νέας Δημοκρατίας.

Θα είναι λάθος αν η κυβέρνηση τον υποτιμήσει, διότι ουσιαστικά επιχειρεί να δημιουργήσει μία «αντιπολίτευση της μάζας», χωρίς ιδεολογία και με μόνο συγκολλητικό στοιχείο την αντίδραση στην αδυναμία της κυβέρνησης να επιλύσει πάγια προβλήματα καθημερινότητας του πολίτη—αν δεν τα επιλύσει.

Η στρατηγική Trump είναι απλή. Επιλέγεις ένα-ένα τα προβλήματα που πονάνε τον πολίτη. Ένα-ένα τα θέματα για τα οποία η κοινή γνώμη έχει εκφραστεί αρνητικά.

Έναν-έναν τους φόβους που έχουν διαπιστωθεί. Ανάλογα με την επικαιρότητα αποφασίζεις ποιο θα προβάλεις κύρια και πρωταρχικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το διατυπώνεις με τον πιο απλό, για την ακρίβεια απλοϊκό, τρόπο που αγγίζει τα όρια της παραπληροφόρησης. Το προβάλεις και υπόσχεσαι ότι θα το λύσεις. Το πως δεν το λες – ουσιαστικά δεν έχεις ιδέα πως θα το κάνεις.

Αν αποφασίσεις να το ριψοκινδυνεύσεις και να μιλήσεις για το «πως», τότε η διατύπωση είναι πάλι πολύ απλοϊκή, έμμεσα έτσι υπονοώντας ότι η λύση είναι πράγματι απλή και γρήγορη αλλά δεν υπάρχει η πολιτική βούληση εκ μέρους της κυβέρνησης να την υιοθετήσει.

Ο Αλέξης Τσίπρας το δοκίμασε με μεγάλη επιτυχία την εποχή των μνημονίων. Εκείνο το περίφημο «με ένα νόμο και ένα άρθρο» είναι έξοχο παράδειγμα Τραμπισμού. Δεν υπολόγισε καλά, όμως, τις αντιδράσεις της Ευρώπης και εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. Κλήθηκε να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις και απέτυχε.

Ο Κασσελάκης δεν θα επιλέξει θέματα που άπτονται της εξωτερικής πολιτικής (ίσως μόνο οριακά αν η Τουρκία του προσφέρει με πράξεις και λόγο πρόσφορο έδαφος ή η κυβέρνηση κάνει κάποια μεγάλη γκάφα) και πάντως όχι θέματα στα οποία εμπλέκεται άμεσα η Ε.Ε. και το κοινοτικό δίκαιο.

Η έμφαση του θα είναι στα θέματα της παιδείας, της δικαιοσύνης, της υγείας, της ασφάλειας του πολίτη. Στα προβλήματα της αποτελεσματικότητας του κρατικού μηχανισμού. Στο φόβο του διχασμού που θα δημιουργήσει η ψηφιακή επανάσταση και η άνιση κατανομή του πλούτου της ανάπτυξης.

Στόχος του θα είναι να απαξιώσει πρωταρχικά την ίδια την κυβέρνηση και παράλληλα θεσμικές διαδικασίες (το βίντεο για την ψήφιση νόμων είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα) και θεσμούς—όπως τις ανεξάρτητες αρχές.

Το θέμα της διάσπασης του κόμματος ουδόλως τον απασχολεί – τον ίδιο και το περιβάλλον που μεθόδευσε την ανάδειξη του. Δεν είναι ούτε δεξιός, ούτε κεντρώος, ούτε αριστερός. Απλά κυνηγός της εξουσίας είναι.

Ο Πολάκης είναι ο κορυφαίος εκφραστής αυτής της θέσης – γι’ αυτό και βρίσκεται κοντά του. Τώρα εξηγείται γιατί ο Τσίπρας τον στήριξε τόσα χρόνια. Ο Παππάς ήταν το δεξί χέρι του Αλέξη Τσίπρα, δεν σταμάτησε να είναι.

Αντίθετα, τώρα είναι και τα μάτια του Αλέξη στο κόμμα, τώρα είναι δίπλα στον Κασσελάκη για να ελέγχει την πορεία και να κρατά τον δρόμο ανοιχτό για την επιστροφή του παραιτηθέντος αρχηγού. Όλη η οικογένεια Τσίπρα στέκεται δίπλα στον Κασσελάκη – δεν είναι και κάτι που παραβλέπεται εύκολα.

Η κυβέρνηση δείχνει πως θα αντιμετωπίσει τον Κασσελάκη θεσμικά – π.χ. ενθαρρύνοντάς τον να πάρει μαθήματα κοινοβουλευτισμού! Ουδόλως ενδιαφέρει τον Κασσελάκη το θέμα.

Αντίθετα, όσο η κυβέρνηση εμμένει σ’ αυτήν την τακτική τόσο παίζει το δικό του παιγνίδι. Στην περίπτωση Κασσελάκη, ο περίφημος πολιτικός τριγωνισμός δεν είναι αποτελεσματικός – ο Κασσελάκης παίζει σε άλλο γήπεδο—αυτό της απήχησης στους ενδόμυχους φόβους του πολίτη και στην απελπισία του αν βλέπει τους φόβους να γίνονται πραγματικότητα.

Ο μεγάλος του εχθρός είναι η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης. Η ικανότητα της να εκπληρώσει αυτά που υποσχέθηκε στην παιδεία, στην υγεία, στην δικαιοσύνη, στην ασφάλεια.

Ο εχθρός του Κασσελάκη και του περιβάλλοντός του είναι η επιτυχία της κυβέρνησης να αλλάξει ορατά και μετρήσιμα προς το καλύτερο την καθημερινότητα του πολίτη.

Αν υπάρξει κυβερνητική – Νεοδημοκρατική αποτυχία στο θέμα αυτό, ας μην εκπλαγεί κανείς αν τότε βρεθεί ο Κασσελάκης «αρχηγός» κόμματος και ο Αλέξης Τσίπρας πρωθυπουργός. Οι κυνηγοί της εξουσίας αρέσκονται σε τέτοια σχήματα.

Ιδιαίτερα ανήσυχο πρέπει να είναι ντο ΠΑΣΟΚ. Αν πίστεψε ότι η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ήταν ως ώριμο φρούτο στα χέρια του, θα ανακαλύψει ότι με τον Κασσελάκη και το περιβάλλον του η αντιπολίτευση θα είναι εκτός Βουλής.

Όχι, δεν θα επαναληφθεί το λάθος του πεζοδρομίου. Αυτή η εποχή τέλειωσε. Η αντιπολίτευση θα περάσει στην ψυχολογία της μάζας, στην παραπληροφόρηση, ακόμη και στο ασύστολο ψέμα.

Υπάρχει μία σειρά στα καρτούν των ΗΠΑ που φέρει το όνομα του «ήρωα» — Pogo. Σ’ ένα από αυτά ο Pogo δηλώνει:

«Είδα τον εχθρό και φοβήθηκα. Είμαστε εμείς». Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση ας συνειδητοποιήσουν ότι η αποτυχία του Κασσελάκη – Τσίπρα να επανέλθει ( ο ενικός δεν είναι λάθος) στην εξουσία εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την δική τους αποτελεσματικότητα, έλλειψη αλαζονείας, ταπεινότητας, ήθους.

Διαβάστε επίσης:

Ο Κασσελάκης ήδη διαπράττει «ύβριν»

Η μάχη στον ΣΥΡΙΖΑ μεταφέρεται από τους οπαδούς στους συντρόφους

Γιώργος Φλωρίδης: Τα επόμενα βήματα του υπουργού που έχει το «ok» του Κυριάκου Μητσοτάκη