Επτά προβλήματα σε αναζήτηση λύσης

Σε εξαιρετικά δύσκολη περίοδο θα περάσει η χώρα στους επόμενους μήνες – με την έννοια ότι οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει πολλαπλασιάζονται και καθίστανται ακόμη πιο άμεση.

Σκόπιμα αναφέρομαι στη χώρα κα όχι στην κυβέρνηση. Διότι οι κίνδυνοι αφορούν όλους μας και από τις επιπτώσεις τους δεν εξαιρείται κανείς: άτομο, κοινωνική ομάδα, κόμμα.

Τα δε λόγια για δικά του σχέδια και άλλα φληναφήματα που επιχειρεί να προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ, το μόνο που κάνουν είναι να δημιουργούν ρήγματα σ’ ένα εθνικό μέτωπο που τούτες τις στιγμές όφειλε να είναι αρραγές.

Η πανδημία παραμένει το πιο άμεσο πρόβλημα. Όλες οι χώρες έχουν κάνει λάθη, και λάθη θα εξακολουθήσουν να γίνονται γιατί ο κορωνοϊός είναι ύπουλος και εν πολλοίς άγνωστος εχθρός. Αν δεν υπάρξει εθνική και πάντως αποφασιστική αντιμετώπιση του προβλήματος των αρνητών του εμβολιασμού η χώρα θα καμφθεί.

Δεύτερο πρόβλημα, η εμφάνιση των πραγματικών επιπτώσεων της πανδημίας στην οικονομία. Η σταδιακή πλην υποχρεωτική απόσυρση των μέτρων θα αποκαλύψει το εύρος και το βάθος του προβλήματος – που θα έχει κτυπήσει κυρίως τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Τρίτο πρόβλημα, το τραπεζικό σύστημα. Αν είχε εισακουστεί ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας και είχε δημιουργηθεί η «κακή τράπεζα» σήμερα δεν θα αντιμετωπίζαμε ένα τραπεζικό σύστημα που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας και ένα συνονθύλευμα οργανισμών που έχουν αγοράσει τα κόκκινα δάνεια με την εγγύηση του δημοσίου και συμπεριφέρονται …αποικιοκρατικά.

Γεγονός που μας φέρνει στο τέταρτο πρόβλημα που είναι το ύψος του χρέους – σύμφωνα με την Eurostat—και τις πιθανές επιπτώσεις που θα έχει αυτή η ιστορία στην απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για να συνεχίσει την στήριξη της στα ελληνικά ομόλογα.

Πέμπτο θέμα, οι καθυστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις—και είναι μικρόνοια να προσμετράται το κόστος αυτό στην κυβέρνηση, η χώρα υποφέρει. Το παρελθόν το αποδεικνύει.

Έκτο θέμα η πορεία της παγκόσμιας οικονομίας όπου δύο είναι οι κίνδυνοι: να επικρατήσει η σκληρή αντιπληθωριστική πολιτική με το φετίχ ότι ο πληθωρισμός δεν πρέπει να ξεπερνά το 3% και να έχει παγκόσμιο αντίκτυπο η αναστάτωση που σταδιακά διαχέεται σε όλη την οικονομία της Κίνας με τις νέες πολιτικές του Χι.

Τέλος, ως έβδομο…αμάρτημα ο απρόβλεπτος κ. Erdogan που μπορεί εύκολα να μας εμπλέξει σε θερμά επεισόδια.

Η επίκληση για ενότητα δεν έχει νόημα, απλά διότι δεν είναι στο ελληνικό DNA. Ας ελπίσουμε πως δεν θα χρειαστεί μία νέα καταστροφή για να το ανακαλύψουμε.

Διαβάστε επίσης

Σκληρή προσαρμογή για το 2022 κατά την Ε.Ε.