Αλέξης Τσίπρας: Λεφτά υπάρχουν

Η πιο επικίνδυνη για την χώρα φράση που ξεστόμισε ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ότι θα κουρέψει τα λεφτόδενδρα. Τι είπε, δηλαδή, στην ουσία; Ότι λεφτά υπάρχουν και αυτός θα τα πάρει από αυτούς που τα έχουν και θα τα δώσει σ’ αυτούς που τα χρειάζονται. Αναρωτιέμαι σε τι διαφέρει αυτό από την φράση του Γιώργου Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν» που τόσο χλευασμό συγκέντρωσε;

Στο συνέδριο ο Τσίπρας επανέλαβε με άλλα λόγια την Θεσσαλονίκη 2014, έχοντας κάνει  μία ενδιάμεση στάση στο «πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ το 2021. Οι υποσχέσεις δίνονται αφειδώς. Γνωρίζει ότι η τσέπη είναι το αδύνατο σημείο του Έλληνα και ποντάρει ότι η πίεση που αισθάνεται με το κόστος της ενέργειας θα μετατραπεί σε απελπισία κι αυτή με την σειρά της σε απόφαση να ξεχάσει ο πολίτης τα κακά της διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και να τον ψηφίσει ξανά.

Η συνταγή είναι δοκιμασμένη – αυτό δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στην περίοδο 2012-2014; Το ερώτημα, σήμερα, είναι αν οι δεσμεύσεις μπορούν να γίνουν πιστευτές; Και, μεσοπρόθεσμα, αν μπορούν να εφαρμοστούν—εφόσον ο πολίτης πέσει και πάλι στην παγίδα;

Ο κίνδυνος για την χώρα είναι αυτός ακριβώς: διότι δεν υπάρχει τρόπος να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός στα 800 ευρώ, να μειωθεί το κόστος του λογαριασμού ενέργειας κατά το 50%, να διαγραφούν τα χρέη της πανδημίας, να επιδοτηθεί το στεγαστικό δάνειο ή έστω το ενοίκιο για τα νέα ζευγάρια (αλήθεια για ποιες ηλικίες μιλάμε; Το «νέα» ζευγάρια είναι μάλλον αόριστο!) να υλοποιηθεί η πληθώρα των πολύμορφων υποσχέσεων που δίνει, χωρίς να τιναχτεί στον αέρα η δημοσιονομική διαχείριση και να βρεθεί η χώρα εκτός αγορών, αντιμέτωπη με μία νέα χρεοκοπία.

Στο μυαλό του ΣΥΡΙΖΑ και το αρχηγού του μπορεί, πράγματι, να υπάρχει η εντύπωση ότι θα πάρει τα λεφτά από μία πολύ μικρή μειοψηφία – τα λεγόμενα golden boys, ίσως; — και θα τα μοιράσει στον κοσμάκη που υποφέρει. Εδώ είναι ο δεύτερος κίνδυνος – που αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι αυτή η σκέψη μόνο ένας αιθεροβάμων μπορεί να κάνει. Η πράξη είναι αδύνατη – εκτός κι αν η χώρα φύγει από την Ε.Ε. και βυθιστεί στην σοσιαλιστική βαρβαρότητα, της φτώχειας για τους πολλούς και του πλούτου για την κομματική νομενκλατούρα. Οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα απογοητεύσει για δεύτερη και τελευταία φορά.

Αν το κόστος της απαλλαγής από την ξεπερασμένη με Σταλινικές καταβολές ελληνική αριστερά δεν ήταν τόσο μεγάλο, θα άξιζε να δοθεί αυτή η ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ ώστε το παραμύθι του να τελειώσει μια και καλά.

Η κυβέρνηση ορθά πασχίζει να βρει λύση σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, ακριβώς διότι δεν πετά στα σύννεφα. Γνωρίζει την πραγματικότητα των κανόνων της Ε.Ε. και την αναλγησία των αγορών. Επιδιώκει να βρει λύσεις που δεν θα τινάξουν την μπάνκα στον αέρα και δεν θα οδηγήσει τον λαό και πάλι στην ένδεια.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, τον αρχηγό του, τις ομάδες που τον περιστοιχίζουν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Ν.Δ. είναι ένα… αιμοδιψές σύνολο που χαίρεται να ταλαιπωρεί τον λαό. Αυτό είναι το επίπεδο πολιτικής ωριμότητας – που συμβαδίζει με τον στόχο τους να ελέγξουν τις δομές της εξουσίας—που αποδίδουν στον πολίτη: να πιστέψει, δηλαδή, ότι ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα του, κόστος ζωής, υγεία, συντάξεις, απασχόληση, στέγη, θα λυθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Εδώ και μία δεκαετία οι ίδιοι άνθρωποι, με τα ίδια συνθήματα και την ίδια νοοτροπία επιχειρούν να παρασύρουν την χώρα σ’ ένα κατήφορο χωρίς επιστροφή. Κόντεψαν να το πετύχουν το 2015. Δεύτερη ευκαιρία δεν τους αξίζει.

Δεν τους αξίζει διότι αν μεν πιστεύουν αυτά που υπόσχονται τότε ζουν την δική τους εικονική πραγματικότητα. Γι’ αυτούς δεν υπάρχουν η πανδημία, η κλιματική αλλαγή, το δημογραφικό, το μεταναστευτικό, η Τουρκία, ο πόλεμος, η γεωπολιτική. Τότε είναι επικίνδυνοι.

Αν δεν τα πιστεύουν και τα λένε, τότε είναι ψεύτες. Αλλά, εξάλλου, η ψευτιά και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άρρηκτα συνδεδεμένες έννοιες.

Στην ουσία αν ο πολίτης επιλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ τότε παίζει κορώνα-γράμματα  να τον κυβερνήσει είτε ένας επικίνδυνος είτε ένας ψεύτης.

Διαβάστε επίσης

Το απόλυτο κενό ιδεών – οπότε και λέξεων