Άδωνις Γεωργιάδης: Το οικογενειακό άσυλο και το στοίχημα με τον Ρουβίκωνα 

«Ξέρουμε τα σπίτια σας», έγραφαν τα «τρικάκια» που πέταξαν τα μέλη του Ρουβίκωνα έξω από το σπίτι του Άδωνι Γεωργιάδη – και αυτό ήταν το πλέον απειλητικό που έχει γραφτεί το τελευταίο διάστημα: μία ευθεία αντεπίθεση του «χώρου» στην προσπάθεια του υπουργείου Προστασίας του πολίτη να επαναφέρει την κανονικότητα και στον τομέα της ασφάλειας. 

Βέβαια, όταν μιλάμε για την ασφάλεια στην Ελλάδα , ο Ρουβίκωνας αποτελεί μέρος της κανονικότητας: στην αρχή της υπουργίας Χρυσοχοΐδη, έγιναν κάποιες κινήσεις άσκησης πίεσης στα ηγετικά στελέχη της ομάδας αυτής , αλλά το τελευταίο διάστημα φαίνεται ότι το πράγμα «ξεχειλώνει» και πάλι… 

Δεν είναι η πρώτη φορά που μία τέτοια ομάδα – με όλα τα αντιφατικά που συνδυάζει ο Ρουβίκωνας – δηλώνει ότι «ξέρει» που είναι τα σπίτια των στόχων της, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψη ότι πρόκειται για οικογένειες , οι οποίες αν τύχει να έχουν ένα μέλος τους σε υπουργική θέση, δικαιούνται αστυνομικής φύλαξης ( όπως για παράδειγμα ο Άδωνις Γεωργιάδης). Όμως, «στόχοι» δεν είναι αποκλειστικά τα μέλη της κυβέρνησης. 

Ο Ρουβίκωνας είναι μία ομάδα που – είτε το επιζητεί, είτε όχι – εμπλέκεται όλα τα τελευταία χρόνια στην αντιπαράθεση των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, δηλαδή της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αρκετές περιπτώσεις, στελέχη της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης είχαν σπεύσει να τονίσουν ότι πρόκειται για μία οργάνωση που κάνει ακτιβισμό χωρίς να καταφεύγει στη βία – παρότι σε «παρεμβάσεις» που έχουν προαγματοποιήσει με στόχο μη πολιτικά πρόσωπα, δεν ακολούθησαν το δόγμα του Γκάντι. 

Προφανώς, η αντιπαράθεση θα συνεχιστεί , ό,τι και να κάνει ο Ρουβίκωνας – που από ότι δείχνουν τα πράγματα , θα συνεχίσει να κάνει τα ίδια. Μήπως όμως η απειλή «ξέρουμε που είναι τα σπίτια σας» δεν είναι μία απλή προσπάθεια εκφοβισμού; Μήπως είναι η προαναγγελία διαφορετικού ύφους «παρεμβάσεων»; 

Η αλήθεια είναι ότι ο Ρουβίκωνας μπορεί να αιφνιδιάζει κάθε φορά – με την έννοια ότι οι Υπηρεσίες ασφαλείας δεν έχουν μπορέσει να προβλέψουν κάποια «παρέμβασή» του – αλλά η ηγεσία του δεν ζει στο σκοτάδι. Έχει ονόματα και διευθύνσεις – και με την έννοια αυτή, δεν θα μπορούσε να αναλάβει την ευθύνη για κάτι πιο βίαιο από τα όσα έχει διαπράξει ως σήμερα. 

Από την άλλη πλευρά, η ηγεσία του υπουργείου προστασίας του πολίτη είχε το τελευταίο διάστημα μία σημαντική επιτυχία στον «πόλεμο» με την τρομοκρατία, με την εξάρθρωση της «Επαναστατικής Αυτοάμυνας», ενώ μετά από την έφοδο στην πρώην ΑΣΟΕΕ έχει μπροστά της το στοίχημα για την …κατάληψη των υπολοίπων καταλήψεων στα πανεπιστήμια, που δεν είναι και λίγες. 

Όμως,  πίσω από όλα υπάρχει η πολιτική αντιπαράθεση: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει πολύ καλά ότι όσο αυξάνεται το αίσθημα ασφαλείας των πολιτών, τόσο οι δημοσκοπήσεις θα ευημερούν. Αντίθετα, για τον Αλέξη Τσίπρα , το στοίχημα είναι να πείσει το κοινό που του έδωσε 31,5% στις εκλογές του Ιουλίου ότι η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μία επικράτηση της ακροδεξιάς φράξιας της ΝΔ , που τραβάει τον Μητσοτάκη από το μανίκι. 

Είναι προφανές ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο θολά για τον Αλέξη Τσίπρα – μιας και το επιχείρημα ουσιαστικά είναι ότι ο Άδωνις κυβερνά, ο Άδωνις είναι ακροδεξιός , άρα κυβερνά η ακροδεξιά που θέλει να μας γυρίσει πίσω στην δεκαετία του ’50. Πολύ βολικό για να είναι πραγματικό…