Καπουτζίδης, Μαραβέγιας, Μουζουράκης και Ρουβάς: Ε, ναι! Κάνουν την διαφορά!

Είναι γεγονός πως το τηλεοπτικό τοπίο μοιάζει με μεγαλοκοπέλα, ξεπεσμένη αριστοκράτισσα που παλεύει να κρύψει τη φτώχεια με φτηνά φκιασίδια και ηχηρά γέλια. Ένα μεγάλο «Τελευταίο Ψέμα» σαν αυτό του Κακογιάννη, με καμία Λαμπέτη να δώσει συμπάθεια στο πλήθος του ξεπεσμού που είναι πλέον ανεπιθύμητο στο πάρτι.

Οι τηλεθεατές, μετέωρα θύματα, ενός βομβαρδισμού που δεν είχε βόμβες και με πολλούς νεκρούς κλινικά ζωντανούς, σα σε κώμα με τους ηλεκτρολύτες να κάνουν τα μηχανήματα να δείχνουν την καρδιά μόνο να χτυπά και σε καταστολή όλες τις άλλες λειτουργίες, βλέπουμε ότι μας δείχνουν. Εξαρτημένοι από την τηλεόραση, σε σχέση αγάπης – μίσους, σα συγκατοίκηση με ερωτικό σύντροφο που κάποτε αγάπησες και τώρα δεν ανέχεσαι να καθίσει δίπλα σου στον καναπέ. Αυτήν την τηλεόραση έχουμε, ε, αυτήν βλέπουμε.

Και για αυτό ενώ το κοινό που παρακολουθεί τηλεόραση αυξήθηκε, οι καθημερινές εκπομπές ψυχαγωγίας, πριν το prime time βολεύονται με ένα 10% στη τηλεθέαση. Δυο μόλις σειρές πάνε καλά σε τηλεθέαση, ενώ το Nomads δεν έφερε τα αναμενόμενα νούμερα στον ΑΝΤ1 και το Survival ξεχάστηκε εντελώς στα χειμωνιάτικα κύματα της Κουρούτας. Παρ όλα αυτά το για πολλά χρόνια γνωστό μας The Voice σημειώνει μεγάλα νούμερα τηλεθέασης και γνωρίζει επιτυχία! Γιατί εκτός από τα παλιά προφανή; Δηλαδή, το The Voice είναι ένα δοκιμασμένο φορμάτ, μια αξιοπρεπής παραγωγή, ένας συναγωνισμός ταλέντων, ώστε το κουρασμένο προϊόν τόσων χρονών να είναι έως και καλοδεχούμενο σαν συντροφιά σε ένα βυθισμένο σε κατάθλιψη και κατατονία κοινό. Και στο κάτω κάτω όπου υπάρχει μουσική και τραγούδι καλύτεροι γίνονται οι άνθρωποι και ωραίο πράγμα είναι.

Υπάρχει και αυτό το αλά star treck ευρηματάκι με τις καρέκλες ή στο ότι κρίνουν φωνή και όχι εμφάνιση. Το τελευταίο για να μη τρελαθούμε κιόλας, το κάνει το κοινό παγκοσμίως στη μουσική ερήμην των τάλεντ σόου που βασίζονται στην εικόνα εκ των πραγμάτων. Αλλά ακόμα και τα πιο φημισμένα ταλεντ σόου της εικόνας, υποκλίθηκαν ας πούμε στην Σούζαν Μπόιλ, παλιά και στην αγγελική φωνή της, κόντρα στα στερεότυπα της εμφάνισης.

Κρίνε και εσύ, μπορείς…

Το έργο το ‘χουμε ξαναδεί. Από τότε που παιδάκια, το 1977 μέχρι το 1983, βλέπαμε το «Να η ευκαιρία» με την Ρένα Καπιτσαλά και επιτροπή τους Σώκου, Παπαδόπουλο, Ντάριο, Κατσαρό. Στην ιδιωτική δε, τηλεόραση, στο πρωτοπόρο τότε, Mega, από το 2001 ο Μίλτος Μακρίδης, παρουσίαζε το δεύτερο «Να η ευκαιρία», με Βλάσση Μπονάτσο, Ιάσωνα Τριανταφυλλίδη, Λίτσα Διαμάντη, Λία Βίσση. Για πολύ περισσότερο, λοιπόν, από μια δεκαετία δε βλέπουμε και τίποτα άλλο εκτός από σόου ταλέντων που τραγουδάνε, από τότε που το ξεκίνησε ξανά, το Mega και το συνέχισε με το Super Idol. Ακολούθησε ο ΑΝΤ1 σε συνδυασμό με ριάλιτι με τη μουσική ακαδημία (τι αστείο!) Fame Story, με τον Άλφα που ξεκίνησε ως ταλεντ σόου ηθοποιών και έγινε τραγουδιστών γιατί το άλλο, η υποκριτική είναι πολύ πολύπλοκο πράγμα να κριθεί με πέντε λεπτά εμφάνιση, στο ΑΝΤ1 στην μετεξέλιξή του ως X Factor, στον Άλφα ξανά ως Dream Show, στο Ελλάδα έχεις ταλέντο, που πάλι οι τραγουδιστές κέρδιζαν και μετά σε σόου για διάσημους, όπου θα τραγουδούσαν σε ζευγάρι οι διάσημοι, όπως στο Just the 2 of us ή στο Your face sounds familiar, όπου και πάλι τραγουδούσαν οι διάσημοι αλλά πιο καρναβαλικά.

Είδαμε ακόμα στον Άλφα, το Show sexy να βρούμε ταλέντο στην σεξουαλικότητα, αλλά και τάλεντ σόου πολύ πρωτότυπο για παρουσιαστές, το αείμνηστο «Tivi stars παρουσιάστε» και για μοντέλα. Και το εύρημα της διαφοράς ήταν πρόσχημα για τον αναγνωρίσιμο, τη βαθμολογία, τον νικητή. Και όταν δεν ήταν το τραγούδι, ήταν ο χορός (Sο; You thing you can dance; – δύο φορές, η τελευταία με απόλυτη αποτυχία), οι παγοδρομίες διάσημων, τα ball room dance επίσης διασήμων. Όλοι κάτι έβρισκαν για να κάνουν τη διαφορά. Και όλοι είχαν περάσει, σε μια showbiz ούτως ή άλλως μετρημένη στα δάχτυλα, από θώκους αυθεντίας. Πάνος Μεταξόπουλος, πολύς Ηλίας Ψιννάκης, αρκετός Νίκος Μουρατίδης, Δάφνη Μπόκοτα, Εβελίνα Παπούλια, Γιώργος Λεβέντης, Εύη Δρούτσα, Χρήστος Δάντης, Αντώνης Βαρδής, Κατερίνα Κούκα, Ναταλία Γερμανού, Καίτη Γαρμπή, Γιώργος Μουκίδης, Ιάσων Τριανταφυλλίδης, Σόφη Παππά, Βαγγέλης Περρής, Γιάννης Σπανός, Σοφία Βόσσου, Σέργιος Μικρούτσικος, Αργύρης Αγγέλου, Νόνη Δούνια, Γκαλένα Βελίκοβα (Baby dance, εκεί την ειχαμε πρωτοδεί, στον Άλφα), Νίκη Κάρτσωνα, Ηλίας Πανταζόπουλος, Μιχάλης Ναλμπάντης, Ματθίλδη Μαγγίρα, Ευγενία Μανωλίδου, Γιώργος Θεοφάνους, Κατερίνα Γκαγκάκη, Φωκάς Ευαγγελινός, Τζένη Μπαλατσινού, Χριστόφορος Κοτέντος, Χάρης Χριστόπουλος, Πέτρος Κωστόπουλος, Έλλη Κοκκίνου, Κώστας Καπετανίδης, Αθαναίς Νέγκα, Στέφανος Κορκολής, Λυδία Παπαϊωάννου, Κώστας Τουρνάς και Βίκυ Καγιά, Τατιάνα Στεφανίδου, Ναταλία Γερμανού, Σάκης Ρουβάς, Τζένη Μπαλατσινού, Ρούλα Κορομηλά, Ανδρέας Μικρούτσικος, Μπέτυ Μαγγίρα, Δούκισσα Νομικού, Ζέτα Μακρυπούλια, ο Stavento και ο Πυξ Λάξ, Μελίνα Ασλανίδου, Αλέξανδρος Ρήγας, Τάκης Ζαχαράτος, Κατερίνα Παπουτσάκη, Γιώργος Καπουτσίδης, Γερασιμος Γεννατάς, Αλέξης Κωστάλας, Κωστατίνος Ρήγος, Ιωάννης Μελισσανίδης, Φουρέιρα, Κάτια Δανδουλάκη, Γιάννης Λάτσιος, Σταμάτης Φασουής, Νίκος Σεργιανοπουλος, Μαρία Μπακοδήμου, Νίκος Μουτσινάς, Ελλη Κοκκίνου, Πέγκυ Ζίνα, Αννα Βίσση, Πέτρος Κωστόπουλος πολλες φορές και σ άλλα σόου, Νίκος Καρβέλλας και μπορεί να ξέχασα και κανέναν, απ όλους όσοι εναλλασσονται σε ρόλους παρουσιαστων και κριτών, τραγουδιστών σε πίστες αλλά και ηθοποιών και γενικώς σε όλα όσα χρειάζονται αν μη τι άλλο φωτογένεια!

Για πολύ περισσότερο από μια δεκαετία βλέπουμε κάθε πιθανής ιδέας τάλεντ σόου για κάθε ανθρώπινη έκφραση καλλιτεχνική ή μη. Έχουμε δει τους πάντες να βαθμολογούν για τα πάντα, να κρίνουν ή να παρουσιάζουν ταλέντα, να κρίνονται σε άλλες περιπτώσεις σε αλλά σόου λίγο πριν ή λίγο αργότερα. Το αν γυρίζει η καρέκλα, η όχι, το αν εμφανίζονται ή όχι δυσπρόσιτοι σταρ είναι πρόσχημα. Έτσι κι αλλιώς όλοι σταρ είναι σ΄ αυτή τη χώρα και όλοι γύρω γύρω σε τέσσερα κανάλια κάνουν, δυο πλατείες και ένα νησί: τη Μύκονο!

Όχι άλλο ταλέντο, φτάνει!

Θα μπορούσαμε λοιπόν, αν δεν είχαν προηγηθεί όλαααααααααααα τα προηγούμενα, να αγαπήσουμε το τίμιο, φετινό, αλά ΣΚΑΪ, The Voice. Αν δεν ήμασταν τόσο ψυλλιασμένοι. Τόσο σίγουροι πως από τόσα ταλέντα, όλα αυτά τα χρόνια, ελάχιστοι έκαναν καριέρα και όλοι οι άλλοι χάθηκαν στο καταφώτιστο στερέωμα σαν σβηστοί αστέρες που τρεμοπαίζουν στο μεσοδιάστημα, από άλλους νεκρούς πια, γαλαξίες.

Πολλές φορές, το θέαμα χαρακτήρισε και στιγμάτισε ακόμη και σωστούς επαγγελματίες που ήταν στον ρόλο της αυθεντίας και χάθηκαν και αυτοί και πάει. Κι αν θυμόμαστε τις επιτροπές, σήμερα, κάνεις μας δε θυμάται ποιος ήταν ο τελικός νικητής της πρώτης χρονιάς στο «Να η ευκαιρία», ποιος είναι ο Περικλής Στεργιανούδης ή τι δουλειά κάνει σήμερα ο νικητής Νότης του Fame Story.

Οι μόνοι, λοιπόν, που κερδίζουν απ΄ αυτά τα σόου, είναι τα κανάλια που τα φιλοξενούν σε πρόσκαιρη τηλεθέαση, ποντάροντας στο μεράκι, το ταλέντο ή το ψώνιο όσων συμμετέχουν. Κοινωνία θεάματος και όχι άρτου, που -φευ- δεν αγαπά τις τέχνες. Ύστερα απ την ανεκτή λόγω ΑΝΤ1 και τη δημοφιλία των κριτών, ανεκτό στάθηκε πέρυσί το Rising Starр ενώ πολύ κάτω απ τις προσδοκίες ήταν το Xfactor μιας και το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς και τα talent show μας κατέκλυσαν σε σημείο υπερκορεσμού και μόνο ταλέντα δεν ανέδειξε. Ψυλλιασμένο το κοινό, τώρα ξέρει πως το τηλεοπτικό προϊόν κάνει καλό στο εκάστοτε κανάλι που το φιλοξενεί και στην επιτροπή και τους παρουσιαστές του, αποκλειστικά, θα δούμε πως το The Voice αναθέρμανε το ενδιαφέρον για το είδος των μουσικών ταλέντων, που έμοιαζαν να έχουν κουράσει το κοινό. «The Voice», λοιπόν, φέτος στον ΣΚΑΪ, χωρίς το στοιχείο της έκπληξης μιας και η δομή και η λειτουργία του talent show μας είναι γνωστή και δοκιμασμένη, και η συγκεκριμένη συνταγή πολύ φορεμένη, φέτος σκίζει, τα είπαμε, σε τηλεθέαση.

Ίσως γιατί δεν υπάρχει κάτι άλλο να δεις, ή πιθανόν γιατί δεν αντέχονται τα ριάλιτι επιβίωσης. Μπορεί όμως καμία φορά -σπανίως δηλαδή!- οι άνθρωποι να κάνουν τη διαφορά…

Μαραβέγιας, Μουζουράκης και Ρουβάς: Τελικα κάνουν τη διαφορά!

Και ενώ η Παπαρίζου και ο Ρουβάς έχουν περάσει απ όλους τους ρόλους σε αντίστοιχα προγράμματα εδώ και στο εξωτερικό, ως μέλη επιτροπής, διαγωνιζόμενοι, παρουσιαστές, καλεσμένοι σταρ κλπ. τα δύο νεότερα μέλη της επιτροπής και εντελώς καινούργια στο είδος της τηλεόρασης, οι κύριοι Μαραβέγιας και Μουζουράκης τελικά έδωσαν κοινό στο συγκεκριμένο μουσικό πρόγραμμα.

Όταν περισσοί ξεκίνησαν ως κριτές στο σόου, ήταν αμήχανοι, σφιγμένοι και υπερβολικοί στην επίδειξη του πνεύματος τους, της μεταξύ τους σχέσης και της αμηχανίας του τι δουλειά είχαν οι συγκεκριμένοι εκεί, σαν την αλεπού στο παζάρι. Ήταν τόσες δε, οι υστερικές υπογραμμίσεις του ανατρεπτικού τους, ύφους που γίνονταν κουραστικοί. Όμως φέτος, το βρήκαν! Κανονικοί άνθρωποι, μουσικοί, καλλιεργημένοι, κοροϊδεύουν και λίγο την παρουσία τους και την παντογνωσία τους, κάνουν το μη προβλεπόμενο και γίνονται ευχάριστοι και ξεχωριστοί από τους όμοιους σε σοβαροφάνεια και κύρος άλλων επιτροπών. Υπηρετώντας και ένα άλλο είδος τραγουδιού απ αυτό της επικρατείας της τηλεόρασης, του λαικόποπ με κοιλιακούς ή μίνι, ανάλογα το φύλο, είναι συμπαθείς και μπορεί να ακούσεις και κάτι ασυνήθιστο τόσο σε επιλογές τραγουδιών, όσο και σε σχόλια.

Βέβαια, κακά τα ψέματα, ανατροπή, αβανγκαρντίες, τίποτα εναλλακτικό τραγούδι και υποδόρια αποδόμηση ρόλων, δεν περιμένουμε να βρούμε εδώ, μιας και κάτι τέτοιο δε ταιριάζει με την ιδία την φύση των τάλεντ σόου. Ως και ο Σάκης Ρουβάς, φέτος, ως κριτής είναι πολύ πιο συμπαθής, αφήνοντας και χιούμορ να φανεί και αυτοσαρκασμός, σα να απαλλάχτηκε -λιγάκι μη το κάνουμε και θέμα- απ την πόζα του sex symbol που θέλει να αποδείξει σοβαρότητα. Με το παρελθόν του, πως τα κάνει όλα και συμφέρει μοιάζει ξαφνικά πιο χαλαρός και συμφιλιωμένος με αυτό που πραγματικά είναι. Ο δε αυτοσαρκασμός του, φαίνεται συχνά απ το ευχάριστο παιχνίδι κόντρας του με τον Μουζουράκη, που τον έκανε προφανώς περισσότερο κοντινό στο νεανικό κοινό της εποχής, που δεν θέλει με ουρλιαχτά κομματάκια απ το πουκάμισο του και μπούκλες απ τα μαλλιά του.

Με τους κυρίους της επιτροπής να τα καταφέρνουν τόσα καλά, μπορεί η τόσο ταλαντούχος στη σκηνή, κυρία Έλενα Παπαρίζου, να μην φαίνεται τόσο κραυγαλέα, όπως περισσοί, στην προσπάθεια της να φανεί sex symbol και σταρ σε εποχές αντιστάρ και αλλαγής συμβόλων ακόμα και στο sex! Κάπου – κάπου μάλιστα, αγνοώντας τα ρούχα σαν εσώρουχα, τα δυνατά γέλια και απεγνωσμένα σχόλια που ακούγονται μόνο για να υπάρξει πλάνο, κατορθώνει να θυμίσει εκείνο το κορίτσι, που κάποτε ερωτεύθηκε όλη η Ελλάδα, γιατί την αθωότητα, την λεβεντιά, την δροσιά και την αυθεντικότητα του.

Ο καταπληκτικός κύριος Καπουτσίδης

Ο Γιώργος Καπουτζίδης είναι τόσο έξυπνος, απλός, με ένα χιούμορ μοναδικό και πάνω απ όλα με βαθύτατη ανθρωπιά, ευγένεια και διακρινόμενη ευαισθησία. Μιλά με τις οικογένειες των υποψηφίων και στήνει μικρές παραστάσεις με αρχή – μέση – τέλος, ενώ αγαπά τους ανθρώπους και νοιάζεται για αυτούς, όχι βαριεστημένα, διεκπεραιώνοντας την επαφή με τους «απλούς ανθρώπους» όπως συνηθίζεται να λέγεται και όχι με τις «διασημότητες». Είναι διαβασμένος, αυτοσχεδιάζει, μιμείται, κάνει μικρά ρολακια, πειράζει τους συνάδελφους του στην επιτροπή χωρίς να γίνεται προσβλητικός ή κόλακας, έχοντας ικανότητα να κάνει αυτή τη δουλειά να μοιάζει εύκολη ενώ δεν είναι και ναι, είναι ο σωστός, χαρισματικός, ευχάριστος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.

Είναι ευτύχημα να έχουν έναν ταλέντο τόσο ιδιαίτερο σ αυτό show που φέτος, για δεύτερη χρονιά στον ΣΚΑΪ και για πολλοστή στον αέρα του prime time, να γίνεται πιο ενδιαφέρον και πιο επιτυχημένο από ποτέ. Και ένα ευτύχημα για τον χώρο, είναι πως για τον κύριο Καπουτσίδη μοιάζει να μην ισχύει εκείνο το αρχαίο «η έπαρση είναι εμπόδιο της προκοπής», γιατι και έπαρση δεν έχει και προκοπή του περισσεύει…