Δήμητρα Δασκαλάκη: Δίνονται σήμερα ίσες ευκαιρίες; Η απάντηση είναι «όχι»

«Η ισότητα των φύλων δεν είναι ένα θέμα γυναικείο. Είναι ένα ζήτημα πανανθρώπινο, κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό που αφορά σε όλες τις κοινωνίες σε ολόκληρο τον πλανήτη», λέει η Δήμητρα Δασκαλάκη, Γενική Διευθύντρια Οργανωσιακής Ανάπτυξης & Επικοινωνίας της METRO ΑΕΒΕ.

Και όπως δηλώνει στο mononews.gr,  δεν δίνονται σήμερα ίσες ευκαιρίες σε γυναίκες και άνδρες και  έχουμε πολύ δρόμο ακόμη για να το πετύχουμε. Κι αυτό, όπως εξηγεί,  οφείλεται κυρίως στο γεγονός ακόμη και σήμερα τα μικρά παιδιά – σε πολλές κοινωνίες σε όλο τον κόσμο – γεννιούνται και μεγαλώνουν μαθαίνοντας να συμπεριφέρονται «ως κορίτσια» και «ως αγόρια» μέσα από συγκεκριμένες κοινωνικές επιρροές και πρότυπα.

«Αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν και μεταφέρουν τις συγκεκριμένες αντιλήψεις στην προσωπική, την κοινωνική και φυσικά την επαγγελματική τους ζωή. Απόψεις, συμπεριφορές, προτιμήσεις, ηθικά όρια, επιλογές τρόπου ζωής, όλα αποτυπώνονται στην κοινωνία και αυτό θέλει πραγματικά ΠΟΛΛΗ δουλειά και ΠΟΛΥ κόπο για να αλλάξει!», σημειώνει χαρακτηριστικά.

Η Δήμητρα Δασκαλάκη από το 2016 ανήκει στην ομάδα της METRO ΑΕΒΕ με τομείς ευθύνης το Corporate Affairs, το Government Affairs, το Crisis Management, τα Media Relations και την Εταιρική Υπευθυνότητα της εταιρείας. Τον Ιούνιο του 2020 ανέλαβε τη Γενική Διεύθυνση Οργανωσιακής Ανάπτυξης & Επικοινωνίας, βάζοντας κάτω από κοινή δομή το HR και το Corporate Affairs.

Όπως τονίζει, ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε έχει σχέση με τον τρόπο που μεγαλώνουμε και  σημειώνει πως “ναι, υπάρχουν στερεότυπα και όταν έχεις μεγαλώσει έτσι, είναι δύσκολο να λειτουργήσεις διαφορετικά, συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να έχει αποδεχθεί τους ρόλους που η κοινωνία σου έχει αποδώσει σε βάθος χρόνου”.

Για τη Δήμητρα Δασκαλάκη, “η εκπαίδευση είναι ο δρόμος! Η πρόσβαση στη γνώση, στις δεξιότητες, στην κουλτούρα, στον πολιτισμό και στις ικανότητες που με τη σειρά τους ενισχύουν τα κορίτσια και τις νέες γυναίκες δίνοντάς τους την δυνατότητα να έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας, στην πολιτική και να αυξήσουν τη συμμετοχή τους σε ηγετικές θέσεις στην κοινωνία. Αν έχουμε περισσότερες γυναίκες στα κέντρα αποφάσεων, τότε έχουμε ελπίδες για περισσότερες δίκαιες και χωρίς αποκλεισμούς αποφάσεις!”

Υπάρχει ισότητα μεταξύ των φύλων; Δίνονται ίσες ευκαιρίες και η κοινωνία αντιμετωπίζει το ίδιο γυναίκες και άντρες; Αν όχι, πού οφείλεται αυτό;

Δεν ξέρω πραγματικά ποιος είναι ο ορισμός για την ισότητα μεταξύ των φύλων.

Είναι να έχουν ίσες ευκαιρίες;

Είναι να έχουν ισότιμη και ισοσταθμισμένη συμμετοχή στην επαγγελματική, κοινωνική και ιδιωτική ζωή;

Είναι να έχουν τις ίδιες ελευθερίες;

Αναμφισβήτητα υπάρχουν βιολογικές διαφορές και ναι οι γυναίκες είναι αυτές που φέρνουν στο κόσμο τα παιδιά. Θα ήταν λάθος να πούμε ότι οι γυναίκες θα πρέπει να προσπαθούν να γίνουν άντρες και το αντίστροφο στις ανάγκες, στις συμπεριφορές, στις δεξιότητες, καθώς από τη γέννηση, οι άνθρωποι έχουν ορισμένα φυσικά χαρακτηριστικά που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το φύλο. Όμως δεν εννοούμε έτσι την έννοια της ισότητας.

Για μένα η ισότητα μεταφράζεται σε πρόσβαση σε δικαιώματα, πόρους, ευκαιρίες και προστασία. Να μπορούν να αξιοποιούν τις δυνάμεις και τις ικανότητές τους χωρίς κάποιος να έχει προβάδισμα και προνομιακή διαχείριση ή το αντίθετο. Να μοιράζονται εξίσου αγαθά, υποχρεώσεις και δικαιώματα σε όλους τους τομείς: στην εργασία, στην πολιτική, στην ηγεσία, στον ελεύθερο χρόνο, στην φροντίδα, στην οικογένεια και στην προσωπική ζωή. Η ισότητα των φύλων δεν είναι ένα θέμα γυναικείο. Είναι ένα ζήτημα πανανθρώπινο, κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό που αφορά σε όλες τις κοινωνίες σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Δίνονται σήμερα ίσες ευκαιρίες; Η απάντηση είναι όχι.

Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη για να το πετύχουμε. Κι αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ακόμη και σήμερα τα μικρά παιδιά – σε πολλές κοινωνίες σε όλο τον κόσμο – γεννιούνται και μεγαλώνουν μαθαίνοντας να συμπεριφέρονται «ως κορίτσια» και «ως αγόρια» μέσα από συγκεκριμένες κοινωνικές επιρροές και πρότυπα. Αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν και μεταφέρουν τις συγκεκριμένες αντιλήψεις στην προσωπική, την κοινωνική και φυσικά την επαγγελματική τους ζωή. Απόψεις, συμπεριφορές, προτιμήσεις, ηθικά όρια, επιλογές τρόπου ζωής, όλα αποτυπώνονται στην κοινωνία και αυτό θέλει πραγματικά ΠΟΛΛΗ δουλειά και ΠΟΛΥ κόπο για να αλλάξει!

Υπάρχουν προκαταλήψεις και στερεότυπα που λειτουργούν εσωτερικά, συνειδητά ή ασυνείδητα, δημιουργώντας ένα στενό πλαίσιο που αναγκάζει τις γυναίκες να παίζουν με… άλλους κανόνες;

Ζούμε σε μία χώρα και ανήκουμε σε μία γενιά που αγωνίζεται να αποτινάξει τα στερεότυπα που ορίζουν τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, στην οικογένεια και στη δουλειά και τη θέλουν να είναι τελείως διαφορετική από αυτή των ανδρών. Στην ελληνική περιφέρεια άλλωστε ακόμη ισχύουν όλες οι παλιές αντιλήψεις που θέλουν «τη γυναίκα στο σπίτι και τον άνδρα στη δουλειά και το καφενείο»!

Μεγάλωσα με δύο μεγαλύτερα αδέλφια αγόρια, αλλά είχα λιγότερες ελευθερίες από αυτά και έκανα περισσότερες δουλειές στο σπίτι.

Και όταν παντρεύτηκα κι έκανα οικογένεια, αλλά συνέχισα να εργάζομαι πολύ, είχα βαρεθεί να ακούω ότι «η θέση μου είναι στο σπίτι μου και στα παιδιά μου» και μήπως να ντύνομαι και λίγο πιο «σοβαρά» παντρεμένη γυναίκα; (όπου το πιο «σοβαρά» ήταν να μη φοράω τζιν, ξεβαμμένο παντελόνι)!!

Ναι, υπάρχουν στερεότυπα και όταν έχεις μεγαλώσει έτσι, είναι δύσκολο να λειτουργήσεις διαφορετικά, συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να έχει αποδεχθεί τους ρόλους που η κοινωνία σου έχει αποδώσει σε βάθος χρόνου.

Κι όταν συμβαίνει, φέρεσαι αλλιώς, διεκδικείς «αλλιώς» και αποδέχεσαι ευκολότερα την ήττα σου στο δρόμο για την ελευθερία, την ευτυχία, την επιτυχία, αλλά και την επαγγελματική ανέλιξη!

Ευτυχώς,  όλα αυτά αλλάζουν και τα δικά μας παιδιά έχουν μεγαλώσει αλλιώς.

Κι εδώ θα ήθελα να σταθώ για να τονίσω ότι εμείς οι γυναίκες που μεγαλώνουμε σήμερα παιδιά και τα παραδίνουμε στην κοινωνία, οφείλουμε να τα μεγαλώνουμε χωρίς τα στερεότυπα του παρελθόντος, αλλά με μοναδική πυξίδα και σημείο αναφοράς το σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη, το ήθος, τη δικαιοσύνη, την αξιοκρατία και την αγάπη για τους άλλους.

Μήπως η ανισότητα γεννιέται μαζί με τις γυναίκες και μεγαλώνει από τον τρόπο που μαθαίνουν να σκέφτονται, εγκλωβίζοντάς τες στο δεύτερο ρόλο;

Εννοείται ναι!

Για αυτό και κάθε μικρό ή μεγάλο βήμα προς την ισότητα και την ελευθερία γινόταν σταθμός στην παγκόσμια ιστορία! Οι γυναίκες που ψήφισαν, οι γυναίκες πολιτικοί, οι γυναίκες που διεκδίκησαν διευθυντικές θέσεις!

Ας μην πάμε πολύ μακριά. Ας ανατρέξουμε στις ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου κι ας παρατηρήσουμε τη θέση της γυναίκες σε αυτές. Της γυναίκας μάνας, της γυναίκας συζύγου, της παράνομης φιλενάδας, της όμορφης γυναίκας – δόλωμα, της αδελφής που έπρεπε να παντρευτεί…

Έτσι μεγάλωσαν οι δικές μας μανάδες κι έτσι μας μεγάλωσαν κι εμάς.

Ευτυχώς, κάπου εδώ αυτή η «αλυσίδα εγκλωβισμού» σταματάει και οι κρίκοι σπάνε. Οι φυλετικοί ρόλοι αμβλύνονται και η γυναίκα διεκδικεί πλέον δικαιώματα στην εκπαίδευση, στην ιατρική περίθαλψη, στην αγορά εργασίας, στην ηγεσία!!

Η εκπαίδευση είναι ο δρόμος! Η πρόσβαση στη γνώση, στις δεξιότητες, στην κουλτούρα, στον πολιτισμό και στις ικανότητες που με τη σειρά τους ενισχύουν τα κορίτσια και τις νέες γυναίκες δίνοντάς τους την δυνατότητα να έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας, στην πολιτική και να αυξήσουν τη συμμετοχή τους σε ηγετικές θέσεις στην κοινωνία. Αν έχουμε περισσότερες γυναίκες στα κέντρα αποφάσεων, τότε έχουμε ελπίδες για περισσότερες δίκαιες και χωρίς αποκλεισμούς αποφάσεις!

Ο χώρος των επιχειρήσεων δίνει ίδιες ευκαιρίες ανέλιξης σε άντρες και γυναίκες;

Ναι, τα τελευταία χρόνια το ποσοστό διείσδυσης της γυναικείας εκπροσώπησης στις επιχειρήσεις στη χώρα μας, αυξάνεται σταδιακά και βλέπουμε περισσότερες γυναίκες σε θέσεις ευθύνης & εξουσίας. Ωστόσο, ο ρυθμός αύξησης των γυναικών σε υψηλόβαθμες θέσεις των επιχειρήσεων παραμένει χαμηλός, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Η ισότητα των φύλων σε έναν ιδανικό κόσμο θα ήταν δεδομένη, αλλά στην πραγματικότητα αυτό δε συμβαίνει, καθώς οι άνδρες συνηθίζουν να επιλέγουν άνδρες, αλλά και οι γυναίκες δε διεκδικούν με το ίδιο σθένος την ανέλιξή τους.

Στην εταιρεία μας, σε έναν πληθυσμό 11.300 εργαζομένων, πάνω από 7.000 είναι γυναίκες και από αυτές ένας σημαντικός αριθμός είναι στελέχη στα καταστήματα και στα κεντρικά γραφεία και κάποιες λιγότερες αποτελούν μέλη της Διοικητικής Ομάδας. Είμαστε αρκετές, αλλά μπορούμε να είμαστε πολύ περισσότερες και δουλεύουμε καθημερινά προς αυτήν την κατεύθυνση.

Στη METRO, γυναίκες και άνδρες έχουν ακριβώς τις ίδιες πιθανότητες ανέλιξης στην ιεραρχία και απολύτως ισότιμη και δίκαιη πρόσβαση στις παροχές και τις αποδοχές τους. Μοναδικό κριτήριο για τα παραπάνω αποτελεί η δέσμευση στην εταιρεία, η προσήλωση στις αξίες της, τα αντικειμενικά προσόντα και η καθημερινή ανταπόκριση στο ρόλο του καθενός.

Σε μία τόσο δύσκολη εθνική, αλλά και παγκόσμια συγκυρία, η Ηγεσία βρίσκεται στο επίκεντρο και η μεγαλύτερη πρόκληση με την οποία βρίσκονται αντιμέτωπες οι επιχειρήσεις είναι οι άνθρωποί τους. Οι γυναίκες σε ανώτατες διοικητικές θέσεις αποτελούν τον καταλύτη ευημερίας μίας επιχείρησης και λειτουργούν προσθετικά σε ένα υγιές διοικητικό μοντέλο μέσα στο οποίο κανείς δεν είναι τέλειος, αλλά όλοι συνεισφέρουν προσφέροντας το καλύτερο που μπορούν στο δρόμο για την επιτυχία και την επίτευξη των κοινών στόχων τους!

Who is who

Η Δήμητρα Δασκαλάκη σπούδασε Ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μετρά σχεδόν 30 χρόνια εμπειρίας στον χώρο της Επικοινωνίας σε κάθε της υπόσταση και διάσταση, έχοντας περάσει από σημαντικές θέσεις ευθύνης σε μεγάλες εταιρείες ελληνικές και πολυεθνικές.

Από το 2016, ανήκει στην ομάδα της METRO ΑΕΒΕ με τομείς ευθύνης το Corporate Affairs, το Government Affairs, το Crisis Management, τα Media Relations και την Εταιρική Υπευθυνότητα της εταιρείας.

Τον Ιούνιο του 2020 ανέλαβε τη Γενική Διεύθυνση Οργανωσιακής Ανάπτυξης & Επικοινωνίας, βάζοντας κάτω από κοινή δομή το HR και το Corporate Affairs.

Το στοίχημα ήταν να αναδείξει ακόμη περισσότερο την ανθρωποκεντρική φιλοσοφία της εταιρείας – μέσα από τον σεβασμό, την αξιοκρατία και τη διαφάνεια – και να επικεντρωθεί στην ανάπτυξη και εξέλιξη των εργαζομένων σε όλη την Ελλάδας.

Σήμερα η METRO AEBE απασχολεί 11.300 εργαζόμενους και αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους εργοδότες της χώρας μας.

Ανακαλύψτε το αφιέρωμα «Μάχη με τα στερεότυπα»