Μπορούν γονείς και παιδιά να είναι φίλοι;

Πολλοί γονείς λένε «εγώ είμαι φίλος με το παιδί μου». Καταρχήν να ορίσουμε τι είδος σχέση έχει το παιδί σου με έναν φίλο.

Με έναν παιδικό φίλο εκφράζεται πολύ διαφορετικά πολλές φορές χωρίς όρια και φραγμούς, επίσης μια παιδική φιλία δεν χαρακτηρίζεται από την σταθερότητα.

Όπως εξηγεί ο ψυχολόγος, Ευάγγελος Ορφανίδης, ένα παιδί πολύ εύκολα θα παρατήσει ένα το άλλο για να «πειραματιστεί» με άλλα παιδιά με διαφορετικές προσωπικότητες. Οι φίλοι, ειδικά σε μικρότερες ηλικίες, δεν καθοδηγούν, δεν προστατεύουν, ούτε βάζουν όρια και περιορισμούς ο ένας στον άλλο. Και αναρωτιέμαι… αυτού του είδους τη σχέση θέλουμε να έχουμε με το παιδί μας;

Μήπως είναι δική σου ανάγκη;

Μήπως αυτή η στάση του «φίλου» είναι η ανάγκη σου να είσαι κοντά με το παιδί; η ανάγκη σου το παιδί να σε εμπιστεύεται και να μοιράζεται «τα πάντα» μαζί σου;

Είναι η ανάγκη σου να έχεις έλεγχο στη ζωή του παιδιού; Είναι η ανάγκη του να αποφεύγεις τις συγκρούσεις και να είσαι αρεστός; η ανάγκη να έχεις ο ίδιος ένα φίλο-αποκούμπι; Ή μήπως είναι η ανάγκη σου να ξεχνάς τις εντάσεις με το σύντροφο/ σύζυγο ή να καλύπτεις τα συναισθηματικά σου κενά;

Η σχέση με το παιδί σου δεν είναι ισότιμη, αφού πολλές φορές ως γονιός είναι απαραίτητο να ασκήσεις έλεγχο και να πάρεις αποφάσεις εκ μέρους του παιδιού. Τα παιδιά χρειάζονται σαφή όρια, κανόνες και ένα σταθερό περιβάλλον, όπου οι ρόλοι και οι ευθύνες είναι ξεκάθαροι.

Διαβάστε περισσότερα στο healthstories.gr