Τι φταίει για την κρίση στην παγκόσμια ναυτιλία;

Η παγκόσμια ναυτιλία περνάει αναμφισβήτητα τα τελευταία χρόνια μια από τις χειρότερες κρίσεις όλων των εποχών. Η ναυλαγορά σε όλους τους τύπους πλοίων καθημερινά δοκιμάζεται από μεγάλες διακυμάνσεις με αποτέλεσμα οι πλοιοκτήτες να βλέπουν τα κέρδη τους να εξανεμίζονται ενώ αντίθετα τα λειτουργικά κόστη συνεχώς να αυξάνονται.

Ποιος φταίει για την εξέλιξη αυτή;

Κάποιοι τολμούν να ισχυριστούν ότι οι ίδιοι άνθρωποι που κινούν τα νήματα στην βιομηχανία αυτή έχουν το μεγαλύτερο κομμάτι στην πίτα της ευθύνης. 

Ίσως σε ένα βαθμό και να έχουν δίκιο.

Άλλωστε θεωρητικά είναι δεδομένο ότι κάθε επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στον κλάδο αυτό γνωρίζει σε μέσες άκρες πως λειτουργεί η αγορά. Άρα ξέρει ότι ο παραμικρός λανθασμένος υπολογισμός μπορεί να αποβεί μοιραίος ειδικά όταν πρόκειται για υπέρμετρο αριθμό νεότευκτων πλοίων σε μια εποχή όπου η αγορά χρειάζεται αποσυμπίεση από την υπερπροσφορά σε τονάζ.

Κι όμως. Η σημερινή εικόνα αφήνει να εννοηθεί ότι μάλλον κάποιοι υπολόγισαν λάθος και παρασύρθηκαν από την ευφορία της εποχής των υψηλών δεικτών.

Το αποτέλεσμα; Θλιβερό!

Νεότευκτα πλοία των τότε υπέρ φιλόδοξων εφοπλιστών να συνεχίζουν να κατακλύζουν την ήδη υπερφορτωμένη αγορά ενώ την ίδια ώρα άλλα 10ετίας να πηγαίνουν για scrap. Κάποια μικρότερης χωρητικότητας παράκτιων αγορών να έχουν ήδη παροπλιστεί, ναυπηγεία στην Ασία να κλείνουν, ενώ εταιρίες κολοσσοί και εφοπλιστές με διεθνή υπόσταση είτε να καταγράφουν τεράστιες απώλειες είτε να χρεοκοπούν με χιλιάδες εργαζόμενους να ζουν τον εφιάλτη της ανεργίας.

Δεν μπορεί λοιπόν παρά να αναρωτηθεί κανείς πως έγινε και ένας από τους πλέον νευραλγικούς κλάδους της παγκόσμιας οικονομίας έφτασε σε αυτή την κατάσταση. Για να απαντήσει κανείς στο ερώτημα αυτό μάλλον θα πρέπει να καταλάβει τη φιλοσοφία του κλάδου.

Η ναυτιλία πρωταγωνίστησε στην έκρηξη της παγκόσμιας ανάπτυξης του εμπορίου τις τελευταίες δεκαετίες μεταφέροντας εκατομμύρια χιλιάδες τόνους φορτίων και προσφέροντας έτσι το μερίδιο που της αναλογούσε στον περιορισμό της φτώχειας ανά τον κόσμο, ενώ συγχρόνως εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις εμπορικές προοπτικές που της προσφέρθηκαν.

Οι εποχές όμως άλλαξαν.

Την ώρα που ο στόλος συνέχισε να αυξάνεται και να εκσυγχρονίζεται, η ανάπτυξη άρχισε να επιβραδύνεται και η ζήτηση για θαλάσσιες μεταφορές να συρρικνώνεται. Βέβαια, τα πρώτα δυσοίωνα σημάδια είχαν ήδη φανεί κατά την οικονομική κρίση του 2008 και οι πληγές δείχνουν να μην έχουν ακόμη επουλωθεί.

Οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης σε συνδυασμό με τις χαμηλές μισθολογικές αποδοχές σε πολλές αναπτυγμένες χώρες του κόσμου, έχουν ήδη αποτελέσει το επίκεντρο σκεπτικισμού σχετικά με τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης που με τόση θέρμη η εμπορική ναυτιλία υπηρέτησε.

Οικονομικά ισχυρές χώρες όπως οι ΗΠΑ, έχουν ήδη εντάξει στην προεκλογική τους ατζέντα καινούργιους κανονισμούς και φραγμούς για την προστασία των εγχώριων προϊόντων και του εμπορίου τους.

Η οικονομία της Κίνας που ανθούσε για τρεις δεκαετίες με ρυθμούς πάνω από 10%, μετά το 2011 επιβράδυνε στο 5-6%.

Το επικείμενο Brexit στην Μεγάλη Βρετανία και η τραπεζική κρίση της Ευρωζώνης μετά το 2010, είναι λίγα από τα εμφανή σημάδια των τάσεων της από-παγκοσμιοποίησης που έφεραν την ναυτιλία αντιμέτωπη με μεγάλες προκλήσεις.

Δυστυχώς, αν δεν υπάρξει άμεσα κάποια ανατροπή στην πορεία της παγκόσμιας οικονομίας, φαίνεται σχεδόν απίθανο να δούμε ανάκαμψη του εμπορίου στο προσεχές μέλλον, οπότε πιθανόν και ο χώρος της ναυτιλίας να βρεθεί και πάλι μπροστά σε ακόμη πιο ισχυρά διλήμματα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Στ. Τοπούζογλου: Προσάραξε σε αβαθή στη Σιγκαπούρη πλοίο της Prime Tanker Management

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Δ. Διαμαντίδης: Τέλος στη δικαστική διαμάχη της Delta με την Taleveras. Όλη η υπόθεση

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Μεγάλος διαγωνισμός του mononews. Δίνουμε 5 δωροεπιταγές από τα Attica αξίας 1.000 ευρώ