Θεωρίες αγρίων, ταξικοί εχθροί κι ένας διαγωνισμός που θα προκαλέσει αίσθηση

Θεωρίες αγρίων

αγέλη η [αγελών]: 1. πλήθος ζώων του ίδιου είδους, που ζουν και μετακινούνται μαζί (όπως λύκοι). 2. (μτφ. –μειωτ. )κάθε ανοργάνωτο, άβουλο και ισοπεδωτικά απρόσωπο πλήθος ανθρώπων: όπως οπαδών, ψηφοφόρων. Συνώνυμα: μπουλούκι, μάζα. (Γ. Μπαμπινιώτη Λεξικό Νέας Ελληνικής Γλώσσας)

Μέσα είμαστε! Το θέλουμε δεν το θέλουμε. Εξ ου και αναπτύσσονται οι διάφορες θεωρίες, αρχής γενομένης από την περίφημη θεωρία της «ανοσίας της αγέλης» για την αντιμετώπιση επιδημιών, που υιοθέτησε, πρωτοπορώντας αυτός, από όλον τον άλλο κόσμο, ο Μπόρις Τζόνσον. Για ένα σχετικά μικρό, χρονικό διάστημα βέβαια, πλην όμως απολύτως καθοριστικό και κρίσιμο για την εξέλιξη της επιδημίας του κορωνοϊού στη χώρα του, βάζοντάς την σε μεγάλα δεινά. Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ο Ντόναλντ Τραμπ, που δεν αποδέχθηκε ποτέ τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, για την οποία ούτως ή άλλως  …δεν θα μπορούσε ποτέ να ευθύνονται οι Αμερικανοί (!), επιμένει να αποκαλεί τον Covid-19 «κινεζικό ιό», πιστός στη δική του θεωρία, ότι πάντα και για όλα οι άλλοι φταίνε. Και αναλόγως πράττει. Επικίνδυνοι χειρισμοί, στρατηγικές εγκληματικές, που πηγάζουν από τέτοιες ή άλλες απόψεις, εντελώς αμφισβητούμενου αποτελέσματος, όπως για παράδειγμα αυτή του μη εμβολιασμού για ασθένειες, που είχαν εξαφανισθεί και επανέκαμψαν επιθετικά (ιλαρά) αποτελούν απειλή για όλους. Και όχι μόνον για τη χώρα του κ. Τζόνσον ή του κ. Τραμπ. Ένα χωριό είμαστε όλοι κι αυτό αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά, ξεκάθαρα τώρα. Αλλά κι εμείς έχουμε δεινοπαθήσει από θεωρίες, αν και άλλου τύπου, γιατί δεν μπορώ να μη θυμηθώ _πώς άλλωστε_ την «θεωρία των παιγνίων» προσαρμοσμένη στα μέτρα του κ. Βαρουφάκη, που παρ΄ ολίγον να μας οδηγήσει στην ολοκληρωτική καταστροφή. Εν τέλει όμως μπορεί και να είμαστε εξασκημένοι! Αν αντέξαμε αυτό, γιατί όχι και τον κορωνοϊό!

Ταξικές αμετροέπειες

Κόρη φίλης, μία εξαιρετική επιστήμων με θαυμάσιες σπουδές, που της επέτρεψαν να έχει προσληφθεί σε ένα από τα καλύτερα εκπαιδευτήρια της χώρας ήταν ένα από τα πρώτα άτομα στην Ελλάδα, που μπήκε σε καραντίνα. Όχι μόνη της αλλά με όλη την ομάδα μαθητών και γονέων του εκπαιδευτηρίου, που είχαν ταξιδέψει στη Βρετανία τον Φεβρουάριο. Μία εργαζόμενη γυναίκα όπως πολλές άλλες στην Ελλάδα, που αγωνιούσε αυτή και η οικογένειά της για την πιθανότητα έκθεσής της στην νόσο. Η οποία νόσος άλλωστε και όπως έχει αποδειχθεί, δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε πλούσιους ή φτωχούς, διάσημους ή άγνωστους. «Αυτό, που τα πρώτα κρούσματα κορωνοϊού αφορούν στο Κολέγιο Αθηνών, ιδιωτική τράπεζα και Σκάι, είναι ασφαλώς τυχαίο», είχε προλάβει όμως να σχολιάσει δηκτικά και με κακό χιούμορ ο κ. Δημήτρης Παπαδημούλης, τον οποίο ο ελληνικός λαός έχει στείλει στην Ευρωβουλή για να εκπροσωπεί τη χώρα. Το θυμήθηκα βλέποντάς τον προχθές να κάνει τα ψώνια του σε ένα σούπερ μάρκετ, όπως όλοι μας (αν και εγώ με ένα καρότσι, αυτός με τρία, διότι βουλευτής είναι, πώς να το κάνουμε, θέλει το κατιτίς του παραπάνω…). Αναθεωρεί άραγε; Δεν το ξέρω και δεν με ενδιαφέρει. Η σπουδή του να εκφράσει ταξική άποψη, ακόμη και διαστρέφοντας την πραγματικότητα είναι αυτή, που με αγριεύει. Καλά που γλυτώσαμε…

Ομιλείτε ελληνικά;

Έλληνας ή ξένος; Σε κάθε διαγωνισμό που αφορά την κάλυψη μιας θέσης μπορεί να τίθεται το δίλημμα, αν και ο νόμος προβλέπει αυστηρά την προκήρυξή τους διεθνώς, ωστόσο προκειμένου για τον πολιτισμό η συζήτηση είναι ακόμη μεγαλύτερη. Και συγκεκριμένη: Μπορεί ένας ξένος να γίνει διευθυντής του Μουσείου Ακρόπολης; Διότι η προκήρυξη του διαγωνισμού ήδη αναγγέλθηκε και παρά τις καθυστερήσεις, που μπορεί να υπάρξουν, λόγω  της πανδημίας και άλλων προτεραιοτήτων ίσως, σε κάποιους μήνες από τώρα το Μουσείο Ακρόπολης θα έχει διευθυντή. Και έτσι θα καλυφθεί το κενό, που υπήρχε στην διοίκησή του, παρ΄ότι βέβαια ο πρόεδρός του καθηγητής Δημήτρης Παντερμαλής, χάρις στις άοκνες προσπάθειες του οποίου δημιουργήθηκε και έφθασε αυτό το μουσείο στα καλύτερα του κόσμου διεθνώς, ουδέποτε και ούτε κατ΄ ελάχιστον άφησε να διαφανεί. Η άποψη όμως, ότι κανένας ξένος δεν γνωρίζει τον αρχαίο ελληνικό  πολιτισμό καλύτερα από έναν Έλληνα δεν μπορεί να ευσταθεί φυσικά. Πόσω μάλλον, όταν ξέρουμε πόσοι σημαντικοί επιστήμονες, αρχαιολόγοι κατά κύριο λόγο και με μουσειακή εμπειρία βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην κορυφή, στην Ευρώπη ιδίως. Και από την άλλη βέβαια, πόσο έχουν συμβάλλει τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Γερμανίας και της Βρετανίας ιδίως, εδώ και ένα αιώνα, με τις Κλασικές Σπουδές τους στην μελέτη και την έρευνα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού σε όλες τις εκφάνσεις του, διαδίδοντάς τον παγκοσμίως. Ένα εξαιρετικό ρόλο, που έπαιξαν ειδικά στην πρώτη εκατονταετία του νεότερου ελληνικού κράτους αλλά και αργότερα συνεισφέροντας στην ανάδειξη της ελληνικής αρχαιότητας ως πρότυπου προς μίμηση στις τέχνες και ως πηγή στοχασμού στη διανόηση. Παρ΄ όλα αυτά όμως, αντίστοιχα οι Έλληνες επιστήμονες καθόλου δεν υστερούν, το αντίθετο λάμπουν διεθνώς με τις μελέτες, τις έρευνες, τις ανακοινώσεις τους. Και επιπλέον …μιλούν ελληνικά! Άλλωστε η διοίκηση ενός μουσείου και δη αρχαιολογικού απαιτεί και άλλα προσόντα, που έχουν να κάνουν με θέματα οργάνωσης, προώθησης, προβολής κλπ. και όχι μόνον επιστημονικά. Και τέτοιοι επιστήμονες με ανάλογη πείρα και προσόντα υπάρχουν στην Ελλάδα!