Τα φωτορυθμικά της αντιπολίτευσης, η Ακρόπολη του Περικλή και το μέτρο που χάθηκε

Τι χρώμα ήθελε την Ακρόπολη ο Περικλής;

Πώς να ήταν η Ακρόπολη τη νύχτα στην αρχαιότητα; Να της ταίριαζε καλύτερα το χρυσαφί φως ή το λευκό; Να φωτιζόταν από μέσα προς τα έξω, από πάνω προς τα κάτω ή το αντίθετο; Και, εν τέλει, να την φώτιζε καλύτερα ο Περικλής, που ήταν δημοκρατικός ή ο Κίμωνας, που ήταν ηγέτης των αριστοκρατικών;

Τέτοια προβλήματα δεν υπήρχαν, φυσικά, άλλα είχαν να επιλύσουν οι άνθρωποι της εποχής, αλλά η διαιώνιση της αντιπαλότητας των πολιτικών παρατάξεων, ακόμη και για ζητήματα αισθητικής καλά κρατεί, μερικές χιλιάδες χρόνια μετά…

Διότι μπορεί να μην είμαστε πλέον αρχαίοι, να έχουμε κατακτήσει τεχνολογία, επιστημονική και διαστημική, αλλά όσον αφορά στην ικανότητα της συνεννόησης, δεν έχουμε αλλάξει καθόλου. Πάνω και κάτω από την Ακρόπολη, η αρχαία Αθήνα ήταν βυθισμένη στο σκοτάδι. Τρόμος έπιανε τους συμποσιαστές εξ αιτίας των ληστών, όταν έπρεπε να γυρίσουν αργά στο σπίτι τους μ΄ ένα φανό μόνο….

Άλλωστε, μπορεί στον ιερό βράχο να υψώνονταν περικαλλή μνημεία, όμως τα δρομάκια της πόλης ήταν στενά, η ρυμοτομία ανύπαρκτη και τα σπίτια των Αθηναίων μικρά και χωρίς πολυτέλειες. Τουλάχιστον στην Κλασική εποχή, όταν η επίδειξη πλούτου ήταν κατακριτέα κοινωνικά κι ένας άριστος λόγος να ξεφωνήσουν στην Αγορά τους φαντασμένους πολίτες ή και να τους εξοστρακίσουν.

Σήμερα, το πρόβλημα με το φωτισμό της Ακρόπολης είναι άλλο: Γιατί να τον κάνει η ΝΔ; Γιατί να μην συγκληθεί μια διακομματική; Γιατί να μην έχει υπάρξει ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών, στο τέλος τέλος; Υπερβάλλω φυσικά. Όπως και τα σχόλια όμως της αντιπολίτευσης, που δεν μπόρεσε να αντέξει τη δημοσιότητα που πήρε το πράγμα, λόγω και της εκδήλωσης, ούτε την θετική κριτική από τον κόσμο, Έλληνες και ξένους, και …ξέφυγε εντελώς.

Τα φωτορυθμικά της αντιπολίτευσης

Τι «εργαλειοποίηση της ιστορίας» και «ανορθογραφία του εθνικισμού» άρχισε να βλέπει η κυρία Σία Αναγνωστοπούλου, τι που, λόγω της πανδημίας, δεν επιτρέπεται να φωτίζουμε την Ακρόπολη, τι που ο κόσμος του πολιτισμού πάσχει -αυτό σωστό, αλλά ποια σχέση έχει με τον φωτισμό- ως και το μετρό Θεσσαλονίκης ανέμειξε κι ένα κτήριο στα Χανιά…

Ακόμη και το χρώμα, εξάλλου, την πείραξε, γιατί, λέει, τα μνημεία δεν ήταν λευκά. Ευχαριστούμε για την πληροφορία. Μόνο που ούτε κίτρινα ήταν, όπως ο προηγούμενος φωτισμός… Μήπως να τον κάναμε πολύχρωμο τον Παρθενώνα και να του βάζαμε και φωτορυθμικά;

Φυσικά, αν τον φωτισμό τον είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν εκπληκτικός, άριστος, τέλειος. Ε, λοιπόν, ας τον έκανε. Πέντε χρόνια ήταν κυβέρνηση, δε λέω, δύσκολα χρόνια, αλλά έναν χορηγό, αφού δεν υπήρχαν λεφτά, μπορούσε να τον βρει, αν ήθελε. Δεν το σκέφτηκαν όμως… (όπως και πολλά άλλα).

Ας έφτιαχναν και τον ανελκυστήρα της Ακρόπολης, που είχαμε γίνει διεθνώς ρεζίλι τα τελευταία χρόνια –απορώ λοιπόν, πώς τολμούν τώρα και το αναφέρουν- ας έφερναν και μια αξιόπιστη μελέτη για τα αρχαία του μετρό στη Θεσσαλονίκη, έτσι ώστε να έχει προχωρήσει το έργο, αντί να οργανώνουν κομματικές διαμαρτυρίες, να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και να αποσιωπούν την αλήθεια. Υποκρισίες.

Το μέτρο που χάθηκε

Από την άλλη, όμως, δεν είναι και όλα καλώς καμωμένα… Η χορηγία, θεσμός αρχαίος και ελληνικός, είναι μία πράξη σεβαστή και πολύτιμη σε κάθε εποχή, ειδικά στη δική μας. Και, όπως συνέβαινε στην αρχαιότητα, έτσι και σήμερα η πολιτεία οφείλει να τιμά τον χορηγό και να τον επαινεί δημόσια για την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο.

Αλλά μέχρις εκεί. Η υπέρβαση του μέτρου, είτε από τον χορηγό, είτε από τον χορηγούμενο, γεννά ερωτηματικά, προκαλεί απορίες και, εν τέλει, δημιουργεί προηγούμενο. Αλίμονο, αν για κάθε ευεργέτη θα πρέπει να γίνεται μία εκδήλωση σε παγκόσμια μετάδοση.

Ειδικά, μάλιστα, η Ακρόπολη δεν μπορεί να συνδέεται με κανέναν και ποτέ. Είναι υπεράνω όλων και έτσι πρέπει να μείνει. Της χρωστάμε, δεν μας χρωστάει. Αν θέλουμε, δηλαδή, να διαφυλάττουμε -όπως οφείλουμε- το κύρος του μνημείου. Δεν είναι καινούργια πράγματα αυτά, αρχαία είναι.

Και στην αρχαία Αθήνα, αν κάποιοι προβάλλονταν περισσότερο, επιδεικνύοντας με έπαρση τα πλούτη τους μέσω πολυτελών δωρεών, ως και νόμοι υπήρχαν για να τους συγκρατούν. Το αντίστοιχο ίσχυε και για τους κυβερνώντες, φυσικά.

Σε λίγες μέρες θα είναι έτοιμος και ο ανελκυστήρας της Ακρόπολης, που θα λύσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα πρόσβασης στον ιερό βράχο. Κι αυτός, χάρις σε ευγενική δωρεά. Ας μη δούμε όμως και πάλι τα ίδια. Αν και, στην συγκεκριμένη περίπτωση, πόση λάμψη μπορεί να προσδώσει ένα αναβατόριο….

Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση