Η ταχύτητα είναι η ουσία του πολέμου. Επωφεληθείτε από την έλλειψη ετοιμότητας του εχθρού. Κινηθείτε από απροσδόκητες διαδρομές και χτυπήστε τον στο σημείο που δεν έχει λάβει προφυλάξεις… Απλά πράγματα, δοκιμασμένα από αιώνες πριν, με επιτυχία στα πεδία των μαχών κάθε είδους και με ισχύ ρεαλιστική αλλά και θεωρητική, ακόμη και την σήμερον ημέραν…

Διότι μπορεί ο Σουν Τζου, μέγας ειδικός της στρατηγικής του πολέμου, από τον 5ο αιώνα π.Χ. να είχε στο μυαλό του αντίπαλους στρατούς που πολεμούσαν για την νίκη, λέγοντας τα πιο πάνω, αλλά μεγαλύτερος πόλεμος από αυτόν της πολιτικής υπάρχει; Φτούκα προ, λοιπόν, ήτοι με σβελτοσύνη και ετοιμότητα, άξια θαυμασμού έσπευσε κι ο Ευάγγελος Βενιζέλος να θέσει υποψηφιότητα σε μελλοντικώς -και πιθανώς- τεκταινόμενα στην πολιτική κονίστρα. Καθ΄ όσον, πρόλαβε τους αντιπάλους σου πριν σε προλάβουν αυτοί, κοινώς βάλε τώρα που γυρίζει και πριν κι ο γκρουπιέρης πει το «rien ne va plus».

1

Αρκεί να σου πέσει το νούμερο βέβαια… Διότι μέγας κίνδυνος ελλοχεύει, όταν ποντάρεις στον Τσίπρα κι όταν σβήνεις με τη γομολάστιχα σημεία και τέρατα που έχουν διαπραχθεί από την αφεντιά του σε βάρος του ελληνικού λαού.

Αλλά μην πάτε μακριά. Ως τας Ευρώπας μια βόλτα, Βρυξέλλες, Στρασβούργο κλπ, εκεί που τα άξια τέκνα της Ελλάδας, που τα κόμματα υπέδειξαν και οι πολίτες πειθήνια επιβράβευσαν με την ψήφο τους διάγουν ημέρες, και νύχτες ασφαλώς, εργαζόμενοι σκληρά για το καλό μας. Τώρα, αν ξεφεύγουν κι αυτοί κανένα βράδυ και ρίχνουν και καμιά κλωτσιά, άνθρωποι είναι, να ξεδώσουν λίγο από το βάρος των ευθυνών, έχουν το δικαίωμα, νομίζω…

Εξ ου και αντιλαμβάνομαι το δίκιο του κυρίου Παππά, πρώην μπασκετμπολίστα όπως μου λένε, που χρειάζεται κι αυτός λίγη αποφόρτιση από τις δυσκολίες του επαγγέλματος υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα της χώρας μας. Έδειρε, δεν έδειρε, θα δείρει; Τι σημασία έχει… Ας κρατήσουμε όμως, το καλό σενάριο: Δεν τον έσπασε στο ξύλο –τον δημοσιογράφο- παρ΄ότι θα μπορούσε. Και δεν τον έστειλε στο νοσοκομείο παρ΄ότι επίσης θα μπορούσε. Διότι είναι δύο μέτρα και 100 κιλά –ατράνταχτο επιχείρημα του ιδίου- καταλαβαίνετε… ένα τανκ…

«Ευγενής παιδί ο Ζαφείρης …» ως εκ τούτου, που έγραφε και ο Τσιφόρος. Άξιο τέκνο κι αυτός του ΣΥΡΙΖΑ -δεν ξεχνάω και τον Γεωργούλη- και του Τσίπρα, που τον έσπρωχνε και για δήμαρχο στην Αθήνα, διότι με την σπουδαία διορατικότητα που ως γνωστόν τον διακρίνει κι αυτόν, διέβλεπε τα …ταλέντα του ανδρός.

Από την άλλη, άμα δεν στείλουμε στην Ευρωβουλή νέους και νέες, ωραίους και ωραίες – κάτι σαν καλλιστεία ή ακόμη καλύτερα GNTM με τον Λάκη Γαβαλά στην διεύθυνση – πώς θα δείξουμε την ανωτερότητα της φυλής; Για μόστρα δεν πάνε, ούτως ή άλλως;

Η μόστρα το έφαγε τελικά κι εκείνο το παλικάρι, τον Στέφανο, που μας χάρισε μερικούς μήνες χαράς, ξενοιασιάς και διασκέδασης, κι ας κορόιδευαν όλοι –μηδέ εμού εξαιρουμένης- τα σουσούμια και τα κατορθώματά του. Άντε να δούμε τώρα, τι σας ξημερώνει εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, που το διώξατε νύχτα το παιδί –πολύ λίγο μετά την αποθέωση, τέτοιοι αχάριστοι κι εσείς- να δούμε τι θα κάνει κι αυτός, που πίστεψε ότι θα γινόταν πρωθυπουργός κι έκανε πρόβα για το Μαξίμου αλλά αντ΄ αυτού κατεβάζει τα ρολά. Ένας κόκορας που πίστευε πως ο ήλιος ανέτειλε για να ακούσει το λάλημά του κι έγινε ένα ξεπουπουλιασμένο κοτσύφι, αποδιωγμένο και κατατρεγμένο. Ο επίλογος μιας ιλαροτραγωδίας.

Μια απορία βέβαια την έχω, πώς ως ειδήμων στα οικονομικά κλείνει το κόμμα ελλείψει χρημάτων ή μπορεί και γι΄αυτό όμως, καθ΄όσον πολύ ακριβό το σπορ της πολιτικής. Αλλά «Μίρκο Κράλλη, τι ζητάς; / εδώ δεν είναι παίξε γέλασε / εδώ είναι Μπαλκάνια», που έγραφε κι ο Εγγονόπουλος…

Αλλά το μέγα ερώτημα που απασχολεί τον πολιτικό κόσμο δεν είναι ο Στέφανος, που η Νέα Υόρκη τον περιμένει φυσικά αλλά η Θεοδώρα. Πίσω στην Πέλλα θα μείνει το κορίτσι, να μαζεύει ροδάκινα και κεράσια, που δεν είναι και η εποχή τους… Πολύ μου έχει λείψει, το ομολογώ, διότι μία Τζάκρη στη Βουλή, όσο να πεις, άλλη χάρη έχει. Που μας άφησε μόνους μας με την Ζωή ν΄ αλωνίζει, μονοθεματική παράσταση, δεν λέει… Φρουράααααα!!