Το House 75,9 του Omer Arbel στο Βανκούβερ είναι άχρονο και (σχεδόν) εξωγήινο

Το τελευταίο σπίτι του δημιουργικού διευθυντή της Bocci, Omer Arbel, στον Καναδικό Βορειοδυτικό Ειρηνικό, χρησιμοποιεί τις μορφές της κιονοστοιχίας και το τοπικό τοπίο, το οποίο την περιβάλλει, για να δημιουργήσει ένα κρυμμένο στολίδι.

Αν τo προσωπικό καταφύγιο του Arbel ήταν ταινία, το μάλλον επιστημονικής φαντασίας σενάριο θα μπορούσε να έχει ως εξής: Ο αρχιτέκτονας εντοπίζει αρχαιολογικά ευρήματα στο χωράφι ενός αγρότη και χτίζει μια σύγχρονη κατασκευή γύρω από αυτά.

Εμπνευσμένος από τις σπουδές του στη Ρώμη, όπου τα αρχαία ερείπια ζουν ανάμεσα σε σύγχρονα κτίρια, ο καλλιτέχνης και σχεδιαστής παρουσιάζει το πρώτο του σπίτι εδώ και μια δεκαετία ως ένα κομμάτι μιας αρχιτεκτονικής, η οποία θυμίζει ανασκαφή.

Συνεχίζοντας ένα θέμα από το γειτονικό σπίτι 23.2 (τα σχέδιά του αριθμούνται με τη σειρά δημιουργίας τους), το οποίο παρουσίαζε ανακτημένα δοκάρια, ο Arbel αποκόπτει κομμάτια αυτού του σπιτιού (75.9) με ορθογώνια τζάμια, αποκαλύπτοντας την υλικότητά τους και τοποθετώντας τα ως αρχαιολογικά εκθέματα.

Το τελευταίο σπίτι του δημιουργικού διευθυντή της Bocci

Μέρος μιας μεγάλης έκτασης σε αγροτική περιοχή, νότια του Βανκούβερ, το 75,9 αποτελείται από συνολικά 9.000 τετραγωνικά πόδια χώρου διαβίωσης, σε απόλυτη αρμονία με το τοπίο και τον περιβάλλοντα χώρο.

Οι όγκοι του εναλλάσσονται μεταξύ του καμπυλόγραμμου σκυροδέματος και του ευθύγραμμου ξύλου με τρόπο που δίνει ταυτόχρονα την παράδοξη αίσθηση του σύγχρονου και διαχρονικού, του γήινου αλλά και του εξωγήινου.

Η σπάνια αρχιτεκτονική προσφορά του Arbel μοιάζει με ένα από τα μαγικά αντικείμενά του για την Bocci (την εταιρεία σχεδιασμού και κατασκευής του με έδρα το Βανκούβερ και το Βερολίνο) φτιαγμένο από τη μοναδική σχεδιαστική αλχημεία του. Η φιλοσοφία του είναι να αφήνει τα υλικά να εκφράζονται οργανικά, αντί να τα ελέγχει και, για το σκοπό αυτό, έχει δημιουργήσει φωτιστικά, κοσμήματα, ακόμη και κεριά που γεννήθηκαν τόσο από αυθόρμητα, όσο και από υπολογισμένα πειράματα στο στούντιό του.

Το 75.9 είναι το πρώτο του αρχιτεκτονικό μεγάλο άλμα προς τα εμπρός, φέρνοντας τις αρχές που ενσωματώνονται στα πειράματά του με υλικά σε μια κατοικία (έχει σχεδιάσει κτίρια στο παρελθόν, αλλά ποτέ δεν υπερέβαινε τα όρια σε αυτό το επίπεδο).

«Το να φέρεις αυτό το ήθος στην αρχιτεκτονική ήταν μια τεράστια πρόκληση όσον αφορά την κλίμακα, καθώς και τη σχέση μηχανικών και κατασκευαστών». Ο Arbel λέει ότι στόχος του ήταν «να αναγνωρίσει την πλαστικότητα του σκυροδέματος και τη ρευστή φύση του», απορρίπτοντας τη συμβατική χρήση του σε ευθύγραμμες μορφές, μια διαδικασία που θεωρεί «σπάταλη». Με το 75,9, εξηγεί, «η πτώση της υδροστατικής πίεσης του σκυροδέματος είναι αυτή που του δίνει τη μορφή του».

Ένας ισχυρός συνδυασμός αλχημείας και χειροτεχνίας, θεάτρου και κινηματογραφικού σχεδιασμού, αρχαίας τοποθεσίας και σύγχρονου σπιτιού, το 75,9 αποτελεί έναν καλό οιωνό για την επόμενη αρχιτεκτονική παράσταση του Arbel: ένα σπίτι για τον ίδιο και την οικογένειά του στην προκυμαία του Βανκούβερ, που αναμένεται να ολοκληρωθεί σε τέσσερα χρόνια. Μπορεί κανείς μόνο να φανταστεί ποια νέα πειράματα στη μορφή θα προαναγγέλλουν την άφιξή του.