Το NBA έκανε ένα ήσυχο αλλά καθοριστικό βήμα. Πλέον, επενδυτικά funds μπορούν πλέον να κατέχουν συμμετοχές έως και σε οκτώ διαφορετικές ομάδες, αντί για πέντε που ίσχυε μέχρι σήμερα. Στην πράξη, η λίγκα λέει κάτι πολύ απλό στους θεσμικούς επενδυτές: «μπείτε βαθύτερα, υπάρχει χώρος».

Η απόφαση αυτή δεν είναι θεωρητική. Είναι κομμένη και ραμμένη πάνω στην Arctos Partners, το private equity fund που έχει εξελιχθεί στον πιο επιθετικό παίκτη στο οικοσύστημα του παγκόσμιου αθλητισμού. Με την αλλαγή του κανονισμού, η Arctos ανεβαίνει ήδη στις έξι ομάδες NBA, προσθέτοντας τους Ουάσινγκτον Ουίζαρντς και –χωρίς τυμπανοκρουσίες– τους Μέμφις Γκρίζλις στο χαρτοφυλάκιό της.

1

NBA, NFL, Formula 1 και… Παρίσι

Η Arctos δεν είναι ένα ακόμη fund. Είναι το μοναδικό private equity που έχει συμμετοχές και στα πέντε μεγάλα επαγγελματικά ανδρικά πρωταθλήματα της Βόρειας Αμερικής, ενώ ταυτόχρονα έχει ανοίξει θέσεις στη Formula 1, στο NASCAR και στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, με ονόματα όπως η Λίβερπουλ και η Παρί Σεν Ζερμέν. Στο NBA, πέρα από Ουίζαρντς και Γκρίζλις, διαθέτει ήδη μερίδια στους Φιλαδέλφεια 76ερς, Γιούτα Τζαζ, Σακραμέντο Κινγκς και Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς. Τα ποσοστά δεν αποκαλύπτονται, όμως οι κανόνες είναι σαφείς: κανένα fund δεν μπορεί να ξεπεράσει το 20% σε μία ομάδα, ενώ συνολικά οι ομάδες μπορούν να πουλήσουν έως 30% των μετοχών τους σε θεσμικούς επενδυτές.

Με απλά λόγια, το NBA θέλει το χρήμα των funds, αλλά κρατά σφιχτά το τιμόνι. Παράδοση, έλεγχος και brand πάνω απ’ όλα.

Οι Γκρίζλις, ο Πέρα και το timing

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η εμπλοκή της Arctos στους Μέμφις Γκρίζλις. Ο Ρόμπερτ Πέρα είναι ιδιοκτήτης από το 2012, όταν αγόρασε την ομάδα έναντι 377 εκατ. δολαρίων, ποσό που σήμερα μοιάζει ανέκδοτο. Το Μέμφις παραμένει μικρή αγορά, με στάσιμο πληθυσμό και συμβόλαιο γηπέδου που λήγει μετά τη σεζόν 2028-29.

Η είσοδος fund σε αυτό το timing δεν είναι τυχαία. Είτε μιλάμε για διαπραγμάτευση νέας συμφωνίας γηπέδου, είτε για θωράκιση αποτίμησης, είτε –στο βάθος του κάδρου– για σενάρια μετεγκατάστασης, το private equity λειτουργεί ως μαξιλάρι ρίσκου. Και το NBA, ψύχραιμο, τα βλέπει όλα.

Η επέκταση του 2026

Την ίδια στιγμή, ο Άνταμ Σίλβερ έβαλε ημερομηνία λήξης στη μεγαλύτερη συζήτηση της τελευταίας πενταετίας. Το 2026 η λίγκα θα αποφασίσει αν θα προχωρήσει σε επέκταση. Και εδώ αρχίζει το πραγματικό παιχνίδι ισορροπιών.

Δύο νέες ομάδες σημαίνουν διαμοιρασμό των εσόδων σε 32 αντί για 30 κομμάτια. Το νέο τηλεοπτικό συμβόλαιο των 76 δισ. δολαρίων για 11 χρόνια είναι τεράστιο, αλλά η «αραίωση» δεν περνά απαρατήρητη. Η αντίβαση είναι τα expansion fees, που πλέον δύσκολα θα πέσουν κάτω από τα 4 με 5 δισ. δολάρια ανά ομάδα, ειδικά μετά τις αποτιμήσεις-ορόσημα των Σέλτικς στα 6,1 δισ. και των Λέικερς στα 10 δισ. δολάρια.

Εδώ μπαίνει το private equity. Όχι μόνο ως επενδυτής ομάδων, αλλά ως καταλύτης που κάνει τα νούμερα να «βγαίνουν» στα excels των ιδιοκτητών.

Σιάτλ, Λας Βέγκας ή… μετακόμιση

Σιάτλ και Λας Βέγκας παραμένουν τα φαβορί. Το Σιάτλ κουβαλά ιστορία, εταιρική δύναμη και ανοικτό λογαριασμό μετά την απώλεια των Σουπερσόνικς. Το Λας Βέγκας έχει το hype, αλλά πλέον και τον κορεσμό, με τέσσερα μεγάλα πρωταθλήματα να έχουν ήδη εγκατασταθεί εκεί.

Ο Σίλβερ, ωστόσο, άφησε ανοιχτό και το παράθυρο της μετεγκατάστασης. Και εκεί τα βλέμματα πάνε αυτόματα σε αγορές όπως η Νέα Ορλεάνη και το Μέμφις, τις δύο μικρότερες media markets της λίγκας, με ζητήματα γηπέδων και μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας.

Η μετεγκατάσταση δεν «αραιώνει» την πίτα. Και αυτό, για κάποιους ιδιοκτήτες, ακούγεται σχεδόν ποιητικό.

Αποτίμηση

Το NBA δεν αλλάζει χαρακτήρα. Αλλάζει τα εργαλεία του. Ανοίγει την πόρτα στο private equity, κρατώντας όμως τις παραδοσιακές ισορροπίες ιδιοκτησίας. Μετρά πόλεις, αποτιμήσεις, τηλεοπτικά έσοδα και πολιτικό κόστος. Και κάπου ανάμεσα, χτίζει το NBA της επόμενης δεκαετίας.

Όχι με φανφάρες. Με ψυχρούς αριθμούς και πολύ προσεκτικές κινήσεις. Όπως παλιά. Και όπως πάντα, όταν τα δισεκατομμύρια μπαίνουν στο παρκέ, το παιχνίδι γίνεται πιο σκληρό.