Αύριο 14 Οκτωβρίου 2025 ξεκινά στο Λονδίνο μια κρίσιμη συνεδρίαση του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) για την επίσημη υιοθέτηση μέτρων για την αποανθρακοποίηση της ναυτιλίας.

Αναλυτικότερα, η Επιτροπή Προστασίας του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος (MEPC) του ΙΜΟ θα συνέλθει σε Έκτακτη Σύνοδο (MEPC/ES. 2) από 14 έως 17 Οκτωβρίου 2025 στα κεντρικά γραφεία του Οργανισμού στο Λονδίνο, με κύριο αντικείμενο την υιοθέτηση του Πλαισίου Μηδενικών Εκπομπών του ΙΜΟ (IMO Net-Zero Framework – NZF).

1

Για το προτεινόμενο σχέδιο της απόφασης, ενώ όλοι συμφωνούν για την αποανθρακοποίηση της ναυτιλίας και τάσσονται υπέρ της ενιαίας απόφασης που θα εφαρμόζεται σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν σοβαρές διαφοροποιήσεις που επικεντρώνονται στο χρονοδιάγραμμα της υλοποίησης, στα εναλλακτικά καύσιμα και στην επάρκεια τους και με ποιο τρόπο θα αξιοποιηθούν τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από το περιβαλλοντικό τέλος προς όφελος της πράσινης μετάβασης

Η πρόεδρος της ΕΕΕ Μελίνα Τραυλού

Πριν λίγες ημέρες, η Μελίνα Τραυλού, πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, για το μείζον θέμα, δήλωσε: « Η ΕΕΕ υπήρξε πάντοτε ένθερμος υποστηρικτής του IMO. Παραμένουμε σταθεροί υποστηρικτές της παγκόσμιας ρύθμισης. Η ναυτιλιακή βιομηχανία είναι παγκόσμια και μπορεί να λειτουργήσει μόνο με παγκόσμιες λύσεις».

Ωστόσο, στην πρόσφατη συνέντευξη της, Lloyds Lists η Μελίνα Τραυλού, επισήμανε ότι «η απανθρακοποίηση της ναυτιλίας θα εξαρτηθεί από φορείς εκτός του κλάδου, τους οποίους ο IMO δεν ρυθμίζει» και πρόσθεσε:

«Η δραστηριότητά μας δεν πρέπει να εξαρτάται από την παραγωγή ή το εμπόριο καυσίμων. Είμαστε πλοιοκτήτες, διαχειριστές και ναυτιλιακοί επιχειρηματίες, αυτό είναι το αντικείμενό μας. H ναυτιλία καλείται να επωμιστεί δυσανάλογα μεγάλο μερίδιο των παγκόσμιων εκπομπών υποστηρίζεται από πολλές αδυναμίες του προτεινόμενου κανονισμού. Ένα από τα κύρια ζητήματα είναι ότι, εκτός από το γεγονός πως οι μετρήσεις της έντασης εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (GHG fuel intensity – GFI) είναι μη ρεαλιστικές. Οι εκπομπές υπολογίζονται με βάση τον κύκλο “well-to-wake”, οπότε ουσιαστικά κινδυνεύουμε να τιμωρηθούμε από τη στιγμή της παραγωγής του καυσίμου. Θα πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι μόνο από τη στιγμή που το καύσιμο βρίσκεται στις δεξαμενές του πλοίου και για ό,τι εκπέμπουμε στην ατμόσφαιρα. Άλλες μορφές διπλής καταμέτρησης ή υπερβολικής επιβάρυνσης βρίσκονται επίσης ψηλά στις ανησυχίες της ΕΕΕ, ξεκινώντας από την ανάγκη να αποσυρθεί κάθε εθνική και περιφερειακή νομοθεσία για τις ναυτιλιακές εκπομπές, εφόσον υιοθετηθεί το πλαίσιο. Ο κίνδυνος αποσπασματικής παγκόσμιας εφαρμογής και ο κίνδυνος κανονιστικών επικαλύψεων και διπλών πληρωμών για τις ίδιες εκπομπές παραμένει πολύ υψηλός. Δεν έχουμε ακόμη διαβεβαιώσεις. Λόγω της απουσίας εναλλακτικών πράσινων καυσίμων, οι ποινές στην πράξη αποτελούν απλώς έναν φόρο, χωρίς άμεσο περιβαλλοντικό όφελος. Ταυτόχρονα, η εφαρμογή του Πλαισίου Καθαρών Μηδενικών Εκπομπών θα είναι εξαιρετικά δαπανηρή και γραφειοκρατική, και το βάρος θα πέσει κυρίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, Το προτεινόμενο σχέδιο αδικεί αδικαιολόγητα τα δοκιμασμένα, ασφαλή και άμεσα διαθέσιμα μεταβατικά καύσιμα, όπως το LNG, που προσφέρουν άμεση μείωση εκπομπών. Τουλάχιστον, καλούμε τις κυβερνήσεις-μέλη του IMO να εξετάσουν μια ρεαλιστική αναθεώρηση του κανονιστικού πλαισίου κατά την έναρξη ισχύος του».

Η Μελίνα Τραυλού, επίσης τόνισε: «Ο κλάδος μας υπήρξε πολύ δραστήριος σε νέες επενδύσεις για την μείωση των εκπομπών. Μόνο μέσω επενδύσεων και νέων τεχνολογιών, το μερίδιο της διεθνούς ναυτιλίας στις παγκόσμιες εκπομπές έχει παραμείνει σταθερό και χαμηλό, στο 1,6%, ενώ το θαλάσσιο εμπόριο από το 2008 έχει αυξηθεί κατά 62%», αλλά στη συνέχεια αναρωτήθηκε:

«Τι γίνεται όμως με τον υφιστάμενο στόλο, που σήμερα αριθμεί 69.000 πλοία ανοικτής θαλάσσης; Για αυτά απαιτούνται κατάλληλα ρυθμισμένα βιοκαύσιμα και τεχνολογίες δέσμευσης άνθρακα, που είναι σήμερα οι μόνες διαθέσιμες επιλογές. Χρειάζεται ένα σαφώς καθορισμένο σύστημα ανταμοιβών και κινήτρων για να επιβραβεύονται οι πρωτοπόροι που χρησιμοποιούν νέα καύσιμα και τεχνολογίες».

Η Μελίνα Τραυλού, κατέθεσε επίσης δημόσια και μια πρόταση διαβούλευσης:

«Η ΕΕΕ χαιρετίζει επίσης πρόταση που έχει υποβληθεί από ομάδα κρατών για τη δημιουργία νέας υποεπιτροπής που θα αναπτύξει τις κατευθυντήριες γραμμές εφαρμογής μετά την υιοθέτηση του πλαισίου. Ελπίζουμε ότι αυτή η υποεπιτροπή θα ενσωματώσει όλη την εμπειρία και την ανεκτίμητη τεχνική γνώση που είναι απολύτως απαραίτητη για την ανάπτυξη της διαδικασίας εφαρμογή. Ως κλάδος, έχουμε πολλά να προσφέρουμε σε ό,τι αφορά τη γνώση και την κατανόηση των προκλήσεων, και πρέπει να ακουστούμε».

Τι είναι το Net-Zero Framework

Το NZF αποτελεί το παγκόσμιο, νομικά δεσμευτικό πλαίσιο για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (GHG) από τα πλοία, με στόχο την επίτευξη καθαρού μηδενισμού (net-zero) εκπομπών έως ή περίπου το 2050, σύμφωνα με την αναθεωρημένη Στρατηγική του ΙΜΟ που αποφάσισε το 2023.

Τα μέτρα που αναμένεται να υιοθετηθούν περιλαμβάνουν έναν συνδυασμό τεχνικών και οικονομικών μέτρων (γνωστά ως “mid-term measures”):

Παγκόσμιο Πρότυπο Καυσίμων (Global Fuel Standard – GFS): Ένα τεχνικό μέτρο που θα απαιτεί σταδιακή μείωση της έντασης αερίων του θερμοκηπίου των ναυτιλιακών καυσίμων με την πάροδο του χρόνου.

Μηχανισμός Τιμολόγησης Εκπομπών (GHG Emissions Pricing Mechanism): Ένα οικονομικό μέτρο, πιθανότατα με τη μορφή ενός φόρου (levy) επί των εκπομπών, το οποίο, θα δημιουργήσει ένα σαφές οικονομικό κίνητρο για τη χρήση καυσίμων χαμηλών και μηδενικών εκπομπών και θα συλλέγει έσοδα για την επιβράβευση των πλοίων με χαμηλές εκπομπές και τη χρηματοδότηση της απαραίτητης έρευνας, ανάπτυξης και της “δίκαιης μετάβασης” στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Τα μέτρα αυτά, εφόσον υιοθετηθούν τον Οκτώβριο, αναμένεται να τεθούν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2028, αφού πρώτα εγκριθούν οι αναλυτικές κατευθυντήριες οδηγίες την Άνοιξη του 2026.

Η υιοθέτηση του NZF θεωρείται ιστορική γιατί θα θεσπίσει το πρώτο παγκόσμιο νομικά δεσμευτικό πλαίσιο τιμολόγησης εκπομπών για έναν ολόκληρο βιομηχανικό κλάδο, διασφαλίζοντας ίσους όρους ανταγωνισμού.

Οι νέοι κανονισμοί θα είναι υποχρεωτικοί για τα μεγάλα ποντοπόρα πλοία άνω των 5.000 κόρων ολικής χωρητικότητας, τα οποία ευθύνονται για περίπου το 85% των συνολικών εκπομπών CO₂ της διεθνούς ναυτιλίας.

Η θέση του Ντόναλντ Τραμπ

Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών, ειδικά υπό την κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ, είναι κατηγορηματικά αντίθετη στην υιοθέτηση του Πλαισίου Μηδενικών Εκπομπών (Net-Zero Framework – NZF) του ΙΜΟ, το οποίο περιλαμβάνει μηχανισμό τιμολόγησης των εκπομπών.

Η στάση αυτή δημιουργεί σημαντικές γεωπολιτικές εντάσεις ενόψει της κρίσιμης ψηφοφορίας του Οκτωβρίου 2025.

Επισημαίνεται ότι η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ έχει εκφράσει την αντίθεσή της με σαφείς δηλώσεις και απειλές:

Έχει χαρακτηρίσει το προτεινόμενο πλαίσιο ως «παγκόσμιος φόρος άνθρακα στους Αμερικανούς» που επιβάλλεται από έναν μη υπόλογο οργανισμό του ΟΗΕ. Έχει απορρίψει ρητά κάθε μέτρο που επιβάλλει τέλη στα πλοία με βάση τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

Επίσης, Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν προειδοποιήσει ότι οι ΗΠΑ δεν θα διστάσουν να λάβουν μέτρα αντιποίνων εναντίον χωρών που θα στηρίξουν την υιοθέτηση του NZF. Αυτά τα αντίμετρα φέρεται να περιλαμβάνουν, την Επιβολή δασμών, Τέλη λιμένα (port levies) και περιορισμούς βίζας.

Υπενθυμίζεται ότι οι ΗΠΑ αποχώρησαν από τις διαπραγματεύσεις στην Επιτροπή Προστασίας του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος (MEPC) τον Απρίλιο του 2025, όταν το πλαίσιο εγκρίθηκε σε πρώτη φάση.

Η στάση αυτή απειλεί να υπονομεύσει την εξουσία του ΙΜΟ ως παγκόσμιου ρυθμιστή και να οδηγήσει σε περιφερειακούς περιορισμούς (όπως το EU ETS) αντί για μια ενιαία παγκόσμια λύση, κάτι που ο ναυτιλιακός κλάδος προσπαθεί να αποφύγει.

Επισημαίνεται ότι η θέση του προέδρου των ΗΠΑ για την αποανθρακοποίηση της ναυτιλίας εντάσσεται στην ευρύτερη πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ απέναντι στην κλιματική αλλαγή και τους διεθνείς περιβαλλοντικούς κανονισμούς:

Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει επανειλημμένα χαρακτηρίσει την κλιματική αλλαγή ως «τη μεγαλύτερη απάτη» και έχει υποστηρίξει την προώθηση των ορυκτών καυσίμων και την εγχώρια παραγωγή πετρελαίου, φυσικού αερίου και άνθρακα.

Επίσης απέσυρε την στήριξη των από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα και αντιτίθεται σε δεσμευτικούς διεθνείς κανονισμούς που θεωρεί ότι επιβαρύνουν αδικαιολόγητα την αμερικανική οικονομία και τις επιχειρήσεις.

Συνολικά η κυβέρνηση Τραμπ αντιτίθεται έντονα στην αποανθρακοποίηση των πλοίων μέσω του NZF του ΙΜΟ, κυρίως λόγω του μηχανισμού τιμολόγησης εκπομπών, θεωρώντας τον επιζήμιο για τα αμερικανικά συμφέροντα και προειδοποιώντας για σκληρή αντίδραση σε περίπτωση υιοθέτησής του.

Ποιοι προωθούν και στηρίζουν τα μέτρα στον ΙΜΟ

Ωστόσο, τα μέτρα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) για την αποανθρακοποίηση της ναυτιλίας, κυρίως το Πλαίσιο Μηδενικών Εκπομπών (Net-Zero Framework – NZF) που περιλαμβάνει πρότυπο καυσίμων και μηχανισμό τιμολόγησης του άνθρακα, υποστηρίζονται από μια ευρεία πλειοψηφία κρατών, οργανισμών και μεγάλων εταιρειών.

Η στήριξη προέρχεται από ένα ευρύ φάσμα αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών, καθώς και από μεγάλες ναυτιλιακές δυνάμεις:

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, διαδραμάτισε κομβικό ρόλο στη διασφάλιση της συμφωνίας και υποστηρίζουν ένα υψηλό επίπεδο εφαρμογής.

Ο ευρύτερος ναυτιλιακός κλάδος, πάντως, υποστηρίζει το NZF ως το μόνο μέσο για την επίτευξη ενιαίου παγκόσμιου κανονιστικού πλαισίου, αποφεύγοντας έτσι την πολυπλοκότητα των διαφορετικών περιφερειακών κανόνων.

Το Getting to Zero Coalition, είναι μια συμμαχία που περιλαμβάνει πάνω από 180 εταιρείες (ιδιοκτήτες πλοίων, λιμένες, παραγωγούς καυσίμων, τράπεζες) και καλεί τα κράτη-μέλη του ΙΜΟ να υιοθετήσουν το πλαίσιο.

Η Διεθνής Ένωση Ναυτιλιακών Καυσίμων (IBIA) στηρίζει επίσημα το NZF, υπογραμμίζοντας ότι η υιοθέτησή του είναι επιτακτική για την ενεργειακή μετάβαση και τη διασφάλιση της αξιοπιστίας του ΙΜΟ.

Το NZF, όπως διαφαίνεται, έχει κερδίσει μεγάλη υποστήριξη από μεγάλο μέρος του ναυτιλιακού κλάδου και σήμερα αρκετές διεθνείς ναυτιλιακές ενώσεις και οργανισμοί δήλωσαν ότι επαναλαμβάνουν την ισχυρή τους υποστήριξη για την υιοθέτησή του στην επερχόμενη σύνοδο της MEPC.

Οι οργανισμοί που πρόσφατα υπέγραψαν τη δήλωση ήταν το Διεθνές Ναυτιλιακό Επιμελητήριο, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ναυτιλίας, η Ένωση Εφοπλιστών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Ένωση Ασιατικών Εφοπλιστών, η Διεθνής Ομοσπονδία Μεταφορών (ITF), η Διεθνής Ένωση Λιμένων και Λιμένων (IAPH) και η IBIA ( International Bunker Industry Association).

Η δήλωση αναφέρει τα εξής:

«Η παγκόσμια βιομηχανία παραμένει πλήρως δεσμευμένη στη συνεργασία με τα κράτη μέλη του ΙΜΟ για την επιτυχή εφαρμογή αυτού του προσεκτικά ισορροπημένου κανονιστικού πακέτου για την επίτευξη μηδενικών καθαρών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050 ή κοντά σε αυτό, με τα απαραίτητα κίνητρα για τη μείωση του κινδύνου στις επενδύσεις σε νέα πράσινα καύσιμα πλοίων, ώστε να επιταχυνθεί η πλήρης απαλλαγή της διεθνούς ναυτιλίας από τις ανθρακούχες εκπομπές και να εφαρμοστεί μια δίκαιη μετάβαση για το ναυτιλιακό εργατικό δυναμικό. Μόνο οι παγκόσμιοι κανόνες θα απαλλάξουν από τις ανθρακούχες εκπομπές της παγκόσμιας βιομηχανίας. Χωρίς το πλαίσιο, η ναυτιλία θα διακινδύνευε ένα αυξανόμενο συνονθύλευμα μονομερών κανονισμών, αυξάνοντας το κόστος χωρίς να συμβάλλει αποτελεσματικά στην απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές. Με την υποστήριξη του κλάδου, αυτή είναι μια μοναδική και ιστορική ευκαιρία για τις κυβερνήσεις να θεσπίσουν ένα ολοκληρωμένο παγκόσμιο πλαίσιο, το οποίο θα εφαρμόζεται αυστηρά παγκοσμίως, για να δοθούν κίνητρα για τη μετάβαση του ναυτιλιακού κλάδου σε μηδενικές καθαρές εκπομπές, διασφαλίζοντας παράλληλα ισότιμους όρους ανταγωνισμού. Ο τομέας των θαλάσσιων μεταφορών, ο οποίος διακινεί το 90% του παγκόσμιου εμπορίου, είναι έτοιμος να διαδραματίσει τον σημαντικό του ρόλο στην επίτευξη ενός βιώσιμου μέλλοντος».

Επίσης, ναυτιλιακοί κολοσσοί όπως η Maersk έχουν ταχθεί εδώ και καιρό υπέρ της επιβολής φόρου άνθρακα, τονίζοντας ότι θα γεφυρώσει το χάσμα κόστους μεταξύ των παραδοσιακών και των πράσινων καυσίμων.

Εξάλλου, επτά κορυφαίες ναυτιλιακές ενώσεις ζήτησαν από τον ΙΜΟ να υιοθετήσει το Πλαίσιο Μηδενικών Εκπομπών (NZF) στην κρίσιμη έκτακτη σύνοδο της επιτροπής προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος του ΙΜΟ την επόμενη εβδομάδα (14-17 Οκτωβρίου).

Οτιδήποτε άλλο, υποστήριξαν, θα αποτελούσε σημαντικό πισωγύρισμα για την πράσινη μετάβαση, λένε, και θα κινδύνευε να αφήσει τον κλάδο με ένα περίπλοκο συνονθύλευμα περιφερειακών κλιματικών κανονισμών.

Σε κοινή δήλωση, επτά ενώσεις , η Ένωση Ιαπωνικών Εφοπλιστών, η Βασιλική Ένωση Βελγικών Εφοπλιστών, η Βασιλική Ένωση Ολλανδών Εφοπλιστών, η Ένωση Ναυτιλιακών Συνδέσμων Σιγκαπούρης, το Ναυτιλιακό Επιμελητήριο του Ηνωμένου Βασιλείου, η Ένωση Νορβηγών Εφοπλιστών και η Δανική Ναυτιλία, προειδοποίησαν ότι η μη υιοθέτηση του NZF θα άφηνε τον κλάδο αντιμέτωπο με ένα περίπλοκο και αναποτελεσματικό συνονθύλευμα εθνικών και περιφερειακών κανονιστικών πλαισίων.

Οι αντιδράσεις

Υπάρχει, όμως, ένα σημαντικό ρήγμα στη ναυτιλιακή βιομηχανία σχετικά με τα μέτρα αποανθρακοποίησης του ΙΜΟ, και συγκεκριμένα για το Πλαίσιο Μηδενικών Εκπομπών (Net-Zero Framework – NZF).

Η αντίδραση προέρχεται κυρίως από ένα ισχυρό μπλοκ πλοιοκτητών, ιδιαίτερα από τον τομέα των δεξαμενόπλοιων και των φορτηγών πλοίων (tankers και bulkers).

Οι αντιδρώντες εφοπλιστές και εταιρείες, ενώ υποστηρίζουν τον γενικό στόχο της αποανθρακοποίησης, εκφράζουν σοβαρές ανησυχίες για την τρέχουσα μορφή του πλαισίου και ζητούν κρίσιμες τροποποιήσεις πριν την υιοθέτησή του.

Σε αυτό τον όμιλο των εφοπλιστών που διατυπώνουν μια διαφορετική άποψη είναι ο Ευάγγελος Μαρινάκης, η Μαρία Αγγελικούση, ο Γιώργος Προκοπίου, ο Γιώργος Οικονόμου, ο John Fredriksen, καθώς και οι εταιρείες Bahri, κρατική εταιρεία της Σαουδικής Αραβίας, Marine Trust, Trust Bulkers, Common Progress, και Emarat Maritime.

Οι βασικότερες ενστάσεις του εφοπλιστικού μπλοκ δεν αφορούν την άρνηση της πράσινης μετάβασης, αλλά τις λεπτομέρειες εφαρμογής του Πλαισίου του ΙΜΟ και ειδικότερα:

Η βασική ανησυχία τους είναι ότι ο προτεινόμενος μηχανισμός τιμολόγησης του άνθρακα (φόρος) θα επιβάλει υπερβολικά οικονομικά βάρη στον κλάδο, τα οποία τελικά θα μετακυλήσουν στον τελικό καταναλωτή μέσω πληθωριστικών πιέσεων.

Θεωρούν ότι τα ενδιάμεσα χρονοδιαγράμματα και οι στόχοι μείωσης εκπομπών (40% έως το 2030, 70% έως το 2040) είναι μη ρεαλιστικοί δεδομένης της σημερινής διαθεσιμότητας πράσινων καυσίμων και τεχνολογιών. Ζητούν πιο ρεαλιστική στοχοθέτηση.

Εκφράζουν την ανησυχία ότι το NZF, στην παρούσα μορφή του, δεν διασφαλίζει πλήρως ίσους όρους ανταγωνισμού, ειδικά σε σύγκριση με τις περιφερειακές ρυθμίσεις, όπως το Ευρωπαϊκό Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών (EU ETS).

Υπάρχουν και ενστάσεις για τον τρόπο που το πλαίσιο αξιολογεί τα μεταβατικά καύσιμα (όπως το LNG), υποστηρίζοντας ότι δεν λαμβάνει υπόψη τις ήδη υλοποιημένες επενδύσεις και στέλνει λάθος σήμα σε όσους υιοθέτησαν νωρίς αυτές τις λύσεις.

Οι Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι ελέγχουν περίπου το 20% της παγκόσμιας μεταφορικής ικανότητας, υποστηρίζουν τον στόχο της αποανθρακοποίησης, αλλά εκφράζουν σημαντικές ενστάσεις και επιφυλάξεις για την πρακτική εφαρμογή των μέτρων του ΙΜΟ, κυρίως όσον αφορά το κόστος, τη ρεαλιστικότητα και την τεχνολογική ουδετερότητα.

Ζητούν επίσης, όπως το κανονιστικό πλαίσιο να είναι τεχνολογικά ουδέτερο, δηλαδή να μην ευνοεί συγκεκριμένα καύσιμα (π.χ. μεθανόλη έναντι LNG) αλλά να επικεντρώνεται στη μείωση των εκπομπών. Η αδικία προς τα μεταβατικά καύσιμα, όπως το LNG, στο οποίο έχουν ήδη επενδύσει πολλοί Έλληνες εφοπλιστές, θεωρείται λάθος μήνυμα προς τους καινοτόμους.

Οι στόχοι του ΙΜΟ για το 2030 και το 2040 θεωρούνται υπερβολικά φιλόδοξοι ενόψει της αργής παραγωγής και διαθεσιμότητας πράσινων καυσίμων (e-fuels, βιοκαύσιμα). Υποστηρίζουν ότι ο κλάδος δεν μπορεί να προχωρήσει γρηγορότερα από την παγκόσμια αγορά ενέργειας.

Όσον αφορά το κόστος των μέτρων και την διασφάλιση ίσων όρων ανταγωνισμού αποτελούν τη μεγαλύτερη πηγή ανησυχίας.

Εκτιμούν ότι το συνολικό κόστος του σχεδίου του ΙΜΟ, ιδιαίτερα λόγω του μηχανισμού τιμολόγησης του άνθρακα (φόρος/τέλος), μπορεί να ξεπεράσει τα 300 δισεκατομμύρια δολάρια ως το 2035, αν ο στόλος υστερήσει στους στόχους.

Προειδοποιούν ότι το υπερβολικό κόστος συμμόρφωσης θα μετακυλήσει αναπόφευκτα στους τελικούς καταναλωτές, προκαλώντας πληθωριστικές πιέσεις και επηρεάζοντας το παγκόσμιο εμπόριο.

Η ελληνική ναυτιλία, ωστόσο, επιμένει στην ανάγκη για ενιαίους παγκόσμιους κανόνες μέσω του ΙΜΟ. Αντιτίθενται έντονα σε περιφερειακά μέτρα όπως το EU ETS (Σύστημα Εμπορίας Ρύπων της ΕΕ), καθώς υποστηρίζουν ότι αυτό διαταράσσει τον ανταγωνισμό, οδηγεί σε απώλεια φορτίων από τα ευρωπαϊκά λιμάνια και τιμωρεί τα πλοία για τμήματα του ταξιδιού εκτός ευρωπαϊκών υδάτων.

Τέλος, οι εφοπλιστές συμφωνούν να υπάρχει συναίνεση για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου ταμείου, αλλά με σαφείς όρους.

Ζητούν επίσης τα έσοδα που θα συλλέγονται από τον μηχανισμό τιμολόγησης του άνθρακα να διατίθενται αποκλειστικά για την υποστήριξη της πράσινης μετάβασης της ναυτιλίας, δηλαδή για την έρευνα, ανάπτυξη και την κλιμάκωση της παραγωγής καθαρών καυσίμων και επιμένουν σε αυστηρούς μηχανισμούς εποπτείας και διαφάνειας στη διαχείριση του ταμείου, ώστε να διασφαλίζεται η δίκαιη κατανομή των κεφαλαίων.

Διαβάστε επίσης:

Οικογένεια Τσάκου: Η κοινωνική προσφορά και το φιλανθρωπικό έργο σε Ελλάδα, Μοντεβιδέο, Γκάνα, Κωνσταντινούπολη

Κερδίζουν φορτία, τα λιμάνια Γκντανσκ, Αμβούργο, Πειραιά το πρώτο εξάμηνο

C3is Inc (Χάρης Βαφειάς): Άντλησε 2 εκατ. δολάρια δίδοντας 800.000 μετοχές σε θεσμικούς επενδυτές