Μια βόλτα στην Καμπανία (μέρος 2): Ποζιτάνο

Φεύγοντας από το Αμάλφι ακολουθείς τον SS163 κινούμενος δυτικά και μετά από 16km βρίσκεις το Ποζιτάνο. Ο δρόμος ακολουθεί τη μορφολογία της ακτογραμμής, πάνω στα βράχια, ανεβαίνει, κατεβαίνει είναι στενός με συνεχείς στροφές, καθόλου ορατότητα και κανένα σημείο για προσπέρασμα. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και κάποια ικανότητα για να οδηγήσεις σ’ αυτά τα περάσματα.

Το Ποζιτάνο, ένα από τα πιο εμβληματικά διαμάντια της ακτής του Αμάλφι, στέκεται ως ένα σχεδόν μυθικό μέρος, όπου τα σπίτια μοιάζουν να αψηφούν τη βαρύτητα, σκαρφαλώνοντας με χάρη στις απόκρημνες πλαγιές των βράχων. Είναι ένας τόπος που συνδυάζει τη φυσική ομορφιά με πλούσια ιστορία και μοναδικό πολιτισμό. Κάθε χρόνο δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες από κάθε γωνιά του πλανήτη που σε μεγάλο βαθμό έχουν διαμορφώσει τη σημερινή του εικόνα. Το Ποζιτάνο είναι γεμάτο εμπορικά καταστήματα. Εκεί πωλούνται από τοπικά προϊόντα και αναμνηστικά, μέχρι ρούχα διάσημων οίκων σε τιμές κοσμικές!

Η ιστορία του Ποζιτάνο ξεκινάει πολύ πριν τη σημερινή τουριστική του αίγλη. Προσωπικά το έχω επισκεφτεί πρώτη φορά πίσω τη δεκαετία του 1990 τότε τα πράγματα ήταν πιο απλά, πιο αγνά. Πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο οι πρώτες ιστορικές αναφορές συνδέουν το Ποζιτάνο με τους αρχαίους Ρωμαίους, καθώς έχουν ανακαλυφθεί τα ερείπια μιας ρωμαϊκής βίλας κάτω από την κεντρική εκκλησία της.

Η πραγματική ακμή ήρθε κατά τον Μεσαίωνα, όταν αποτέλεσε σημαντικό εμπορικό λιμάνι της Δημοκρατίας του Αμάλφι. Οι ναυτικοί του Ποζιτάνο ταξίδευαν σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, εμπορευόμενοι με την Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, γεγονός που του εξασφάλισε μεγάλη οικονομική ευμάρεια. Η εποχή αυτή χαρακτηρίζεται από την οικοδόμηση αμυντικών πύργων κατά μήκος της ακτής για την προστασία από τους Σαρακηνούς πειρατές, οι οποίοι αποτελούσαν συνεχή απειλή.

Η περίοδος της ακμής άρχισε να φθίνει τον 18ο αιώνα, όταν οι εμπορικές οδοί μετατοπίστηκαν προς τον Ατλαντικό και τα γειτονικά λιμάνια της Νάπολης και της Τάραντα απέκτησαν μεγαλύτερη δύναμη. Το Ποζιτάνο εισήλθε σε μια περίοδο παρακμής και φτώχειας, με τον πληθυσμό να μειώνεται δραματικά. Οι κάτοικοι στράφηκαν κυρίως στην αλιεία και τη μικρής κλίμακας γεωργία στις πεζούλες, ενώ πολλοί μετανάστευσαν για να αναζητήσουν καλύτερη τύχη. Στις αρχές του 20ού αιώνα, το Ποζιτάνο ήταν ένα φτωχό, απομονωμένο ψαροχώρι, γνωστό μόνο στους ντόπιους.

Η μεγάλη του αναγέννηση ξεκίνησε μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το γραφικό, ανέγγιχτο τοπίο του άρχισε να προσελκύει καλλιτέχνες, συγγραφείς και διανοούμενους από όλο τον κόσμο, οι οποίοι αναζητούσαν έμπνευση και ηρεμία. Μια καθοριστική στιγμή ήταν το 1953, όταν ο διάσημος Αμερικανός συγγραφέας Τζον Στάινμπεκ έγραψε ένα άρθρο για το Harper’s Bazaar, περιγράφοντας το Ποζιτάνο με τον αμίμητο τρόπο του: “Είναι ένα κατακόρυφο χωριό που κατρακυλάει πάνω στον βράχο. Ένας μέρος που μοιάζει ψεύτικο όσο βρίσκεστε εκεί, αλλά γίνεται αληθινό μόλις φύγετε”. Αυτό το άρθρο λειτούργησε ως καταλύτης, προσελκύοντας ταξιδιώτες από παντού και σηματοδοτώντας την αρχή της μεταμόρφωσής του σε ένα παγκοσμίου φήμης τουριστικό κέντρο.

Έτσι το Ποζιτάνο από ψαροχώρι έγινε ένας από τους πιο ξακουστούς τουριστικούς προορισμούς της Ιταλίας. Η σύγχρονη οικονομία του βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στον τουρισμό. Κάθε χρόνο, εκατομμύρια επισκέπτες συρρέουν για να απολαύσουν τη μοναδική ομορφιά του, γεγονός που έχει δημιουργήσει μια ακμάζουσα βιομηχανία φιλοξενίας. Πολυτελή ξενοδοχεία, βίλες, εστιατόρια υψηλής γαστρονομίας, μπουτίκ με επώνυμα ρούχα, καθώς και εταιρείες που προσφέρουν εκδρομές με σκάφη και άλλες τουριστικές υπηρεσίες αποτελούν τον κορμό της τοπικής οικονομίας. Βέβαια τα περισσότερα λεφτά είναι στο parking. Καθότι δεν υπάρχει θέση στάθμευσης ούτε για δείγμα στους στενούς δρόμους, το να παρκάρεις είναι ακριβό σπορ που απαιτεί και επίκληση στην εύνοια της τύχης.

Η οικονομική ευημερία έχει ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων, αλλά έχει επίσης δημιουργήσει νέες προκλήσεις. Το κόστος ζωής και οι τιμές των ακινήτων είναι εξαιρετικά υψηλά, καθιστώντας δύσκολο για τους νέους να παραμείνουν στην πόλη. Επιπλέον, η αυξημένη τουριστική κίνηση, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, δημιουργεί προβλήματα συνωστισμού και πίεσης στις υποδομές. Η τιμή του τετραγωνικού μέτρου σε σπίτια με θέα στη θάλασσα στο Ποζιτάνο μπορεί να κυμαίνεται σε ένα πολύ ευρύ φάσμα, ξεκινώντας από αρκετές χιλιάδες ευρώ και φτάνοντας σε πολύ υψηλές τιμές για τα πιο πολυτελή ακίνητα.

Μπορεί να βρει κανείς μικρότερα διαμερίσματα με θέα σε τιμές 10.000 – 15.000 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, ενώ πολυτελείς βίλες με θέα και μεγάλους εξωτερικούς χώρους μπορούν να φτάσουν σε τιμές πολύ υψηλότερες, ακόμη και πάνω από 30.000 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο. Τα πολύχρωμα σπίτια, χτισμένα αμφιθεατρικά, το ένα πάνω στο άλλο, δημιουργούν έναν λαβύρινθο από στενά, ανηφορικά δρομάκια και σκάλες. Αυτή η μοναδική δομή προσαρμοσμένη στις απότομες πλαγιές είναι εντυπωσιακή.

Ένα άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό είναι η «Moda Positano». Με έμβλημα το παλιό 500σαρακι της Fiat και φόντο την ανεμελιά αυτό το στυλ ένδυσης αναδύθηκε τη δεκαετία του 1960 και έγινε παγκοσμίως γνωστό. Πρόκειται για ελαφριά, αέρινα, καλοκαιρινά ρούχα από λινά και βαμβακερά υφάσματα, συχνά διακοσμημένα με κεντήματα και δαντέλες. Αυτό το «bohemian-chic» στυλ αντικατοπτρίζει την χαλαρή ατμόσφαιρα του τόπου και έχει ταυτιστεί με το καλοκαιρινό lifestyle της ιταλικής ριβιέρας. Οι μικρές οικογενειακές μπουτίκ του Ποζιτάνο συνεχίζουν να διατηρούν ζωντανή αυτή την παράδοση.

Η ζωή της πόλης περιστρέφεται γύρω από την κεντρική εκκλησία της Santa Maria Assunta, η οποία δεσπόζει στο κέντρο του χωριού με τον περίφημο τρούλο της, καλυμμένο με πολύχρωμα κεραμικά πλακάκια. Το εσωτερικό της εκκλησίας φιλοξενεί έναν αληθινό θρησκευτικό θησαυρό: την βυζαντινή εικόνα της Μαύρης Παναγίας, η οποία θεωρείται η προστάτιδα της πόλης. Η ιστορία της εικόνας είναι βαθιά ριζωμένη στον τοπικό μύθο.

Λέγεται ότι κατά τον 12ο αιώνα, η εικόνα βρισκόταν σε ένα πλοίο που ταξίδευε από την Κωνσταντινούπολη. Όταν μια σφοδρή καταιγίδα ξέσπασε, οι ναύτες αποφάσισαν να προσεγγίσουν τη στεριά στο σημείο που βρίσκεται σήμερα το Ποζιτάνο, θεωρώντας το μήνυμα ως σημάδι. Η εικόνα αποβιβάστηκε καθιστώντας την Μαύρη Παναγία κεντρικό στοιχείο της θρησκευτικής τους παράδοσης. Ακόμα και σήμερα οι ντόπιοι την τιμούν με εορτές και λιτανείες. Το Ποζιτάνο έχει ζήσει πολλές ζωές: από ρωμαϊκό θέρετρο και ισχυρό εμπορικό λιμάνι, σε φτωχό ψαροχώρι και τελικά σε παγκόσμιο τουριστικό προορισμό. Αυτό που δεν αποτυπώνεται στις φωτογραφίες είναι η αρμονία του τόπου.

Διαβάστε επίσης:

Ποιο μοντέλο είναι η Ferrari της Πόπης Σεμερτζίδου που δέσμευσε η Αρχή για το Ξέπλυμα και πόσο κοστίζει

Πως αντιδρούμε σε όχημα που κινείται ανάποδα σε αυτοκινητόδρομο;

Μια βόλτα στην Καμπανία (μέρος 1): Αμάλφι