Σενάριο: η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής βρίσκει κάτω από το χαλάκι εισόδου το κλειδί του διαμερίσματος που είχε νοικιάσει στον Κύριο Φαντομά. Μπαίνοντας βρίσκει έξι πρίζες ξεχαρβαλωμένες και τον νιπτήρα ραγισμένο, για πέταμα. Προσπερνά τα λάδια στα πλακάκια της κουζίνας και τη μάκα στα πατώματα. Ό νοικάρης έφυγε χωρίς να πληρώσει, αφήνοντας ζημιές.

Ποιος θα αποζημιώσει την όποια Δόμνα Μιχαηλίδου, σε αυτό το υποθετικό σενάριο; Το περιγράφουμε ως σενάριο ώστε να ταυτιστεί, να μπει στον ρόλο του ιδιοκτήτη που αναμένει κάποια χρήματα για να συμπληρώσει το εισόδημα ή ως μοναδικό εισόδημα. Τα παραπάνω προβλήματα θα μειώνονταν αν υπήρχε κάποια ανεξάρτητη αρχή που να ρυθμίζει τις σχέσεις ιδιοκτητών και ενοικιαστών, να λειτουργεί ως αυτόνομο δικαστήριο και να επιλύει νομικές διαφορές βάσει του νόμου. Ένα Δικαστήριο Στέγασης.

Θα πείτε ότι πάλι γκρινιάζουμε. Πριν λίγες μέρες η υπουργός παρουσίασε την πλατφόρμα όπου συγκεντρώνονται όλες οι πληροφορίες για τα προγράμματα στέγασης. «Σπίτι μου 2» για αγορά κατοικία, «Ανακαινίζω» για ιδιοκατοίκηση, «Ανακαινίζω» για να βγουν στην αγορά κλειστές κατοικίες, «Επιστροφή ενοικίου», «Φοιτητικό επίδομα», «Κοινωνική στέγαση για ευάλωτες ομάδες», συνολικά 43 προγράμματα. Στην πλατφόρμα stegasi.gov.gr βρίσκουμε και πληροφορίες και διευκολύνσεις και ευκαιρίες. Δεν ρυθμίζεται όμως ο κακός χαρακτήρας ενοικιαστών και ιδιοκτητών. Πρόγραμμα για την απληστία ή για τα φέσια δεν υπάρχει.

Καθώς βρισκόμαστε στην αρχή της καλοκαιρινής περιόδου όπου κάθε ιδιοκτήτης ονειρεύεται να δίνει το ακίνητό του με τη μέρα, διαβάζουμε καθημερινά για διαμάχες. Ιδιοκτήτης στην Κρήτη βγάζει την πόρτα και η ενοικιάστρια καθηγήτρια πάει να ζήσει σε κάμπινγκ μέχρι να τελειώσει η σχολική χρονιά. Ζευγάρι στα Κύθηρα φεύγει για εκδρομή αλλά δεν έχει πληρώσει το μίσθωμα. Λογαριασμοί απλήρωτοι, στο όνομα που ιδιοκτήτη. Ενοίκια που καταβάλλονται χέρι με χέρι, αφορολόγητα δημιουργώντας κενό. Όταν το ενοίκιο καταβάλλεται «μαύρα», κανείς δεν μπορεί να αποζημιωθεί: ούτε ο ιδιοκτήτης που βρίσκει ζημιές, ούτε ο ενοικιαστής που βρίσκει τα προσωπικά του αντικείμενα σε κούτες στο δρόμο.

Τώρα που μπαίνει μια τάξη στα προγράμματα στέγασης ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να ιδρυθεί σώμα για την επίλυση διαφορών σε ζητήματα στέγης. Αρκετές χώρες διαθέτουν εξειδικευμένα δικαστήρια που χειρίζονται διαφορές μεταξύ ιδιοκτήτη και ενοικιαστή και συναφή θέματα στέγασης. Τα όργανα αυτά λειτουργούν συχνά με κάποιο βαθμό εξειδίκευσης, μπορεί να στελεχώνονται από δικαστές και μερικές φορές εκδίδουν δεσμευτικές αποφάσεις. Ένα τέτοιο όργανο θα μπορούσε να δημιουργήσει αρχείο κακοπληρωτών και αρχείο εκμεταλλευτών, όπου με αποδείξεις ο αδικημένος θα μπορούσε να ζητήσει το δίκιο του.

Προς το παρόν καθένας ζητάει το δίκιο του με αφηγήσεις στα μέσα ενημέρωσης, όπου οι ιστορίες έχουν κενά, όπου καθένας δηλώνει αυτό που τον συμφέρει, όπου καθένας θα μπορούσε να πει ότι κάποιος υπουργός είχε ενοικιαστή που εξαφανίστηκε, αφήνοντας ζημιές και ενοίκια απλήρωτα.

Διαβάστε επίσης

Η Μάλια που δεν την λένε πια «Ομπάμα»

Ο ψηφιακός Δημήτρης Παπαστεργίου

Της κόρης, της μάνας, της θειάς σου ο οργασμός