ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το ράλι σε Εθνική και ΕΛΠΕ, η άνοδος σε ΤΕΝΕΡΓ και ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και ποιοι θα αγοράσουν Porsche, οι νέες εξαγορές του Εξάρχου, ο πόλεμος της Σδούκου με τους Κρητικούς ξενοδόχους, το δώρο της Σταυρούλας στον Χατζηδάκη, και το κάλεσμα στην εντυπωσιακή βίλα του «Double D»
Ναυπηγεία Σκαραμαγκά: Πρώην εργαζόμενοι θα λάβουν €2.700 – 474 θα απασχοληθούν από Πολεμικό Ναυτικό, ΣΤΑΣΥ, ΟΣΥ
Πρίγκιπας Χάρι: Κέρδισε τη δικαστική μάχη με την Daily Mirror – Τι αποζημίωση θα λάβει
Ακόμα και σε βάθος 3ετίας ο απολυμένος έχει δικαίωμα να διεκδικήσει υπερωρίες, κυριακάτικη εργασία και όποια άλλη αξίωση έχει από τον πρώην εργοδότη του. Το αποφάσισε ο Αρειος Πάγος, δικαιώνοντας υπάλληλο που διεκδικεί 250.479 από τον πρώην εργοδότη του.
Με την απόφαση του το Ανώτατο Δικαστήριο ανοίγει το δρόμο για ανάλογες διεκδικήσεις εργαζομένων που απολύθηκαν αλλά δεν εξέφρασαν άμεσα τις αντιρρήσεις τους για ποσά που για εκείνους ήταν δεδουλευμένα και υπερωρίες αλλά δεν τους αποδόθηκαν.
Ο υπάλληλος εργαζόταν από τον Απρίλιο του 2003 μέχρι το Σεπτέμβριο του 2005 στα έργα κατασκευής της Εγνατίας Οδού. Με την απόλυση του του καταβλήθηκε η νόμιμη αποζημίωση.
Τρία χρόνια μετά την απόλυσή του, ο χειριστής τσάπας προσέφυγε στο Πρωτοδικείο Αθηνών αξιώνοντας 250.479 ευρώ, από διαφορές αποδοχών, διαφορές επιδομάτων αδείας, επιδομάτων εορτών, μη καταβολή προσαύξηση 75% για την παροχή εργασίας κατά τις Κυριακές, την προσαύξηση για παροχή εργασίας κατά το Σάββατο, μη καταβολή νόμιμης υπερωριακής εργασίας και παροχή ιδιόρρυθμης υπερωριακής εργασίας, για όλο το διάστημα που απασχολείτο στην εταιρεία.
Το Πρωτοδικείο και στη συνέχεια το Εφετείο Αθηνών απέρριψαν την αγωγή του απολυμένου, με το σκεπτικό ότι κατά τη διάρκεια της σύμβασης εργασίας του, δεν διαμαρτυρήθηκε στην εργοδότρια εταιρεία για τη μη καταβολή των απαιτήσεών του, αλλά και κατά την απόλυση του δεν διατύπωσε καμιά αντίρρηση ή επιφύλαξη για τις καταβαλλόμενες σ’ αυτόν αποδοχές, ουσιαστικά συμφωνώντας με αυτές. Η συμπεριφορά του χειριστή κρίθηκε «καταχρηστική και απαγορευμένη, γιατί υπερβαίνει κατά τρόπο προφανή τα από την καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ιδίως τον οικονομικό σκοπό του δικαιώματος, επιβαλλόμενα ακραία όρια».
Όμως, το Β2 Τμήμα του Αρείου Πάγου αναίρεσε την απόφαση του Εφετείου Αθηνών κρίνοντας ότι «επί αξιώσεων απολυθέντος εργαζομένου για την καταβολή οφειλομένων αποδοχών, επιδομάτων κ.λπ., μόνη η έλλειψη διαμαρτυρίας αυτού για τη μη καταβολή τους κατά το χρόνο που παρείχε την εργασία του στον εναγόμενο εργοδότη δεν δικαιολογεί τη δημιουργία εύλογης πεποίθησης στον εργοδότη ότι δεν προτίθεται ν’ ασκήσει ο εργαζόμενος τις αξιώσεις αυτές».
Όπως αναφέρουν στο σκεπτικό τους οι ανώτατοι δικαστές, μόνη η αδράνεια του εργαζομένου για κάποιο (ακόμη και μεγάλο) χρονικό διάσημα δεν αρκεί για να στοιχειοθετηθεί ότι δεν πρόκειται ο εργαζόμενος να ασκήσει εναντίον του εργοδότη του τις αξιώσεις που πηγάζουν από την εργασιακή του σύμβαση.
Ο Άρειος Πάγος έστειλε πίσω στο Εφετείο Αθηνών την υπόθεση για να κριθεί ξανά, από άλλους δικαστές, η αποζημίωση που διεκδικεί ο απολυμένος.
