Φιλαδέλφεια: Η σκληρή απάντηση των πρωταγωνιστριών της παρέλασης αλά Monty Python

Με ένα κείμενο κόλαφο που απέστειλαν προς μέσο ενημέρωσης, τα 10 κορίτσια που εισχώρησαν στην μαθητική παρέλαση της Δευτέρας στην Νέα Φιλαδέλφεια και παρήλασαν μπροστά στους επισήμους, κάνοντας έναν βηματισμό αλά Monty Python, εξηγούν το σκεπτικό πίσω από την απόφασή τους να προχωρήσουν στην συγκεκριμένη ενέργεια.

Στην επιστολή που απέστειλαν στην «Εφ.Συν.», οι 10 πρωταγωνίστριες του συμβάντος που έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων, τονίζουν, μεταξύ άλλων:

«Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια, που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. Ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά».

Στο ίδιο κείμενο αποκαλύπτεται και ο λόγος για τον οποίο οι «ταραξίες» επέλεξαν τη συγκεκριμένη περιοχή για να διαταράξουν τη φυσιολογική ροή της παρέλασης, μιας και διαπιστώθηκε ότι δεν έχουν κάποια σχέση με το μέρος. Παράλληλα, δίνουν την δική τους απάντηση σε εκείνους που τις επέκριναν σκληρά για την απόφασή τους να εισχωρήσουν με αυτό τον τρόπο στην μαθητική παρέλαση.

«Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων», λένε χαρακτηριστικά.

Αναλυτικά το κείμενο των 10 κοριτσιών έχει ως εξής:

«Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;

Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους; Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις. Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε, αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας.  Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.

Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. Ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.

Τι κοινό μπορεί να έχει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να έχει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού. Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος, ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια.

Γι’ αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι… Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό.

Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για «προβληματικά παιδιά». Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.

Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. Τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.

Υ.Γ.

Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας, σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα.

10 «στρατιωτάκια» της υπο-κριτικής τέχνης».