Αγώνας μέχρις εσχάτων, διαγκωνισμοί και χτυπήματα κάτω από τη μέση, μια μάχη με υψηλά στοιχήματα και …τρελά εκατομμύρια να αλλάζουν χέρια. Πρόκειται για την μονομαχία των τιτάνων της τεχνολογίας, βλέπε Μπέζος και Ζούκερμπεργκ, εναντίον των πάμπλουτων επίσης, Αράβων του Κόλπου.

Μαρκ Ζούκερμπεργκ σε πολλαπλά πορτρέτα
Μαρκ Ζούκερμπεργκ σε πολλαπλά πορτρέτα

Είναι η νέα γενιά αγοραστών έργων τέχνης –όχι απαραίτητα συλλεκτών- που εμπλέκονται σ΄ ένα κυνήγι υπεροχής και επιρροής, έναν ατέρμονα ανταγωνισμό αναζητώντας και πληρώνοντας ακριβά τα τρόπαια για να επιδειχθούν στην παγκόσμια σκηνή ενώ στην περίπτωση των σεΐχηδων της Μέσης Ανατολής ψάχνοντας και την διέξοδο στον τουρισμό της τέχνης ως εναλλακτική του πετρελαίου (διότι κάποτε θα τελειώσει κι αυτό).

1

Το 2021 σε μία ιδιωτική διαδικασία υποβολής προσφορών, μια κλειστή δημοπρασία δηλαδή, μεταξύ επιλεγμένων ενδιαφερομένων, που διοργάνωσε ο οίκος Christie’s, το έργο της Φρίντα Κάλο «Εγώ και οι παπαγάλοι μου», μια αυτοπροσωπογραφία της, του 1941, που την απεικονίζει με τα αγαπημένα της πουλιά έφθασε στο τεράστιο ποσόν των 130 εκατομμυρίων δολαρίων. Όπως μας πληροφορεί ο συντάκτης του Artnet, Κένι Σάκτερ πλειοδότης ήταν ο Τζεφ Μπέζος.

Φρίντα Κάλο «Εγώ και οι παπαγάλοι μου», 1941
Φρίντα Κάλο «Εγώ και οι παπαγάλοι μου», 1941

Μια νέα εξάλλου, ιδιωτική δημοπρασία διοργανώνεται από τον ίδιο οίκο αυτόν τον καιρό, για ένα μεγάλο έργο του Μαγκρίτ για πολύ πάνω από 50 εκατομμύρια δολάρια. Και εδώ ως υποψήφιος μέγκα-αγοραστής συζητείται –πάντα πίσω από κλειστές πόρτες- ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ. Και για τον ίδιο μάλιστα, υπάρχει η πληροφορία, ότι πρόσφατα αγόρασε ήδη από τους Christie’s, πάντα σε ιδιωτική πώληση έναν άλλο πίνακα του Μαγκρίτ με τίτλο «Ο γιος του ανθρώπου» (1964), που είναι ίσως το πιο γνωστό του, για 20 έως 30 εκατομμύρια δολάρια.

Ρενέ Μαγκρίτ  «Ο γιος του ανθρώπου» (1964)
Ρενέ Μαγκρίτ «Ο γιος του ανθρώπου» (1964)

Ποιος αγόρασε τι

Ποιος αγόρασε όμως το «Πορτρέτο της Ελίζαμπεθ Λέντερερ» (1914-1916) του Κλιμτ, που έγινε πρώτη είδηση διεθνώς, αφού πουλήθηκε για 236 εκατομμύρια δολάρια; Εδώ οι πληροφορίες κοιτούν κατά την Ανατολή και συγκεκριμένα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Κι αυτό, γιατί στην δημοπρασία του οίκου Sotheby’s τον περασμένο μήνα πλειοδότης αναδείχθηκε ο Σεΐχης Μοχάμεντ μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχγιάν, πρόεδρος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και ηγεμόνας του Άμπου Ντάμπι. Διευκρινιστικά, ο σεΐχης έχει τα οικονομικά ηνία του εμιράτου μέσω της Abu Dhabi Developmental Holding Company (με την επωνυμία ADQ από το 2020), της οποίας πρόεδρος είναι ο αδελφός του, Σεΐχης Ταχνούν μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχγιάν. Η εταιρεία είχε άλλωστε, καταβάλλει εγγύηση για το πορτρέτο του Κλιμτ πριν από την πώλησή του.

Γκούσταφ Κλιμτ «Το πορτρέτο της Ελίζαμπετ Λέντερερ», 1914-1916

Να σημειωθεί όμως επίσης, το πολύ ενδιαφέρον, ότι η ADQ έχει επενδύσει από το 2024, 1 δισεκατομμύριο δολάρια για να αποκτήσει μερίδιο 30% στον οίκο Sotheby’s, κύριος ιδιοκτήτης του οποίου παραμένει ωστόσο, ο γαλλο-ισραηλινός δισεκατομμυριούχος μεγιστάνας και επενδυτής στα μέσα ενημέρωσης και τις τηλεπικοινωνίες Πατρίκ Ντραχί. Αν και τα έργα και ημέρες του στον Sotheby’s κρίνονται πολύ αρνητικά, καθώς φέρεται να έχει προκαλέσει αναταραχή στον οίκο.

Τι συγκοινωνούντα δοχεία όμως, είναι αυτά!

Τουρισμός μέσω τέχνης

Στο μεταξύ στην Μέση Ανατολή βρίσκεται σε εξέλιξη μια ολοκληρωτική, στρατηγική προσπάθεια για την προσέλκυση διεθνούς τουρισμού μέσω της τέχνης: Στο πλαίσιο αυτό, το Εθνικό Μουσείο Zayed άνοιξε στο Άμπου Ντάμπι την περασμένη εβδομάδα ενώ η μεγάλη διοργάνωση της Frieze έχει προγραμματιστεί εκεί για τον επόμενο Νοέμβριο. Ο πίνακας των 450 εκατομμυρίων δολαρίων του Λεονάρντο ντα Βίντσι «Ο Σωτήρας του κόσμου» – ο ακριβότερος στον κόσμο – πρόκειται, κατά τις πληροφορίες να αποκαλυφθεί σε ένα νέο μουσείο της Σαουδικής Αραβίας, όπου η κυβερνώσα οικογένεια Αλ Θάνι του Κατάρ έχει μακρά ιστορία στην αγορά έργων τέχνης υψηλής αξίας.

Συνολικά εξάλλου , έργα τέχνης, κοσμήματα, ρολόγια και αυτοκίνητα αξίας 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων προσφέρθηκαν από τον οίκο Sotheby’s στην «Εβδομάδα Συλλεκτών» στο Άμπου Ντάμπι, συγκεκριμένα στο νησί Σααντιγιάτ, όπου βρίσκονται τα περισσότερα από τα νεότερα μουσεία της πόλης. Είναι σαφές, ότι συγκεκριμένος οίκος -αλλά όχι μόνον αυτός- ποντάρει πολλά στους εκατομμυριούχους συλλέκτες τέχνης της περιοχής.
Μόνο που τα σχόλια περισσεύουν πλέον, ότι μερικοί μονάρχες, πλούσιοι σε πετρέλαιο δεν αποτελούν τάξη συλλεκτών… Η τέχνη ως κατηγορία περιουσιακού στοιχείου.

Διαβάστε επίσης:

Νίκος Μάντζαρης (Green Tank): Αποκλίνουμε πλήρως από την τροχιά του ΕΣΕΚ – Στα 15 εκατ. τόνοι οι εκπομπές ηλεκτροπαραγωγής

Νίκος Χασαπόπουλος: Ρώτησα ευθέως αν θα ρίξει την κυβέρνηση

Χρύσα Ρώμα στο mononews: H ζωή δεν θέλει τόση υπερανάλυση