Τρία καυτά θέματα για την κυβέρνηση

Σύμφωνα με μη ελεγχόμενες πληροφορίες, ο πρωθυπουργός… αναβάλει τον μετασχηματισμό για το 2022.

Πέρα από το γεγονός ότι ένας πρωθυπουργός δεν δίνει ποτέ τέτοια πληροφόρηση, το 2022 δεν στέκει και πολύ λογικά, αν ληφθεί υπόψη ότι οι εκλογές θα γίνουν ένα χρόνο αργότερα.

Αλλά, βέβαια, άγνωστες οι βουλές ενός πρωθυπουργού.

Το θέμα δεν είναι, βέβαια, ο ανασχηματισμός αυτός καθαυτός αλλά η λειτουργία του κυβερνητικού σχήματος.

Πράγματι δείχνει ότι πολλοί υπουργοί έχουν πλέον μπει στον ρόλο τους και αποδίδουν. Διαφωνίες, παράπονα, ελλείψεις, πάντα θα υπάρχουν. Στις κυβερνήσεις λειτουργεί καθοριστικά ο νόμος του «ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο».

Εξάλλου, τα οικοδομικά υλικά που έχει στην διάθεση του ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι και συγκεκριμένα και περιορισμένα. Έχει κάνει επιδρομές σε γειτονικά οικόπεδα, αλλά κι εκεί οι αποθήκες δεν είναι τόσο πλούσιες πλέον.

Τούτων λεχθέντων, δεν υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί η αναφορά σε δύο -τρία μεγάλα προβλήματα που μάλλον εξακολουθούν να ταλαιπωρούν την κυβέρνηση.—και τους πολίτες.

Πρόβλημα πρώτο, η κατάσταση στον δημόσιο τομέα. Με ελάχιστες εξαιρέσεις (βλέπε υπουργείο ψηφιακής διακυβέρνησης) η εικόνα είναι επιεικώς απαράδεκτη.

Η επίσκεψη του Κωστή Χατζηδάκη στον ΕΦΚΑ της Αγίας Παρασκευής το απέδειξε περίτρανα.

Το ΕΦΚΑ της Αγίας Παρασκευής, οι υπάλληλοι του συγκεκριμένου οργανισμού, δεν αποτελούν την εξαίρεση. Αυτοί είναι ο κανόνας. Κι αυτά είναι τα χάλια του κλάδου των δημοσίων υπαλλήλων.

Το ίδιο ακριβώς μπορεί να ισχυριστεί κανείς με αναφορά στις αθλιότητες των συνδικαλιστών της ΕΑΒ. Η κλασσική περίπτωση του «Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μην δίνεται» ή, ακόμη καλύτερα «μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα».

Στον τομέα αυτόν η κυβέρνηση έχει επιδείξει μεγάλη ολιγωρία. Ουσιαστικά ο συνδικαλισμός του δημόσιου τομέα είναι αυτός που σήμερα κυριαρχεί στον χώρο.

Αυτός και οι «επαναστάτες» του ΠΑΜΕ. Για την ΓΣΕΕ δεν υπάρχει λόγος να αναφερθεί.

Η απάντηση δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάγκη να εφαρμόζονται οι νόμοι. Ο δημόσιος συνδικαλισμός έχει εθιστεί στην ατιμωρησία για την διάπραξη παράνομων πράξεων.

Αν μια κοινωνία θέλει να ζει και να λειτουργεί με το κράτος του δικαίου, εξαιρέσεις δεν μπορεί να είναι ανεκτές. Οι ατέλειωτες διαπραγματεύσεις για να υποχωρήσουν τα «παιδιά» και να πέφτουν πάντα στα μαλακά, απλά ενθαρρύνουν την επανάληψη της παρανομίας. Και την ταλαιπωρία των πολιτών – μαζί και την ταλαιπωρία της τσέπης τους, καθώς οι πολίτες πληρώνουν τα σπασμένα της ΕΑΒ.

Ένα δεύτερο πρόβλημα είναι η αποδοτικότητα της δικαιοσύνης. Μερική πρόοδος έχει επιτευχθεί. Αλλά, είναι τόσο μεγάλο το πρόβλημα, που κι αυτή η πρόοδος πάει χαμένη.

Τρία είναι τα κύρια υπό-προβλήματα: οι μεγάλες καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης, η έλλειψη εξειδικευμένης κατάρτισης στο δικαστικό σώμα και η κατάσταση στις φυλακές.

Οι καθυστερήσεις έχουν ελάχιστα βελτιωθεί. Και ωφελούν όσους παρανομούν.

Στις φυλακές η κατάσταση είναι η ίδια εδώ και 30 χρόνια. Θα υπάρξει υπουργός που θα εισηγηθεί και θα κτίσει νέες σύγχρονα σωφρονιστήρια;

Το θέμα της εξειδίκευσης είναι τεράστιο. Στην σύγχρονη εποχή μας, τα θέματα είναι πολύπλοκα και πολύμορφα. Είναι πολλοί οι δικαστές που δεν έχουν τις γνώσεις –και δεν μπορούν να τις έχουν λόγω ηλικίας και γνώσεων – για να τα κρίνουν. Η πραγματική μεταρρύθμιση στην ελληνική δικαιοσύνη αρχίζει ουσιαστικά με την παιδεία και εκπαίδευση των νέων δικαστών.

Έχει να πει κάτι γι’ αυτό ο αρμόδιος υπουργός Κώστας Τσιάρας;

Ένα τρίτο πρόβλημα αφορά το πέρασμα του τομέα της υγείας στην ψηφιακή εποχή. Το 5G έχει ανοίξει νέες δυνατότητες. Οι πρωτοβουλίες που αναμφίβολα παίρνει το υπουργείο ψηφιακής διακυβέρνησης οφείλουν να συμπληρώνονται με προτάσεις από τον αρμόδιο υπουργό υγείας. Για να μην πούμε ότι οι πρωτοβουλίες από αυτόν πρέπει να προέρχονται.

Έχει να πει κάτι ο αρμόδιος υπουργός Βασίλης Κικίλιας;

Τα τρία αυτά θέματα είναι στην καρδιά των πολιτών. Και τους ταλαιπωρούν.

Θα τα οικειοποιηθεί η κυβέρνηση;