Ένα ακόμη έτος κλείνει τον κύκλο του. Το 2025 φεύγει αφήνοντας πίσω του ένα μείγμα κόπωσης, προσδοκιών που δεν εκπληρώθηκαν πλήρως και κάποιων μικρών, αλλά όχι αμελητέων, κατακτήσεων. Ήταν μια χρονιά που επιβεβαίωσε ότι τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο, ούτε στην πολιτική, ούτε στην οικονομία, ούτε στις αγορές.

Σε πολιτικό επίπεδο, το 2025 κύλησε ως έτος «ενδιάμεσο». Δεν ήταν χρονιά μεγάλων ανατροπών, αλλά ούτε και σταθερής κανονικότητας. Η κυβέρνηση προσπάθησε να κρατήσει ισορροπίες, με μεταρρυθμίσεις χαμηλής έντασης και με το βλέμμα στραμμένο περισσότερο στη διαχείριση της καθημερινότητας παρά σε τομές. Πέτυχε κάποιες νίκες, ηττήθηκε σε πολλές, με το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ και το αγροτικό να σημαδεύουν τη χρονιά που πέρασε και να μας απασχολούν σίγουρα και το 2026.

Οπως βεβαίως και η δίκη των Τεμπών που θα ξεκινήσει, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο τους φόβους για το αν η Δικαιοσύνη μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και κυρίως για το αν το πολιτικό σύστημα μπορεί να αντιμετωπίσει τις ακραίες φωνές του λαϊκισμού, των fake news και των θεωριών συνωμοσίας που βρίσκουν πάντα ευεπίφορο έδαφος σε μια χώρα που παραμένει επιρρεπής στον λεγόμενο «ποπουλισμό», κάθε είδους.

Η αντιπολίτευση, από την άλλη, συνέχισε να αναζητά αφήγημα και συνοχή, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν μια κοινωνία δύσπιστη, κουρασμένη και συχνά θυμωμένη.

Το πολιτικό σύστημα έμοιαζε να λειτουργεί περισσότερο με το ένστικτο της επιβίωσης παρά με στρατηγικό σχέδιο.

Στην οικονομία, το 2025 επιβεβαίωσε ότι η Ελλάδα έχει αφήσει πίσω της τα χειρότερα, αλλά δεν έχει ακόμη κερδίσει το στοίχημα της ανθεκτικότητας. Οι ρυθμοί ανάπτυξης παρέμειναν θετικοί, όμως άνισοι. Ο πληθωρισμός υποχώρησε χωρίς να εξαφανιστεί από την καθημερινότητα των νοικοκυριών, ενώ το κόστος ζωής συνέχισε να πιέζει τη μεσαία τάξη. Τα δημόσια οικονομικά κράτησαν γραμμή, αλλά όλοι γνωρίζουν πόσο εύθραυστη είναι αυτή η ισορροπία όταν το πολιτικό κλίμα αρχίζει να φορτίζεται.

Στο επιχειρηματικό πεδίο, είδαμε επενδύσεις να προχωρούν, άλλες να καθυστερούν και αρκετές να χάνονται στη μετάφραση της γραφειοκρατίας και της αβεβαιότητας. Οι μεγάλες επιχειρήσεις έδειξαν αντοχές, οι μικρομεσαίες όμως συνέχισαν να παλεύουν με χρηματοδότηση, κόστος ενέργειας και έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού. Το 2025 δεν ήταν χρονιά έκρηξης, ήταν χρονιά επιβίωσης.

Το Χρηματιστήριο κινήθηκε σε ρυθμούς προσδοκίας. Κέρδη υπήρξαν, αλλά όχι ενθουσιασμός. Οι επενδυτές έδειξαν ότι πιστεύουν στη χώρα, αλλά με αστερίσκους. Η λέξη «σταθερότητα» ήταν αυτή που καθόριζε κάθε τοποθέτηση, με την παραμικρή πολιτική σκιά να αρκεί για να φέρει νευρικότητα.

Παγκόσμιες προκλήσεις και αστάθειες

Σε παγκόσμιο επίπεδο, το 2025 επιβεβαίωσε ότι ζούμε σε έναν κόσμο πολλαπλών κρίσεων. Γεωπολιτικές εντάσεις που δεν λένε να σβήσουν, πόλεμοι που συνεχίζονται ή αναζωπυρώνονται, ενεργειακή ανασφάλεια, κλιματικά φαινόμενα που δεν αφήνουν περιθώρια για εφησυχασμό. Οι μεγάλες οικονομίες κινούνται με φόβο για την επόμενη ύφεση, ενώ οι αγορές αντιδρούν σε κάθε δήλωση κεντρικού τραπεζίτη σαν να πρόκειται για χρησμό.

Σε ατομικό επίπεδο, στο πώς ο καθένας βιώνει το τέλος μιας χρονιάς και την ελπίδα της νέας πολλά μπορούν να ειπωθούν και άκρως διαφορετικά.

Αλλωστε, κάθε χρόνος φεύγει σιωπηλά, χωρίς να ρωτά αν είμαστε έτοιμοι. Παίρνει μαζί του στιγμές, πρόσωπα, λέξεις που δεν ειπώθηκαν. Κι όμως, μέσα σε αυτή τη φυγή, μας διδάσκει. Όπως είπε ο Ηράκλειτος, «Τα πάντα ρει», τίποτα δεν μένει ίδιο. Ο χρόνος που πέρασε δεν χάνεται. Γίνεται μνήμη, εμπειρία, ένα κομμάτι από αυτό που είμαστε σήμερα και αυτό που θέλουμε να γίνουμε αύριο.

Κάποιες στιγμές κοιτάμε πίσω με νοσταλγία, άλλες με πόνο, αλλά όλες έχουν κάτι να μας πουν. Ο Σενέκας μας θυμίζει πως «δεν είναι λίγος ο χρόνος που έχουμε, αλλά πολύς αυτός που σπαταλάμε». Κάθε λεπτό που έφυγε μας καλεί να ζήσουμε πιο συνειδητά το επόμενο, να δώσουμε αξία στο τώρα πριν γίνει κι αυτό παρελθόν.

Κι ύστερα έρχεται ο χρόνος που δεν έχει ακόμα γραφτεί. Ένας ανοιχτός δρόμος γεμάτος υποσχέσεις, φόβους και ελπίδες. Ο χρόνος που έρχεται δεν ζητά τελειότητα, ζητά θάρρος.

Τι φέρνει το 2026

Και κάπου εδώ, έρχεται το 2026. Μια χρονιά που από την πρώτη ημέρα της θα είναι προεκλογική για την Ελλάδα. Και αυτό από μόνο του αρκεί για να σημάνει συναγερμό. Οι προεκλογικές χρονιές στη χώρα μας σπάνια είναι ήρεμες. Υποσχέσεις, παροχές, σκληρή ρητορική και πόλωση δημιουργούν το γνωστό κοκτέιλ πολιτικής αστάθειας. Ο κίνδυνος είναι προφανής: αν η πολιτική αντιπαράθεση ξεφύγει, αν η δημοσιονομική πειθαρχία χαλαρώσει, τότε ο οικονομικός εκτροχιασμός δεν θα αργήσει να φανεί. Οι αγορές δεν συγχωρούν και η διεθνής συγκυρία δεν αφήνει περιθώρια για πειράματα.

Το 2026 θα είναι χρονιά αποφάσεων. Για το αν η χώρα θα συνεχίσει σε τροχιά σχετικής σοβαρότητας ή αν θα επιστρέψει σε γνώριμα λάθη. Για το αν το πολιτικό σύστημα θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ή αν θα επενδύσει ξανά στον εύκολο λαϊκισμό. Για το αν η οικονομία θα χτίσει πάνω σε όσα κέρδισε ή αν θα τα διακινδυνεύσει όλα για λίγους μήνες πρόσκαιρου πολιτικού οφέλους.

Το 2025 φεύγει χωρίς τυμπανοκρουσίες. Δεν θα το θυμόμαστε ως χρονιά-ορόσημο, αλλά ως μια υπενθύμιση ότι η σταθερότητα δεν είναι δεδομένη. Το 2026 έρχεται με απαιτήσεις και παγίδες. Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά, η εμπειρία των προηγούμενων ετών θα λειτουργήσει ως οδηγός και όχι ως προειδοποίηση που θα αγνοηθεί.

Ίσως τελικά ο χρόνος να μην είναι εχθρός, αλλά συνοδοιπόρος. Μας μαθαίνει να αποχαιρετάμε και να καλωσορίζουμε, να κλείνουμε κύκλους και να ανοίγουμε άλλους. Και μέσα σε αυτή τη διαρκή κίνηση, το μόνο που πραγματικά μας ανήκει είναι η καρδιά με την οποία διαλέγουμε να ζήσουμε την επόμενη στιγμή.

Οι προκλήσεις του Mononews

Σε ό,τι αφορά το Mononews, ήταν μια χρονιά εγρήγορσης, ανάλυσης και ευθύνης να καταγράφει τα γεγονότα όχι απλώς όπως συμβαίνουν, αλλά όπως επηρεάζουν την οικονομία, την κοινωνία και τις αποφάσεις που διαμορφώνουν το αύριο. Ο χρόνος που πέρασε επιβεβαίωσε πως η αξιόπιστη ενημέρωση δεν είναι δεδομένη, είναι καθημερινή κατάκτηση.

Καθώς ο κύκλος αυτός κλείνει, οι προκλήσεις που ανοίγονται μπροστά για το 2026 είναι πιο σύνθετες, αλλά και πιο καθοριστικές. Σε μια εποχή όπου η πληροφορία πολλαπλασιάζεται, αλλά η ουσία συχνά χάνεται, το ζητούμενο παραμένει η καθαρή ματιά, η ψύχραιμη ανάλυση και η τόλμη να ειπωθούν δύσκολες αλήθειες.

Το 2026 δεν ζητά απαντήσεις έτοιμες, αλλά ερωτήματα σωστά διατυπωμένα. Ζητά επιμονή στην ποιότητα, προσαρμογή στις νέες τεχνολογίες και πίστη στην αξία της γνώσης. Με τον χρόνο ως σύμμαχο και την εμπειρία της χρονιάς που πέρασε ως οδηγό, το mononews συνεχίζει να πορεύεται με στόχο όχι απλώς να παρακολουθεί τις εξελίξεις, αλλά να τις φωτίζει.

Οι εργαζόμενοι στο Mononews εύχονται σε όλους μια καλή και δημιουργική χρονιά. Και με την ευχή να μη χαθεί η πυξίδα για την Ελλάδα μας.