Αφορμή για την σημερινή εξαιρετικά ασυνήθιστη στήλη είναι το άρθρο της Λίνας Γιάνναρου για την Μαρία Χατζηιωάννου και τα λόγια της για την ευθανασία και την υποβοηθούμενη αυτοκτονία (Καθημερινή, 4/5). Αφορμή που με πήγε πίσω στον Σεπτέμβριο του 2016, όταν «έφυγε» ο Αλέξανδρος Βέλιος αφήνοντας ως μία από τις πιο συγκλονιστικές παρακαταθήκες του το δοκίμιο «Εγώ και ο Θάνατος μου» με υπότιτλο «Το δικαίωμα στην ευθανασία».

Ανατρέχω στιγμές όπου καταβεβλημένος από τον καρκίνο, είχε το απίστευτο θάρρος διαχείρισης του άγχους να προλάβει να ολοκληρώσει την συγγραφή. Ήταν μία προσωπική κατάθεση, απαλλαγμένη από κάθε ίχνος υστεροφημίας, όπου ο Αλέξανδρος δεν μιλούσε τόσο για τον θάνατο όσο υμνούσε την ελευθερία. Όπως έγραψε:

Η ζωή είναι μία συλλογική πορεία, ακόμη και για τον πιο μοναχικό άνθρωπο. Ο θάνατος, αντίθετα, είναι μία καθαρά προσωπική υπόθεση, επιλογή και απόφαση: το δικαίωμα στον θάνατο συνιστά για μένα το πιο θεμελιώδες ίσως ανθρώπινο δικαίωμα. Σ’ αυτό αποκορυφώνεται η ατομική ελευθερία κι η ελευθερία της βούλησης, ο απογαλακτισμός του ανθρώπου από κάθε – θεϊκό, κοινωνικό ή άλλο – καταναγκασμό. Γι’ αυτό ακριβώς και το καταπολεμούν όλες οι εξουσίες.»

Παραθέτω τώρα τα λόγια της Μαρίας Χατζηιωάννου, όπως τα αποδίδει η κ. Γιάνναρου:

Το σώμα στην δική μου περίπτωση είναι μία άτυπη φυλακή , είμαι εγκλωβισμένη σε αυτό από την στιγμή που δεν με υπακούει και δεν μπορώ να αυτοεξυπηρετηθώ. Θα ήθελα να έχω το δικαίωμα σε περίπτωση που το αποφασίσω κάποια στιγμή μελλοντικά να το κάνω. …Δεν αρκεί η επιβίωση. Το θέμα είναι να μπορείς να ζήσεις.»

Δύο άνθρωποι που, απ’ όσο ξέρω, δεν γνωρίζονταν, δεν είχαν κοινές εμπειρίες, δεν μοιράστηκαν αισθήματα. Και οι δύο, όμως, ο ένας ζώντας με την αμείλικτη βεβαιότητα του επερχόμενου θανάτου, η άλλη βροντοφωνώντας για την ζωή κόντρα στην επιβίωση, υμνούν την ελευθερία της βούλησης.

O Stephen Hawkins, φυλακισμένος κι αυτός στο σώμα του, είχε θέσει το θέμα με απίστευτη σκληρότητα και ταυτόχρονα διεισδυτικό πνευματικό βλέμμα: «Δεν αφήνουμε τα ζώα να υποφέρουν, οπότε γιατί τους ανθρώπους;» Και ο Tony Nicklinson διατύπωσε την ίδια συναίσθηση της ύπαρξης με την απλή φράση «Δική μου η ζωή, δική μου η επιλογή»» (Μy life, Μy choice).

Στο όνομα ενός Θεού (εμείς τον δημιουργήσαμε όπως έγραψε και ο Αλέξανδρος Βέλιος), που ανέχεται τον καθημερινό Γολγοθά εκατομμυρίων ανθρώπων, στην επίκληση του δικαιώματος του κράτους να προστατεύει την ζωή (ενώ ανεχόμαστε και το δικαίωμα του να την πάρει) απεμπολούμε το δικαίωμα στον θάνατο όταν αυτό αποτελεί την πλέον θεμελιώδη ελευθερία των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Στην σημερινή εποχή όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα αντιμετωπίζουν την μεγαλύτερη πρόκληση από την εποχή του Διαφωτισμού, η επιβεβαίωση του δικαιώματος στον θάνατο θα αποτελούσε την ύστατα κατάλληλη απάντηση στους εχθρούς της ελευθερίας.

Διαβάστε επίσης:
ΕΛ.ΑΣ: Δεν υπάρχει πιθανότητα παραποίησης στα βίντεο από τα Τέμπη – Οποιαδήποτε αντίθετη αναφορά σκοπεύει σε αποπροσανατολισμό

Τηλεφώνημα για τοποθέτηση βόμβας στο πλοίο Blue Star 1 – Δόθηκε εντολή εκκένωσης του πλοίου

«Ψήφος εμπιστοσύνης» στις ελληνικές τράπεζες από J.P. Morgan και Mediobanca